Uprzejmość usuwa z życia połowę trudności — Zasada, jaka tkwi w zaleceniu: “Uprzejmi bądźcie jedni ku drugim”, jest właściwą podwaliną szczęścia rodzinnego. Chrześcijańska uprzejmość powinna panować w każdym domu. Nie kosztuje dużo, a posiada moc łagodzenia charakterów, które bez niej staną się twarde i surowe. Uprzejmość, chęć traktowania drugich tak, jak byśmy chcieli być traktowani przez nich, usunie połowę trudności z życia.ChD 267.1

Uprzejmość rozpoczyna się w domu — Jeśli chcemy, aby nasze dzieci były uprzejme, grzeczne i miłe, musimy im dać tego przykład.ChD 267.2

W najdrobniejszych rzeczach powinni rodzice okazywać sobie uprzejmość, powinna być ona prawem domu. Nie wolno dopuścić do brutalnych, gorzkich słów.ChD 267.3

Wszyscy mogą posiadać pogodne oblicze, miły głos, uprzejmość; niosą one ze sobą moc. Dzieci pociąga radosna, pogodna twarz. Okazujcie im uprzejmość, a one objawią wobec was i między sobą tego samego ducha.ChD 267.4

Wasza uprzejmość i opanowanie będą mieć większy wpływ na charakter dzieci niż same tylko słowa.ChD 267.5

Uprzejmość czyni dom rajem — Uprzejme słowa rodziców kierowane do dzieci, słowa pochwały, gdy dzieci starają się czynić dobrze, mogą zachęcić je w wysiłkach i czynić szczęśliwymi, mogą wytworzyć w gronie rodzinnym urok, który spłoszy wszelki ponury cień, a stworzy radosny, słoneczny nastrój. Wzajemna uprzejmość i wyrozumiałość uczyni dom rajem, gdzie chętnie będą przebywać aniołowie, ale będą oni uciekać z domu, w którym używa się nieprzyjemnych słów, gdzie są nieporozumienia i sprzeczki. Brak uprzejmości, narzekanie i gniew zamykają dla Jezusa drzwi domu.ChD 267.6

Uprzejmy głos, delikatne obejście i szczere uczucie znajduj swój wyraz we wszystkich czynnościach, czynią nawet z lepianki najszczęśliwszy dom. Na taki dom Stwórca spogląda z upodobaniem.ChD 268.1

Jest wielu, którzy powinni żyć mniej dla innych, a więcej dla własnej rodziny. Powinno być mniej powierzchownej ogłady i uprzejmości dla obcych i gości, a Więcej uprzejmości wypływającej ze szczerej miłości i życzliwości wobec drogich nam członków własnej rodziny.ChD 268.2

Prawdziwa uprzejmość — Istnieje wielka potrzeba prawdziwej ogłady w domu. Jest ona potężnym świadectwem na rzecz prawdy. W kimkolwiek jej brak, tego pospolita mowa i zachowanie wskazują na zepsute serce. Prawda niebiańskiego pochodzenia nigdy nie czyni nikczemnym, nigdy nie czyni szorstkim i grubiańskim. Prawda wywiera wpływ łagodzący i uszlachetniający. Gdy młodzież ją przyjmie, staje się pełna szacunku i kultury. Chrześcijańską ogładę otrzymuje się tylko dzięki Duchowi Świętemu. Nie polega ona na udawaniu lub sztucznej delikatności, objawiającej się w ukłonach i wymuszonych uśmiechach. Jest to rodzaj ogłady ludzi świeckich, pozbawionych prawdziwej chrześcijańskiej uprzejmości. Prawdziwą ogładę, prawdziwą uprzejmość osiąga się jedynie przez znajomość Ewangelii Chrystusowej. Prawdziwa kultura, prawdziwa uprzejmość, to taka, którą okazuje się wszystkim, wielkim i małym, bogatym i biednym.ChD 268.3

