Dzieje Apostolskie 18,2

(Dzieje Apostolskie 8,4; Rzymian 1,7-8) — Opozycja nie stłumi Ewangelii

Po wniebowstąpieniu Jezusa, apostołowie wyszli i wszędzie głosili Słowo. Składali świadectwo o dziele Jezusa jako nauczyciela i lekarza. Ich świadectwo w Jerozolimie, w Rzymie i w innych miejscowościach było zdecydowane i pełne mocy. Żydzi, którzy odrzucili przyjęcie Prawdy, musieli uznać, że siła wpływu naśladowców Jezusa pochodzi od towarzyszącego im Ducha Świętego. To spowodowało silną opozycję; jednakże mimo wielkiego sprzeciwu, w dwadzieścia lat po ukrzyżowaniu Jezusa, w Rzymie powstał żywy i szczery zbór. Ten zbór był silny i gorliwy, a Pan pracował dla niego.BK 333.3

Zawiść i wściekłość Żydów przeciwko chrześcijanom nie miała granic i na stałe mieszkający tam niewierzący, byli stale podburzani [przeciwko chrześcijanom]. Oni [Żydzi] oskarżali żydowskich chrześcijan o bunt przeciwko ustalonemu porządkowi i o to, że byli zagrożeniem dla publicznego dobra. Nieustannie wzniecali spory i konflikty. Te oskarżenia spowodowały, że chrześcijanie byli wypędzani z Rzymu. Wśród wypędzonych znaleźli się także Akwila i Pryscyla, którzy poszli do Koryntu i tam otworzyli zakład szycia namiotów. — The Review and Herald, 6 marca 1900.BK 333.4