1 Samuela 1,20-28

Nagroda za wierność

Przez pierwsze trzy lata życia proroka Samuela, jego matka troskliwie uczyła go dostrzegania różnic między dobrem a złem. Każdą dobrą rzecz, z jaką się spotykał, starała się wykorzystać, by kierować jego myśli ku Stwórcy. Wypełniając swój ślub dotyczący oddania swego syna Panu, z ogromnym samozaparciem powierzyła go opiece Heliego, najwyższego kapłana, by u niego kształcił się do służby w domu Bożym. Mimo, że od dzieciństwa Samuel przebywał w świątyni jako oddany służbie Bożej, nie był jednak wolny od złych wpływów czy grzesznych przykładów. Synowie Heliego nie bali się Boga i nie szanowali swego ojca, ale Samuel nie pragnął ich towarzystwa, ani też nie chodził ich złymi ścieżkami. Jego wcześniejsze wychowanie spowodowało, że wybrał chrześcijańską niezależność. Cóż to była za nagroda dla Anny i jaki zachęcający jest to przykład dla wierzącego. — The Review and Herald, 8 września 1904.BK 77.5