Kierowanie myślami młodych

Obniżenie poziomu — Chrześcijańscy rodzice ustępują często przed swymi dziećmi, skłaniającymi się do świata. Otwierają drzwi rozrywkom, których kiedyś z zasady zabraniali.ChD 330.1

Wśród chrześcijańskich rodziców jest za dużo pobłażliwości, jeśli chodzi o zamiłowanie dzieci do zabaw. Rodzice przyjęli zasadę świata, pogodzili się z ogólną opinią, że to konieczne, aby dzieci i młodzież spędzały swe wczesne lata na próżniactwie, samolubnych rozrywkach i głupim dogadzaniu sobie. W ten sposób rozwinęło się pragnienie podniecających uciech, a dzieci i młodzież wyćwiczyły swe umysły tak, że rozkoszą są dla nich podniecające widoki; stanowczo zaś nienawidzą trzeźwych i pożytecznych obowiązków życia. Żyją gorzej od nierozumnych stworzeń. Nie myślą o Bogu ani o rzeczach wiecznych, żyją tak, jak motyle. Nie postępują jak istoty świadome, których życie jest związane z Bogiem i które zdadzą Mu rachunek z każdej godziny życia.ChD 330.2

Niech matki organizują rozrywki i kierują nimi — Matka zamiast odsyłać gdzieś dzieci, aby nie słyszeć hałasu i nie być niepokojona ich niezliczonymi pytaniami i pragnieniami, powinna wiedzieć, że zrobiłaby lepiej, gdyby zorganizowała dzieciom godziwą rozrywkę czy zainteresowała je ciekawym zajęciem. Matka zostanie wynagrodzona za swoje wysiłki i za czas, który poświęca na zorganizowanie dzieciom pożytecznej zabawy.ChD 330.3

Młodzież lubi towarzystwo i w pojedynkę nie chce się bawić. Matka winna brać to pod uwagę, że w wielu przypadkach miejscem zabaw dzieci jest pokój, który ona zajmuje. Winna doglądać je i likwidować wszystkie drobne poróżnienia, korygować złe odruchy lub objawy samolubstwa, kierować umysł dziecka na właściwą drogę. To, co może cieszyć dzieci, to świadomość, że matka cieszy się nimi, że naturalną rzeczą jest radzić się jej w różnych spornych sprawach. Matka nie powinna ranić serca dziecka obojętnym traktowaniem jego spraw lub lekceważeniem ich. To, co dla matki może być drobną rzeczą, jest często dla dziecka wielką.ChD 330.4

Nie zakazujmy dzieciom niewinnych przyjemności — Z powodu braku czasu i zainteresowania matka zabrania dzieciom pewnych niewinnych przyjemności, podczas gdy sama zajęta jest strojeniem się i tym, co młode serca zachęca do próżności i dziwactw. Gdy dzieci osiągną dojrzałość, przyswojone w dzieciństwie nauki przyniosą owoce obłudy i moralnego zepsucia. Matka będzie płakała nad błędami dzieci, lecz nie pojmie, że to żniwo jest skutkiem jej siewu.ChD 331.1

Niektóre matki nie potrafią wychować swoich dzieci. Postępują z nimi niesprawiedliwie i nigdy nie obdarzą skromną choćby pochwałą, wnoszącą radość do serca dziecka. Tym samym nie naśladują Jezusa, który miłował dzieci. On rozumiał ich uczucia i życzliwie odnosił się do ich spraw.ChD 331.2

Jak Ellen White napominała swoje dzieci — Gdy dzieci proszą was, byście pozwolili im przyłączyć się do towarzystwa rówieśników oddającego się świeckim rozrywkom, powiedzcie im: “Nie mogę pozwolić wam na to dzieci; siądźcie tutaj, a powiem wam dlaczego. Ja wykonują pracę dla wieczności i dla Boga. Bóg dał mi was i powierzył mojej opiece. Ja zastępuję Go wobec was, moje dzieci; muszę więc dbać o was, gdyż zdam za was sprawę w dniu Pańskim. Czy chcecie, aby imię waszej mamy było wpisane w księdze nieba jako tej, która zaniedbała obowiązku względem swych dzieci, która pozwoliła zająć wrogowi dusz miejsce, na którym powinna stać i walczyć? Dzieci, chcę wam powiedzieć jaka jest prawa droga, a wówczas jeśli chcecie odwrócić się od swojej mamy i pójść ścieżką występku, to ja nie poniosą za to winy, ale wasz grzech spadnie na was.”ChD 331.3

