Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Chrześcijański dom - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Jakim nie powinien być małżonek

    Małżonek, który oczekuje, że żona będzie dźwigała podwójny ciężar — Większość rodzin ma dzieci w różnym wieku. Niektóre z nich potrzebują nie tylko uwagi i mądrego karcenia matki, ale ostrzejszego lecz pełnego miłości wpływu ojca. Mało ojców uważa tę sprawę za szczególnie ważną. Nie spełniają w tym względzie swojej powinności, przez co kładą ogromny ciężar na matkę, a przy tym pozwalają sobie krytykować i potępiać jej postępowanie z dziećmi. Pod wrażeniem wielkiej odpowiedzialności i krytyki biedna żona i matka często czuje się winna i odczuwa wyrzuty sumienia za to, co zrobiła nieświadomie, a często było to tym najlepszym co mogła uczynić w danych warunkach. I tak zamiast docenienia, uznania dla jej wysiłków i pocieszenia serca musi chodzić w cieniu smutku i potępienia, ponieważ mąż zaniedbał swich powinności oczekując od żony, że ona wykona je i za niego i za siebie ku jego zadowoleniu, bez względu na niesprzyjające okoliczności.ChD 137.1

    Wielu małżonków nie rozumie dostatecznie i nie docenia trosk i kłopotów, jakie mają ich żony, zazwyczaj skazane na bezustanne krzątanie się przy obowiązkach domowych. Wracają zwykle do domu ze zmarszczonymi brwiami, nie wnosząc najmniejszego promienia słońca do domu rodzinnego. Jeśli obiad nie jest na czas, zmęczoną żonę, która jest często równocześnie sprzątaczką, kucharką i służącą, wita wymówkami. Wymagający mąż może nawet weźmie z rąk zmęczonej matki dokuczliwe dziecko, aby matka mogła szybciej przygotować obiad, ale jeśli dziecko jest niesforne i zachowuje się niespokojnie na rękach ojca, rzadko uzna za swój obowiązek zabawić się w niańkę, aby je uspokoić i uciszyć. Nie zastanowi się nad tym, ile godzin matka wytrzymała z niespokojnym dzieckiem, ale woła niecierpliwie: “Matko, zabieraj twoje dziecko”. Czy nie jest ono tak samo jego jak i jej? Czy z natury rzeczy nie ciąży na nim powinność ponoszenia swojej części ciężaru w wychowaniu dzieci?ChD 137.2

    Rada dla dyktatorskiego i władczego małżonka — Czułbyś się o wiele szczęśliwszy, gdyby nie zdawało się ci, że posiadasz autorytet z tego tylko tytułu, że jesteś małżonkiem i ojcem. Twoje postępowanie wykazuje, że źle pojmujesz stanowisko głowy rodziny. Jesteś nieopanowany, dyktatorski i często objawiasz brak właściwego sądu, tak że cokolwiek byś sądził o swoim postępowaniu, ono nie wydaje się rozsądne w oczach żony i dzieci. Gdy raz zająłeś jakieś stanowisko, to rzadko się zdarza, byś z niego ustąpił. Jesteś zdecydowany przeprowadzić swoje plany, chociaż niejednokrotnie nie idziesz we właściwym kierunku i powinieneś to wiedzieć. Powinieneś mieć więcej miłości i wyrozumiałości, a mniej uporu w przeprowadzaniu swojej woli słowem i czynem.ChD 137.3

    Zmuszając drugich do realizowania we wszystkich szczegółach twoich zamiarów, często wyrządzasz większą szkodę, aniżeli gdybyć odstąpił od nich. Nawet jeśli twoje idee same w sobie są dobre, to w wielu rzeczach nie są właściwe; są wypaczone na skutek twojego dziwacznego sposobu postępowania; chcesz przeprowadzić złą rzecz nie zważając na nic, bez zastanowienia.ChD 138.1

    Masz osobisty pogląd na sposób kierowania rodziną. Stosujesz niezależną, niekontrolowaną władzę, która nie dopuszcza sprzeciwu. Uważasz, że potrafisz kierować swoją rodziną i każdym z jej członków tak, jak ręce robotnika sterują maszyną. Dyktujesz swą wolę i uzurpujesz sobie autorytet. To nie podoba się niebu i smuci aniołów. Postępujesz wobec swojej rodziny, jak gdybyś tylko sam był zdolny do rządzenia. Gniewa cię, jeśli twoja żona odważy się sprzeciwić twemu zdaniu lub kwestionuje twoje postanowienia.ChD 138.2

