2 Koryntian 8,9

Ubóstwo Chrystusa częścią Jego wielkiej ofiary

Apostoł wzywa Koryntian, aby rozważali przykład Jezusa. Dowódca nieba ofiarował Siebie aby żyć w pokorze i ubóstwie, by móc stanąć u boku upadłej ludzkości i odnowić moralny obraz Boga w człowieku. Pan, Jezus dobrowolnie stał się ubogim, aby przez Swoje poniżenie i śmierć na krzyżu, zapłacić za nas okup.BK 380.7

Dlatego bogaty czy biedny, nikt z nas nie może zapomnieć, że ubóstwo Chrystusa było częścią Jego dziedzictwa w człowieczeństwie. O pojednaniu nie decydowała jedynie zdrada w ogrodzie czy męczarnie na krzyżu. Poniżenie, na które także składało się Jego ubóstwo, miało również swój udział w Jego wielkiej ofierze. Cały szereg trosk, które dotykały człowieczeństwa Chrystusa, znosić musiała także Jego Boska dusza. — Manuscript 12, 1900.BK 380.8

(Mateusza 11,28; Filipian 2,5-8) — Dlaczego Jezus przyszedł jako ubogi człowiek

Gdy zakładany był plan odkupienia, postanowiono, że Chrystus nie pojawi się w swoim boskim majestacie, gdyż nie mógłby połączyć się z utrapionymi i cierpiącymi. Musiał przyjść jako ubogi człowiek. On mógł pojawić się w Swoim chwalebnym stanie, jaki posiadał w niebiańskich pałacach. Jednakże On musiał dosięgnąć najgłębszych głębin ludzkich cierpień i ubóstwa, aby Jego głos mogli usłyszeć obciążeni i rozczarowani, aby mógł objawić Siebie zmęczonym i zarażonym grzechem duszom, jako Odnowiciel — pragnienie wszystkich narodów — Dawca odpocznienia. A do tych, którzy dzisiaj pragną odpoczynku i pokoju, jak i kiedyś do tamtych, którzy słuchali Jego słów w Judei, mówi On dokładnie to samo: “Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam odpocznienie”. — Manuscript 14, 1897.BK 381.1

Ubóstwo Chrystusa, największym argumentem Pawła

To był największy argument apostoła. Nie jest to przykazanie Pawła, ale Pana, Jezusa Chrystusa. Syn Boży opuścił Swój niebiański dom wraz z jego bogactwem, zaszczytem i chwałą, i odział Swoją Boskość człowieczeństwem — nie po to, by żyć w pałacach królewskich bez troski lub pracy, nie po to, by być otoczony wszystkimi wygodami, których usilnie pożąda ludzka natura. Na naradzie niebiańskiej postanowił, że stanie w szeregach biednych i uciskanych, podzieli Swój los z poniżonymi robotnikami i będzie się uczył zawodu Swego ziemskiego ojca, który był cieślą i budowniczym. Przyszedł na świat, aby rekonstruować [ludzkie] charaktery. W całe Swoje dzieło budowania wniósł tę doskonałość, jaką pragnął wprowadzić w te charaktery, które przekształcił Swoją Boską mocą.BK 381.2

Paweł przedstawia swój Wzór, swój Ideał. Mówi on, że Chrystus oddał Siebie dla życia w ubóstwie, aby ludzie stali się bogatymi w skarby niebios. Przypomina im o ofierze złożonej dla nich. Chrystus w niebie był Dowódcą, a na ziemi przyjął najniższe stanowisko. Był bogaty, ale dla nich stał się ubogim. On nie przyjął duchowego ubóstwa, bowiem zawsze był obdarzony darami Ducha. Jednak miał ubogie pochodzenie. Świat nigdy nie widział swego Pana bogatym. — Manuscript 98, 1899.BK 381.3

Bogaty w osiągnięcia

Chrystus, Majestat nieba stał się biednym, abyśmy my przez Jego ubóstwo zostali ubogaceni. Nie tyle ubogaceni darami, ale stali się bogatymi w osiągnięcia.BK 381.4

Chrystus chciał, by właśnie te bogactwa posiedli Jego naśladowcy. Gdy szczery poszukiwacz Prawdy czyta Słowo i otwiera swój umysł na jego przyjęcie, wtedy pragnie Prawdy całym swoim sercem. Jezus przyszedł aby dla tych, którzy Go miłują, przygotować miłość, współczucie, delikatność, uprzejmość, chrześcijańską ogładę jaka panuje w niebie i to mają przyjąć do swoich serc. Jego plan jest niezawodny. Zdecydowanie stoi po stronie sprawiedliwości. Prawda znajduje drogę do serca i tam jest zasadzona przez Ducha Świętego, który jest Prawdą. Gdy Prawda posiądzie serce, daje człowiekowi niezbity dowód na to, że stał się zarządcą łaski Chrystusa. — Manuscript 7, 1898.BK 381.5