Uczcie dzieci prostoty w codziennym życiu — Rodzice mają wychowywać i uczyć dzieci panowania nad sobą i samowyrzeczenia. Mają zawsze przypominać o posłuszeństwie Słowu Bożemu, oraz o tym, że celem życia jest służenie Jezusowi. Mają uczyć dzieci prostoty w życiu codziennym, unikania kosztownych strojów, drogiego wyżywienia, wystawnych domów i zbytkownego umeblowania.ChD 244.4

Młodzież powinna mieć wzgląd na finanse rodziny — Młodzież jest wystawiona na liczne niebezpieczeństwa wskutek mylnego pojęcia o wydawaniu pieniędzy. Młodych ludzi nie należy nosić ciągle na rękach i zaopatrywać w pieniądze, jak gdyby istniał niewyczerpany zapas, z którego mogą czerpać dla zaspokojenia wszelkich rzekomych potrzeb. Pieniądze należy uważać za powierzony przez Boga dar na wykonanie Jego dzieła, na budowanie Jego królestwa, a młodzież powinna nauczyć się ograniczać swoje pragnienia.ChD 245.1

Ograniczajcie potrzeby, szczególnie wtedy, gdy macie ograniczony dochód. Dostosujcie je do środków, jakimi rozporządzają wasi rodzice. Pan uzna i pochwali wasze niesamolubne wysiłki... Bądźcie wierni w najmniejszym, wtedy nie będzie wam groziło niebezpieczeństwo zaniedbania większych odpowiedzialności. Słowo Boże mówi: “Kto jest wierny w małym, wierny jest też w wielkim”.ChD 245.2

Uczcie młodzież o wartości pieniędzy — Młodzież nie będzie należycie doceniać wartości pieniędzy, jeżeli zdobywa je bez żadnego wysiłku. Niektórzy muszą zdobywać pieniądze ciężką pracą. Jednak w lepszym położeniu jest ta młodzież, która wie, skąd pochodzą pieniądze, które wydaje, wie, ile kosztuje jej ubranie i wyżywienie i ile pieniędzy trzeba, aby móc kupić dom!ChD 245.3

Jest wiele sposobów, jakimi dzieci mogą zdobyć pieniądze i mieć udzieł w składaniu darów dla Chrystusa, który oddał za nie Swoje życie... Trzeba je pouczać, że pieniędzy, które zarabiają, nie mogą wydawać według swego mniemania, ale mają je używać rozsądnie i dawać część na cele misyjne. Nie powinni zadowalać się braniem pieniędzy od ojca lub matki by je oddawać do skarbnicy na ofiarę; powinni je sami zarobić. Powinni sobie powiedzieć; czy mam dawać to, co mnie nic nie kosztuje?ChD 245.4

Bywa czasem, że pomagamy nierozsądnie naszym dzieciom. Ci, co własnymi siłami przebijają się przez wyższe studia, oceniają swoje osiągnięcia wyżej niż ci, którzy otrzymali wszystko, wiedzą bowiem, ile ich to kosztowało.ChD 245.5

Nie powinniśmy dźwigać naszych dzieci tak długo, aż staną się bezradnymi ciężarami.ChD 246.1

Rodzice źle rozumieją swoją powinność, jeśli hojnie zaopatrują w pieniądze młodą osobę wstępującą na studia, chcącą zostać kaznodzieją, lekarzem czy kimś innym, gdy jest silna fizycznie, zanim nie zaznajomiła się z pożyteczną, mozolną pracą.ChD 246.2

Zwalczajcie lekkomyślne wydawanie pieniędzy — Ileż to pieniędzy marnujemy na bezużyteczne przedmioty, na wyszukane stroje, łakocie i inne niepotrzebne rzeczy! Rodzice, pouczajcie dzieci, że złą rzeczą jest używać pieniędzy Bożych na dogadzanie sobie... Zachęcajcie je do oszczędzania, gdzie tylko jest to możliwe, nawet najmniejszych sum, aby można je było użyć dla pracy misyjnej. Praktykując samowyrzeczenie, zdobędą liczne doświadczenia, które uchronią je od rozrzutności.ChD 246.3

Dzieci mogą nauczyć się okazywać swoją miłość do Chrystusa przez odmawianie kupowania sobie niepotrzebnych drobiazgów, na które wydają zwykle dużo pieniędzy. Tę sprawę należy podkreślać w każdej rodzinie. Wymaga to taktu i metody, lecz będzie najlepszym wychowaniem, jakie dzieci mogą otrzymać. A jeśli wszystkie dzieci przyniosą swe dary Panu, ich ofiary staną się jakby strumyczkami, które połączone przekształcą się w rzekę.ChD 246.4

Uczcie dzieci płacić dziesięcinę i dawać ofiary — Pan uważa dziesięcinę za Swoją własność i poucza nas, jak ma ona być dla Niego zachowana. Mówi: “Czcij Pana darami ze swego mienia i z pierwocin wszystkich swoich plonów”. Ten tekst nie uczy, że mamy zużywać wszystkie nasze środki dla siebie, a Panu oddać resztki, chociażby to nawet była uczciwa dziesięcina. Bożą cząstkę należy odłożyć najpierw. Wskazówki, jakich udzielił Duch Święty przez apostoła Pawła o darach, podają zasadę, którą można stosować również do dziesięciny. “Każdego pierwszego dnia w tygodniu każdy z was niech odkłada u siebie, zbierając według tego, jak mu się powodzi”. Obejmuje ona zarówno rodziców jak dzieci.ChD 246.5

Błąd popełniany przez zamożnych ojców — Warunki, w jakich wychowuje się dziecko, mają często większy wpływ, niż przykład rodziców. Niektórzy bogaci oczekują od swych dzieci, aby były takimi, jakimi oni byli w swej młodości i piętnują zepsucie wieku, lecz nie mają prawa oczekiwać tego od swoich dzieci, chyba że stworzą im warunki podobne do tych, w jakich sami żyli. Okoliczności życiowe uczyniły ojca tym, czym jest. W młodości uciskało go ubóstwo i musiał pracować pilnie i wytrwale. Jego charakter kształtował się w surowej szkole. Był zmuszony zadowalać się skromnymi wymaganiami, musiał być pracowitym, niewybrednym. Musiał wytężać wszystkie zdolności i siły, aby zarobić na żywność i odzienie. Musiał być oszczędny.ChD 246.6

Ojcowie pracują, aby stworzyć swoim dzieciom lepsze warunki od tych, w jakich sami się znajdowali. Jest to powszechny błąd. Gdyby dzisiejsze dzieci musiały uczyć się w takiej samej szkole życia, w jakiej uczyli się ich ojcowie, stałyby się tak pożyteczni jak oni. Ojcowie zmienili warunki życia swych dzieci. Ubóstwo było wychowawcą ojca, obfitość środków otacza syna. Ma wszystko, czego pragnie. Charakter ojca kształtował się w surowej szkole, umiał on cenić każdą drobnostkę. Obyczaje i charakter syna będą kształtowały się nie w warunkach, jakie kiedyś istniały, lecz w obecnej sytuacji — w łatwiźnie i pobłażaniu sobie. Jeśli wszędzie pełno dostatku, jak można mu go odmówić?ChD 247.1

Najlepszy spadek dla dzieci — Najlepszy spadek, jaki rodzice mogą zostawić swym dzieciom, to znajomość użytecznej pracy i przykład bezinteresownego i dobroczynnego życia. Takim życiem rodzice określają właściwą wartość pieniędzy, tj. oceniają według tego, ile dobrego uczynili, zaspokajając własne potrzeby, potrzeby innych i sprawy Bożej.ChD 247.2

Oszczędność

Uczciwość