Istotą prawdziwego obycia jest wzgląd na innych. Najważniejszym jest to wychowanie, które rozwija współczucie i zachęca do uprzejmości dla wszystkich. Kultura, która młodzieńca nie napełnia szacunkiem dla rodziców, nie każe doceniać ich wyższości, wyrozumieć ich błędów i być pomocą w ich potrzebie, która nie czyni go rozważnym i troskliwym, hojnym i życzliwym dla młodszych, słabych i nieszczęśliwych i uprzejmym wobec wszystkich, jest pomyłką.ChD 268.4

Chrześcijańska uprzejmość jest złotą klamrą, która spaja całość rodziny więzami miłości, a te z każdym dniem zacieśniają się coraz bardziej.ChD 268.5

Niech złota reguła będzie prawem w rodzinie — Najcenniejsze zasady życia rodzinnego i społecznego znajdują się w Biblii. Jest w niej nie tylko najlepszy i najczystszy wzorzec moralności, lecz także najcenniejszy kodeks współżycia. W kazaniu Zbawiciela na Górze Błogosławienia znajdują się dla starych i młodych nauki o bezcennej wartości. Powinno się je często czytać w rodzinie i wprowadzać w życie. Złota reguła: “A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie”, jak również rada apostoła: “uczciwością jedni drugich uprzedzajcie”, powinny stać się prawem w rodzinie. Ci, co mają Ducha Chrystusowego, będą przejawiać uprzejmość w domu, zawsze gotowi do wzajemnej pomocy. Będą ustawicznie starać się uszczęśliwiać wszystkich wokół siebie, zapominając o sobie w trosce o drugich. Tak wygląda owoc, który rośnie na chrześcijańskim drzewie.ChD 269.1

Złota reguła jest zasadą prawdziwej uprzejmości, a jej najwierniejsze odbicie widzimy w życiu i charakterze Jezusa. O, jak promieniowały łagodność i piękno w codziennym życiu naszego Zbawiciela! Jaką słodycz odczuwano w Jego obecności! Ten sam duch musi przejawiać się u Jego dzieci. Tych, z którymi przebywa Chrystus, będzie otaczać Boska atmosfera. Ich białe szaty czystości będą tchnąć wonią ogrodu Pańskiego, a oblicza odbijać światło pochodzące od Jego oblicza, oświetlające ścieżkę błądzących i zmęczonych.ChD 269.2

Najlepsza rozprawa o etyce — Najlepszą rozprawą o etyce, jaką kiedykolwiek napisano, jest owo cenne pouczenie dane przez Zbawiciela, a także wypowiedziane pod natchnieniem Ducha Świętego przez apostoła Pawła, słowa, które powinny być wyryte w pamięci każdego człowieka, młodego czy starego: “Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali”. Jana 13,34. “Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa, nie zazdrości, miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się. Nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli złego. Nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się raduje z prawdy; wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko znosi. Miłość nigdy nie ustaje”. 1 Koryntian 13,4-8.ChD 269.3

Biblia zaleca uprzejmość, dostarcza też wiele przykładów niesamolubnego ducha, delikatnej miłości, pociągającego usposobienia, zalety, które cechuj prawdziwe obycie. A są one odbiciem charakteru Chrystusa. Wszelka szczera delikatność i uprzejmość w świecie, nawet wśród tych, którzy nie uznają Jego imienia, pochodzi od Niego. A On pragnie, aby te cechy doskonałe były u Jego dzieci. Jego celem jest, aby ludzie oglądali w nas Jego piękno. Chrześcijaństwo czyni człowieka kulturalnym. Chrystus był uprzejmy także dla swoich prześladowców, a Jego naśladowcy objawią tego samego ducha. Spójrzcie na Pawła, gdy stał przed władcami. Jego przemówienie przed Agryppą jest przykładem prawdziwej uprzejmości, jak również przekonującej wymowy. Ewangelia zaleca nie zdawkową grzeczność, jaką posługuje się świat, lecz tę, która wypływa z prawdziwej, serdecznej uprzejmości.ChD 270.1

