Rozdział 12 — Wzory życia rodzinnego

Prowadzenie domu

Przewodnia reguła rodziców — Wielu w świecie kieruje swoje uczucia ku rzeczom, które mogą być dobre same w sobie, lecz umysły zaprzątnięte tymi rzeczami nie szukają większych i wyższych dóbr, jakie Chrystus chce dać. Mimo to nie powinniśmy takim osobom wydzierać brutalnie tego, co jest im drogie. Przedstawcie im piękno i wartość prawdy. Pokażcie Chrystusa i Jego urok. Wtedy odrzucą wszystko, co odwracało ich uczucia od Niego. To jest zasadą. Według tej zasady powinni rodzice wychowywać dzieci. Swoim sposobem postępowania z dziećmi możecie przez łaskę Chrystusową kształtować w nich charakter nadający się do życia wiecznego.ChD 189.1

Ojcowie i matki powinni obrać za cel swoich wysiłków doprowadzenie dzieci do takiej doskonałości charakteru, jaka może być osiągnięta, gdy ludzkie wysiłki złączą się z mocą Boga. Wydając na świat dzieci podjęli się tej pracy z całą odpowiedzialnością i powagą.ChD 189.2

Zasady prowadzenia domu — Każdy dom chrześcijański powinien mieć swoje zasady. Rodzice powinni słowem i zachowaniem wobec siebie nawzajem dać dzieciom żywy, cenny przykład tego, czego od nich oczekują, jakimi chcą ich widzieć. Uczcie dzieci i młodzież poszanowania dla was, wierności Bogu i zasadom; uczcie je szanować prawo Boże i przestrzegać je. Wtedy zasady będą rządziły ich życiem i młodzi będą je stosować w obcowaniu z innymi.ChD 189.3

Należy postępować według zasad biblijnych — Ustawicznie należy czuwać, aby nie przestępować zasad, które tworzą podstawę życia rodzinnego. Pan chce, aby rodziny na ziemi były odbiciem rodziny w niebie. Jeśli rodziny ziemskie postępują w sposób właściwy, ten sam Duch poświęcenia będzie w Zborze.ChD 189.4

Rodzice sami powinni być nawróceni i wiedzieć, co znaczy być poddanym woli Bożej jako małe dziecko, podbijając swoją wolę woli Jezusa Chrystusa, zanim będą mogli należycie reprezentować porządek, który Bóg wyznaczył rodzinie.ChD 190.1

Bóg sam ustanowił rodzinę. Jedynie Jego Słowo jest pewnym przewodnikiem w kierowaniu dziećmi. Ludzka filozofia nie odkryła nic więcej nad to, co Bóg wie, ani nie wymyśliła lepszego sposobu postępowania z dziećmi od tego, jaki dał Pan. Któż może być bardziej zainteresowany ich pomyślnością, jak nie Ten, który odkupił je Swoją krwią? Gdyby staranniej badano Słowo Boże i wierniej wypełniano jego nauki, mniej byłoby duchowej udręki z powodu złego postępowania źle wychowanych dzieci.ChD 190.2

Przestrzegaj praw dzieci — Pamiętaj, że dzieci mają prawa, które muszą być przestrzegane.ChD 190.3

Dzieci mają życiowy cel, który rodzice powinni znać i szanować. Mają prawo do takiego wychowania i wykształcenia, które uczyni je użytecznymi, szanowanymi i kochanymi członkami społeczeństwa tutaj, a także przygotuje je do przebywania w towarzystwie czystych i świętych istot w przyszłości. Młodzi muszą dowiedzieć się, że ich doczesna i wieczna pomyślność zależy w dużym stopniu od tego, jakie przyzwyczajenia wyrobią sobie w dzieciństwie i wieku młodzieńczym. Jak najwcześniej powinni oswoić się z takimi cechami jak uległość, samowyrzeczenie i troska o szczęście bliźnich. Należy nauczyć ich, aby opanowywali swe uniesienia, powstrzymywali się od nierozważnego wypowiadania słów, okazywali miłe usposobienie, kulturę bycia i samokontrolę niezależnie od warunków, w jakich przyjdzie im się znaleźć.ChD 190.4