W ten sposób postępowałam z moimi dziećmi, i zanim kończyłam mówić, oni płakali i mówili: “Mamusiu módl się za nas”. Oczywiście nigdy nie odmawiałam. Klękaliśmy razem i modliłam się. Potem całą noc modliłam się na kolanach do Pana, aż słońce zaczynało świtać na niebie, dziękując, że przełamał moc wroga i dał mi zwycięstwo. Mimo, że miałam za sobą nieprzespaną noc, moja nagroda była wielka, gdy moje dzieci rano tuliły się do mnie mówiąc: “O, mamo, jak dobrze, że nam nie pozwoliłaś wczoraj iść tam, gdzie chcieliśmy. Teraz wiemy, że chcieliśmy źle zrobić.”ChD 331.4

Rodzice, oto jest sposób, w jaki powinniście pracować, choć teraz go nie doceniacie. Musicie podjąć tę pracę z najwyższym poświęceniem, jeśli oczekujecie zbawienia waszych dzieci w królestwie Bożym.ChD 332.1

Problemy nastolatków — W obecnej sytuacji towarzyskiej nie jest dla rodziców rzeczą łatwą kierować dziećmi i pouczać je według biblijnej reguły. Dzieci często niecierpliwią się, gdy się je powstrzymuje, i chcą iść własnymi drogami, wychodzić i przychodzić do domu kiedy im się podoba. Szczególnie w wieku od dziesięciu do siedemnastu lat zdaje się im, że nie ma nic złego w tym, że udają się na świeckie zebrania młodych kolegów i koleżanek. Lecz doświadczeni chrześcijańscy rodzice dostrzegają niebezpieczeństwo, znają osobliwe temperamenty dzieci i wiedzą, jak te rzeczy wpływają na ich umysły. Pragnąc ich zbawienia powinni trzymać ich z dala od wesołych rozrywek i zabaw.ChD 332.2

Czuwanie jest potrzebne szczególnie po nawróceniu — Jeśli dzieci zdecydują się porzucić świeckie radości i zostać uczniami Chrystusa, jakiż to ciężar spada z serca troskliwych i wiernych rodziców! Lecz nawet wtedy nie powinna ustawać opieka rodziców. Młodzi dopiero rozpoczęli poważny bój z grzechem i wrodzonym złem serca, dlatego potrzebują specjalnej rady i troskliwej czujności rodziców.ChD 332.3

Tajemnica chronienia dzieci przed grzesznymi powabami świata — Iluż to rodziców narzeka, że nie potrafią utrzymać dzieci w domu, że one domu nie lubią! Już we wczesnym wieku okazują chęć przebywania w towarzystwie obcych ludzi i gdy tylko wystarczająco podrosną, zrywają z tym, co uważają za niewolę, za nierozsądne krępowanie ich swobody, nie chcą ani modlitwy matki, ani rady ojca. Dokładne rozpatrzenie tego problemu zazwyczaj wykazałoby, że grzech leży po stronie rodziców. Nie uczynili w swoim czasie domu tym, czym powinien być — przyciągającym, przyjemnym, promieniującym blaskiem ciepłych słów, miłych spojrzeń i prawdziwej miłości.ChD 332.4

Tajemnica zbawienia waszych dzieci leży w tym, aby uczynić dom rodzinny miłym i powabnym. Uległość rodziców nie przywiąże dzieci do Boga ani do domu, ale stanowczy, pobożny wpływ, ćwiczenie w karności i wychowywanie umysłów uratuje wiele dzieci przed nieszczęściem.ChD 332.5

Obowiązkiem rodziców jest czuwać nad wychodzeniem z domu i przychodzeniem dzieci. Powinni zachęcać je do pozostania w domu i stwarzać warunki, które przyciągałyby je do domu; niech widzą, że rodzice interesują się nimi. Rodzice powinni uczynić dom miejscem przyjemnym i radosnym.ChD 333.1