    Gniewłiwi i kłótliwi mężowie — Mężowie, dajcie swoim żonom możliwość duchowego życia... Wielu tak bardzo pielęgnuje skłonność do gniewu, że stają się podobni do podrastających dzieci. Nie mogą rozstać się z tym okresem swego dzieciństwa. Pielęgnują kłótliwość tak długo, aż skrępują i doprowadzą do skarłowacenia swoje życie, ale nie tylko swoje, lecz i drugich. Noszą w sobie ducha, jakiego miał Ismael, którego “ręka była przeciwko każdemu, a ręka każdego przeciwko niemu”.ChD 138.3

    Małżonek samolubny i posępny — Brat B. nie posiada charakteru, który wnosiłby słońce do rodziny, i nad tym musi się zastanowić. Jest podobny raczej do chmury, aniżeli do promienia słonecznego. Jest zbyt samolubny, aby wypowiedzieć słowa uznania członkom rodziny, szczególnie tej osobie, której winien okazywać miłość i szacunek. Jest posępny, dumny, dyktatorski; jego słowa są często cięte i zadają rany, których nie śpieszy leczyć przez zmiękczenie swego ducha, uznanie swych błędów i wyznanie win.ChD 138.4

    Brat B. powinien zmięknąć, powinien pielęgnować subtelność i uprzejmość. Powinien być delikatny i szlachetny wobec żony, która dorównuje mu pod każym względem. Nie powinien mówić żadnego słowa, które zasmuciłoby jej serce. Powinien zmienić swe postępowanie w domu, powinien pielęgnować uczucie miłości, powinien wyzbyć się grubiańskich, szorstkich i nieszlachetnych cech usposobienia.ChD 139.1

    Małżonek i ojciec, który jest posępny, samolubny i wyniosły, jest nie tylko sam nieszczęśliwy, ale rzuca mrok na wszystkich członków rodziny. W następstwie tego żona jest przygnębiona i zapada na zdrowiu, a dzieci cierpią z powodu jego niemiłego zachowania.ChD 139.2

    Egoizm i nietolerancja małżonka — Za dużo wymagasz od żony i dzieci. Za bardzo je strofujesz. Gdybyś posiadał pogodne usposobienie, i mówił uprzejmie i delikatnie, wniósłbyś promienie słoneczne do swego domu zamiast chmur, smutku i nieszczęścia. Za dużo myślisz o swoim zdaniu, zająłeś skrajne stanowisko i nie godzisz się, by zdanie twej żony miało znaczenie w rodzinie. Nie szanujesz żony, nie wychowałeś dzieci, by respektowały jej zdanie. Nie zrównałeś jej z sobą, ale dzierżyłeś władzę w swych rękach. Nie posiadasz miłego, sympatycznego usposobienia. Jeśli chcesz zostać zwycięzcą i jeśli pragniesz, by w twojej rodzinie było błogosławieństwo Boże, powinieneś rozwijać te cechy charakteru.ChD 139.3

    Temu, kto lekceważy chrześcijańską uprzejmość — Uprzejmość, delikatność i życzliwość uważasz za słabość i sądzisz, że to rzecz poniżająca mówić do swojej żony delikatnie, uprzejmie i mile. Nie rozumiesz, co stanowi prawdziwą męskość i godność. Niechęć do uprzejmości świadczy jawnie o słabości i wadach charakteru. To, co ty uważasz za słabość, Bóg uważa za prawdziwą chrześcijańską zaletę, którą powinien wykazywać każdy prawdziwy chrześcijanin; bo takiego ducha okazywał Chrystus.ChD 139.4

    Mężowie powinni sobie zaskarbić miłość — Jeśli mąż jest tyranem wymuszającym i krytykującym postępowanie swej żony, nie może spodziewać się od niej szacunku i uczucia, życie małżeńskie stanie się dla niej odrazą. Nie będzie kochać męża, gdyż on nie stara się być lubianym. Mężowie powinni być troskliwi, uważni, stali, wierni i współczujący. Powinni objawiać miłość i uczucie. Jeśli mąż posiada szlachetny charakter, czyste serce, wzniosły umysł, cechy dobre, jakie musi posiadać każdy wierny chrześcijanin, objawi je w życiu małżeńskim. Będzie dążył do tego, by żona była zdrowa i dzielna. Będzie starał się mówić słowa pocieszenia, by stworzyć w domu rodzinnym atmosferę pokoju.ChD 140.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents