Jozuego 7,16-26

Grzech musi być obnażony i potępiony

Historia Achana udziela nam poważnej lekcji, która uczy, że z powodu grzechu jednego człowieka niezadowolenie Boże może spocząć na całym ludzie czy narodzie i to tak długo, aż przestępstwo zostanie wykryte i ukarane. Grzech, już z samej swojej natury rujnuje, gdyż jeden człowiek, zarażony jego śmiertelnym jadem, może zarazić tysiące. Ci, którzy zajmują odpowiedzialne stanowiska jako strażnicy ludu, jeśli sumiennie nie obnażą i nie napomną grzechu, są niewiernymi [sługami] na powierzonych stanowiskach. Wielu nie ośmiela się potępić niegodziwości, z obawy o utratę stanowiska lub popularności, a niektórzy uważają że skarcenie grzechu jest czymś niemiłosiernym. Sługa Boży nigdy nie powinien łączyć swoich uczuć z napomnieniem jakiego udziela, gdyż stoi przed uroczystym obowiązkiem przedstawiania bez obawy i stronniczości Słowa Bożego. Grzech musi nazwać po imieniu. Ci, którzy w swej niedbalości albo obojętności pozwalają, by imię Boże nie było szanowane przez wyznający Go lud, są zaliczeni do przestępców i zarejestrowani w księgach nieba jako współuczestnicy ich złych uczynków...BK 63.3

Umiłowanie Boga nigdy nie prowadzi do pomniejszania grzechu. Nigdy też nie osłania, ani nie usprawiedliwia nie wyznanego zła. Achan zbyt późno zorientował się, że Zakon Boży, podobnie jak jego Autor jest niezmienny. Dotyczy on wszystkich naszych czynów, myśli i uczuć oraz towarzyszy nam i rozpatruje każdy nasz uczynek. Pobłażanie grzechom, prowadzi ludzi do lekkiego traktowania Zakonu Bożego. Wielu ukrywa swoje przestępstwa przed innymi i wmawia sobie, że Bóg nie jest tak dokładny w ocenianiu nieprawości. Ale Jego Zakon jest wielkim standardem Prawa i każdy uczynek życia musi być rozpatrzony w Dniu, w którym Bóg będzie sądził każdy czyn, każdą najskrytszą myśl dobrą lub złą. Czystość serca prowadzi do czystości życia. Wszelkie usprawiedliwianie grzechu jest daremne. Kto może bronić grzesznika, gdy Bóg świadczy przeciwko niemu? — The Signs of the Times, 21 kwietnia 1881.BK 63.4