Prawdziwa uprzejmość musi wypływać z miłości — Nawet najstaranniejsze zważanie na nakazy dobrego wychowania nie wystarczy, by zapobiec złośliwościom, surowemu sądzeniu i nieprzyzwoitej mowie. Prawdziwa kultura nie objawi się dopóty, dopóki własne “ja” jest na pierwszym miejscu. Miłość musi mieszkać w sercu. Prawdziwy chrześcijanin czerpie pobudki do swoich czynów z głębokiej miłości, jaką ma w sercu dla Mistrza. Z korzeni miłości do Chrystusa wyrasta niesamolubna troska o braci.ChD 270.2

Spośród wszystkich rzeczy poszukiwanych, miłowanych i pielęgnowanych nie ma nic tak cennego w oczach Bożych, jak czyste serce i usposobienie ozdobione wdzięcznością i pokojem.ChD 270.3

Jeśli w sercu istnieje harmonijna zgodność prawdy z miłością, będzie ona promieniować w słowach i czynach... Duch niekłamanej dobroczynności musi mieszkać w sercu. Miłość daje temu, kto ją posiada, łaskę, dobre wychowanie i właściwe zachowanie. Miłość opromienia oblicze i łagodzi głos, wysubtelnia i podnosi całego człowieka. Przywodzi go do łączności z Bogiem, gdyż jest to niebiańska cecha charakteru.ChD 270.4

Prawdziwej uprzejmości nie zdobywa się przez samo przestrzeganie reguł dobrego wychowania. Zawsze należy objawiać właściwe zachowanie. Nie odstępując od swoich zasad można z uwagi na innych dostosować się do przyjętych zwyczajów, jednak prawdziwa uprzejmość nie będzie wymagała wyrzeczenia się zasady dla przyjętych zwyczajów. Nie czyni różnicy między ludźmi, uczy poszanowania własnej godności, szacunku dla człowieka jako członka jednej wielkiej ludzkiej rodziny.ChD 270.5

Miłość wyrażamy w spojrzeniu, słowach i czynach — Nade wszystko rodzice powinni otaczać swe dzieci atmosferą radości, uprzejmości i miłości. Dom, w którym mieszka miłość, przejawiająca się w spojrzeniach, słowach i czynach, jest miejscem, gdzie chętnie przebywają aniołowie. Rodzice, niech w waszych sercach zabłyśnie słońce miłości, radości i szczęśliwego zadowolenia i niech jego słodki wpływ przenika cały dom. Okazujcie uprzejmego, wyrozumiałego ducha i zachęcajcie do tego wasze dzieci. Pielęgnujcie wszystkie szlachetne cechy, które rozjaśniają życie domowe. Atmosfera domu rodzinnego jest dla dzieci tym, czym powietrze i światło słoneczne dla roślin — przyniesie zdrowie i tężyznę umysłu i ciała.ChD 271.1

Szlachetne obyczaje, miłe rozmowy i dobre czyny złączą serca dzieci z sercami rodziców nicią miłości i uczynią więcej dla uroku domu, niż najbardziej wyszukane ozdoby, które kupuje się za pieniądze.ChD 271.2

Różne usposobienia muszą się uzupełnić — Bożym postanowieniem jest, aby osoby o różnych usposobieniach umiały współżyć. Każdy członek rodziny powinien święcie szanować uczucia i prawa drugiego członka rodziny. W ten sposób będzie pielęgnowany wzajemny szacunek i wyrozumiałość, znikną uprzedzenia, ostre rysy charakteru zostaną złagodzone. Można osiągnąć harmonijne współżycie odmiennych usposobień, co będzie dobrodziejstwem dla każdego.ChD 271.3

