Zabezpieczenie na przyszłość

Gospodarowanie i oszczędność w rodzinie — przeciwko marnotrawstwu — Brat B. i siostra B. nie nauczyli się oszczędzać... Potrafią wydać wszystko, choćby mieli jak najwięcej. Bardzo lubią wydawać pieniądze, a potem, gdy przychodzi bieda, nie są na nią przygotowani... Gdyby brat i siostra B. byli oszczędnymi gospodarzami, ograniczali się w wydatkach, mogliby już dawno mieć własny domek, a oprócz tego mieliby jeszcze zapasy, z których mogliby czerpać w razie trudności. Lecz oni nie chcą oszczędzać jak inni, od których nieraz byli zależni. Jeśli się nie nauczą oszczędzać, nie będą znalezieni doskonałymi w dniu Bożym.ChD 250.3

Ta rada może ci pomóc — Prowadziłeś przedsiębiorstwo, które dawało ci nieraz wielki dochód. Gdy zdobyłeś pieniądze, nie starałeś się oszczędzać z myślą o czasie, gdy nie będziesz mógł ich tak łatwo zdobyć. Wydawałeś za dużo na rzekome potrzeby. Gdybyście z żoną rozumieli, że Bóg wymaga od was poskramiania apetytów i pragnień, troszczylibyście się o przyszłość, zamiast żyć tylko teraźniejszością, moglibyście posiadać dobrobyt, a cała rodzina mogłaby mieć wygodne życie. Musisz nauczyć się czegoś: w odpowiedni sposób wydawać każdy grosz.ChD 251.1

Rada dla rodziny, która powinna systematycznie oszczędzać — Gdybyś oszczędzał jak należy, mógłbyś mieć dzisiaj pokaźny kapitał na użytek w razie potrzeby i na wsparcie sprawy Bożej. Każdego tygodnia powinieneś odłożyć część swego dochodu, i nie ruszać jej, chyba że zaszłaby konieczność złożenia ofiary Bogu.ChD 251.2

Pieniądze, jakie zarobiłeś nie były wydawane mądrze i oszczędnie, nie zostawiłeś nic na wypadek choroby i twoja rodzina będzie pozbawiona środków, jakich dostarczyłeś na jej utrzymanie. Twoja rodzina powinna mieć coś, na czym by mogła się oprzeć, gdybyś się znalazł w trudnej sytuacji.ChD 251.3

Rada dotycząca oszczędności udzielona innej rodzinie — Każdego tygodnia powinieneś odkładać część pieniędzy, których nie należy ruszać, chyba tylko w wypadku choroby. Oszczędzając możesz mieć pewien kapitał. Rządząc się mądrze nie dopuścisz do zaciągania długów.ChD 251.4

Znałam rodzinę, która cały tygodniowy zarobek wydawało co do grosza, podczas gdy inna rodzina, zarabiająca dużo mniej, odkładała pieniądze, a to dzięki temu, że wstrzymywała się od kupowania rzeczy, które mogłyby wydawać się konieczne, ale można było się bez nich obejść.ChD 251.5

Zabezpieczajcie majątek odpowiednim testamentem — Kto jest wiernym szafarzem Pańskiego majątku, będzie wiedział jaki jest stan jego posiadania i jako mądry człowiek będzie gotowy na każdą ewentualność. Gdyby jego życie miało skończyć się nagle, nie pozostawi kłopotu rodzinie.ChD 252.1

Wielu nie jest należycie pouczonych o tym, że testament należy sporządzać, gdy jeszcze jest się zdrowym. Nasi bracia powinni wziąć to pod uwagę. Powinni wiedzieć, jaki jest ich stan majątkowy i nie dopuścić do jego zagmatwania. Powinni tak uprządkować swoją własność, aby w każdej chwili byli gotowi ją pozostawić.ChD 252.2

Testament należy sporządzić w taki sposób, aby sąd testament uznał. Po sporządzeniu testamentu może upłynąć szereg lat i nic się nie stanie jeśli od czasu do czasu ofiaruje się dar na potrzeby Dzieła Bożego. Śmierć nie nastąpi nawet o jeden dzień wcześniej, dlatego że sporządziliście testament. Rozdzielając majątek w testamencie między krewnych upewnijcie się, czy nie zapomnieliście o sprawie Bożej. Jesteście zarządzającymi własnością Boga; powinniście więc w pierwszym rzędzie brać pod uwagę Jego prawa. Rozumie się, że nie powinniście krzywdzić żony i dzieci; należy troszczyć się o nich. Ale nie wymieniajcie w testamencie długiej listy krewnych, którzy nie są w potrzebie, dlatego tylko, że taki jest zwyczaj.ChD 252.3

Pamiętajcie o sprawie Bożej za życia — Niech nikt nie myśli, że będzie to zgodne z wolą Chrystusa, jeśli gromadzi majątek przez cale życie, a potem przy śmierci przekaże jakąś tam część na dobroczynny cel.ChD 252.4

Niektórzy samolubnie zatrzymują swe środki przez całe życie mając nadzieję, że naprawią to zaniedbanie, dokonując zapisu na rzecz Dzieła w testamencie. Lecz zazwyczaj nawet połowa środków zapisanych w ten sposób nie zostaje przeznaczona na wymieniony cel. Bracia i siostry, wnoście do niebiańskiego banku sami, nie pozostawiajcie swego szafarstwa innym.ChD 252.5

Przekazywanie szafarstwa dzieciom często nie jest mądre — Rodzice powinni obawiać się przekazywać dzieciom środki pieniężne, które Bóg im dał do rąk, dopóki nie upewnią się, że ich dzieci mają większą miłość i większe poświęcenie dla sprawy Bożej, niż sami rodzice, i że dzieci okażą powagę i gorliwość w popieraniu dzieła Bożego, oraz dobroczynność dla różnych instytucji z nim związanych, które proszą o środki. Wielu oddaje swe środki w ręce dzieci, tym samym przerzucając na nie odpowiedzialność za swoje szafarstwo, co jest dziełem szatana. Czyniąc to, przekazują swe środki stronnikom nieprzyjaciela. Szatan kieruje sprawą na swoją korzyść i wstrzymuje środki, których dzieło potrzebuje.ChD 252.6

Przekleństwo gromadzenia bogactw — Ci, którzy zdobywają majętności w celu gromadzenia ich, pozostawiają przekleństwo bogactwa swoim dzieciom. Jest to grzech straszny i niebezpieczny dla duszy, ojcowie i matki czyniąc to przekazują ten grzech dzieciom. Często ich dzieci marnują odziedziczony majątek, trwonią go na hulaszcze życie, a potem stają się żebrakami — nie znają bowiem wartości dziedzictwa, które zmarnowały. Gdyby ojcowie i matki dali dzieciom należyty przykład nie w gromadzeniu, ale w używaniu bogactw, zgromadziliby sobie skarby w niebie i otrzymaliby nawet już w tym świecie pokój i szczęście, a w życiu przyszłym wieczne bogactwa.ChD 253.1