Do rodziców zwiedzionych ślepym uczuciem — Ślepe uczucie i manifestacja taniej miłości mają daleko idące konsekwencje. Łatwo jest dziecku zarzucić ręce na szyję matki; ale nie powinna ona przyjmować tego objawu czułości, jeśli jego prawdziwa wartość nie została udowodniona przez zupełne posłuszeństwo. Twoja pobłażliwość, twoje lekceważenie Bożych nakazów jest największą zbrodnią. Tolerujesz i usprawiedliwiasz nieposłuszeństwo mówiąc: “Przecież mój synek mnie kocha”. Taka miłość nie jest nic warta, jest oszustwem. To nie jest żadna miłość. Prawdziwa, szlachetna miłość, jaka ma panować w rodzinie, doświadczana jest przez posłuszeństwo.ChD 190.5

Jeśli kochasz swoje dzieci, przyprowadź je do porządku. Lecz pieszczota dziecka i oznaki miłości zaślepiają twoje serce, a dzieci wiedzą o tym. Mniej poddawaj się zewnętrznym objawom czułości, a sięgnij do sedna rzeczy i wyjaśnij, jaka powinna być miłość synowska. Odrzuć pieszczotę jako kłamliwą i oszukańczą, dopóki nie będzie poparta posłuszeństwem i uszanowaniem twych nakazów.ChD 191.1

Nie okazuj ślepej miłości ani przesadnej srogości — Tak jak nie mamy poddawać się ślepej miłości, tak nie powinniśmy okazywać przesadnej srogości. Dzieci nie można siłą przywieść do Pana. Można je przyprowadzić, lecz nie zmuszać. “Owce moje głosu mego słuchają, a ja je znam i idą za mną” — oświadcza Chrystus. On nie mówi: “Owce moje głosu mego słuchają i są zmuszone iść drogą posłuszeństwa”. W wychowaniu dzieci trzeba okazywać miłość. Nigdy rodzice nie powinni sprawiać dzieciom bólu swą szorstkością lub wymuszaniem czegokolwiek. Szorstkość popycha dusze w sieci szatana.ChD 191.2

Autorytet i miłość pozwolą prowadzić rodzinę mocno, ale serdecznie. Jeżeli mamy na celu chwałę Bożą i to, aby nasze dzieci dochowały wierności Panu, uchronimy je od rozprzężenia i pobłażania złu.ChD 191.3

Srogość nie uczy posłuszeństwa — Niech nikt nie wyobraża sobie, że ostrość i surowość zapewnią posłuszeństwo. Widziałam sprawne prowadzenie rodziny bez ostrego słowa lub srogiego spojrzenia. Byłam też w rodzinach, gdzie rozkazy wydawano tonem autorytatywnym i stosowano ostre nagany i surowe kary. W pierwszym przypadku dzieci słuchały rodziców i grzecznie rozmawiały między sobą. W drugim dzieci również naśladowały postępowanie rodziców; od rana do wieczora słyszało się przekorne słowa, krytykowanie i kłótnie.ChD 191.4

Należy wstrzymać się od słów wywołujących strach i od niszczących miłość w sercu. Mądry, delikatny, bojący się Boga ojciec będzie siał w domu nie niewolniczy strach, lecz miłość. Jeśli pijemy wodę żywota — źródło będzie wydawać wodę słodką, a nie gorzką.ChD 192.1

Ostre słowa psują usposobienie i ranią serca dzieci, a w niektórych przypadkach trudno będzie te rany zagoić. Dzieci odczują najmniejszą niesprawiedliwość, która zniechęci je tak, że nie zechcą słuchać głośnych, gniewnych rozkazów, ani bać się kary.ChD 192.2

Istnieje niebezpieczeństwo zbyt ostrej krytyki drobnych spraw. Ostre krytykowanie i nadto surowe reguły prowadzą do lekceważenia wszelkich przepisów. Z czasem dzieci wychowane w ten sposób będą lekceważyć prawo Chrystusa.ChD 192.3