Nic nie zastąpi uprzejmości — Ci, co uważają się za naśladowców Chrystusa, a mimo to są nieokrzesani, nieuprzejmi w słowach i postępowaniu, niczego się od Jezusa nie nauczyli. Zaczepny, zarozumiały i wynajdujący błędy u innych człowiek nie jest prawdziwym chrześcijaninem, gdyż być chrześcijaninem znaczy być podobnym Chrystusowi. Postępowanie niektórych rzekomych chrześcijan jest tak pozbawione uprzejmości i grzeczności, że nawt to, co jest w bliźnich dobrego, bywa obmawiane. Można nie wątpić w ich szczerość, można nie kwestionować ich uczciwości, lecz szczerość i uczciwość nie zastąpią uprzejmości i grzeczności. Chrześcijanin powinien być życzliwy, prawdziwie litościwy i uprzejmy, prawy i uczciwy.ChD 271.4

Wszelkie zaniedbanie uprzejmości i delikatnego wzajemnego traktowania się między braćmi, wszelki brak zachęcających słów w rodzinie, rodziców wobec dzieci i dzieci wobec rodziców, wzmacnia cechy, które czynią charakter niepodobnym do charakteru Chrystusa. Tymczasem małe rzeczy, wykonane z serca, urastają do rzeczy wielkich, osiągają nieraz olbrzymie rozmiary. Tchną w życiu wonią, która wznosi się do Boga jako świąte kadzidło.ChD 272.1

Wielu pragnie współczucia — Wielu tęskni za przyjaznym sercem... Powinniśmy zapomnieć o sobie, a szukać okazji, nawet drobnych, by okazać wdzięczność za dobro, jakiego doznaliśmy i szukać sposobności, by cieszyć innych, nieść ulgę w ich smutkach i troskach przez uczynki serdecznej uprzejmości i miłości. Te troskliwe uczynki uprzejmości, zapoczątkowane w naszych rodzinach, wydostają się poza rodzinę i przyczyniają się do całokształtu szczęścia w życiu. Natomiast zaniedbanie drobnych rzeczy przyczynia się do całokształtu smutku i goryczy na świecie.ChD 272.2

Przez stosunki społeczne nawiązujemy łączność ze światem — Przez stosunki społeczne chrześcijanin wchodzi w styczność ze światem. Każdy, kto zakosztował miłości Chrystusowej i przyjął do serca Boże oświecenie, jest zobowiązany przed Bogiem oświecać ścieżkę tych, którzy nie znają lepszej drogi.ChD 272.3

Możemy okazać tysiące drobnych uprzejmści przyjaznym słowem czy życzliwym spojrzeniem, które odbijają się jak fala o brzeg i wrócą do nas. Bezmyślni chrześcijanie swoją niedbałością wobec drugich okazują, że nie są złączeni z Chrystusem. Niemożliwą rzeczą jest być złączonym z Chrystusem i równocześnie być nieuprzejmym i zapominać o prawach innych ludzi.ChD 272.4

Wszyscy musimy być świadkami Jezusa. Umiejętność obcowania, uświęcona łaską Chrystusową, musi być stosowana w pozyskiwaniu dusz dla Zbawiciela. Niech świat widzi, że nie jesteśmy pochłonięci tylko osobistymi sprawami, lecz że chcemy, by też inni korzystali z Bożych błogosławieństw, które są naszym udziałem i przywilejem. Niech widzą, że nasza religia nie czyni nas ludźmi bez współczucia lub wymagającymi. Niech wszyscy, którzy mówią, że znaleźli Chrystusa, służą ludziom podobnie jak On to czynił. Nie powinniśmy nigdy dopuścić do tego, aby świat miał fałszywe pojęcie o chrześcijanach, że są ludźmi posępnymi i nieszczęśliwymi.ChD 272.5

Jeśli jesteśmy uprzejmi i delikatni w domu, będziemy również objawiać tego samego ducha poza domem. Jeśli w domu będziemy wyrozumiali, cierpliwi, łagodni i dzielni, będziemy mogli być światłością dla świata.ChD 273.1

Lektura i jej wpływ

Pogoda ducha