Niezachwiana stanowczość i spokojna kontrola są niezbędne — Dzieci posiadają tkliwą i miłującą naturę. Łatwo sprawić im radość, ale i łatwo je zasmucić. Subtelną karnością okazaną w słowach i czynach pełnych miłości matki mogą przywiązać dzieci do siebie. Okazywanie dzieciom surowości i ostrości jest wielkim błędem. Niezachwiana stanowczość i zupełne panowanie nad sobą są konieczne do utrzymania karności w rodzinie... Powiedz łagodnie, co myślisz, postępuj rozważnie, a to, co mówisz wykonaj nieodwołalnie.ChD 192.4

Okazywanie miłości w obchodzeniu się z dziećmi przyniesie wspaniałe efekty. Nie odtrącajcie ich przez brak zainteresowania ich dziecinnymi zabawami, uciechami i smutkami. Nigdy nie chmurzcie czoła, ani niech ostre słowo nie wychodzi z waszych ust. Bóg wszystkie wasze słowa wpisuje do Swojej księgi pamiątki.ChD 192.5

Ograniczenia i ostrzeżenia nie wystarczają — Drodzy bracia, jako zbór zaniedbaliście wasz obowiązek wobec dzieci i młodzieży. Gdy narzucicie im reguły i ograniczenia, powinniście okazać wasz, do Chrystusa podobny charakter, a nie charakter szatański. Dzieci wymagają stałego nadzoru i serdeczności. Złączcie je z sobą sercem i stawiajcie im zawsze przed oczy zarówno miłość jak bojaźń Bożą. Ojcowie i matki nie panujący nad swoim duchem nie są zdolni kierować dziećmi. Ograniczanie i ostrzeganie dzieci to jeszcze nie wszystko, czego od rodziców się wymaga. Musicie jeszcze nauczyć się postępować sprawiedliwie, okazywać miłość i pokornie chodzić przed Bogiem.ChD 192.6

Rada dla matki krnąbrnego dziecka — Dziecko nie jest twoją własnością, nie możesz postępować z nim, jak ci się podoba, gdyż należy ono do Pana. Staraj się mieć nad nim ciągłą i wytrwałą kontrolę; ucz je, że należy do Boga. Tak wychowane, gdy dorośnie, stanie się błogosławieństwem dla otoczenia. Ale potrzebna ci jest jasna wnikliwość, byś mogła stłumić jego skłonności do rządzenia wami obojgiem, do przeprowadzania własnej woli, wybierania własnych dróg i czynienia co się podoba.ChD 193.1

Konsekwentne postępowanie — Widziałam rozbicie wielu rodzin na skutek niewłaściwego postępowania głowy rodziny, a przecież po zasięgnięciu rady, życie mogłoby płynąć harmonijnie i szczęśliwie.ChD 193.2

Brak stanowczości w kierowaniu domem Stawarza wiele szkód, o wiele więcej, niż gdyby tego kierowania wcale nie było. Często stawia się pytanie, dlaczego dzieci pobożnych rodziców są tak bardzo uparte, zuchwałe i buntownicze? Przyczyn należy szukać w wychowaniu domowym, gdyż często rodzice nie są jednomyślni w kierowaniu rodziną.ChD 193.3

Chwiejne postępowanie, objawiające się raz w zbytniej karności, a drugi raz w zezwalaniu na to, co wczoraj było zakazane — uczy dziecko nieposłuszeństwa.ChD 193.4

Wzajemne prawo rodziców i dzieci — Bóg jest naszym Prawodawcą i Królem, i rodzice powinni podporządkować się Jego prawom. To prawo zabrania wszelkiego ucisku ze strony rodziców, a nieposłuszeństwa ze strony dzieci. Pan jest pełen dobroci, miłosierdzia i prawdy. Jego zakon jest święty, sprawiedliwy i dobry, i muszą go wypełniać i rodzice, i dzieci. Prawa regulujące życie rodziców i dzieci wypływają z serca nieskończenie miłującego, obfite zaś błogosławieństwo Boże spocznie na rodzicach, którzy prowadzą swój dom zgodnie z Jego prawami, oraz na dzieciach, które są rodzicom posłuszne. Życiem rodziny powinien kierować połączony wpływ miłosierdzia i sprawiedliwości. “Miłosierdzie i prawda spotkały się; sprawiedliwość i pokój pocałowały się”. Rodziny kierujące się takimi zasadami będą chodziły drogą Bożą czyniąc sprawiedliwość i sąd.ChD 193.5