Łukasza 24,39

(Dzieje Apostolskie 1,9-11) — Jezus zabrał ze sobą człowieczeństwo

Jezus wstępując do nieba, zabrał ze Sobą uświęcone, święte człowieczeństwo. Zabrał ze Sobą to święte człowieczeństwo do niebiańskich dworców i przez całą wieczność będzie je nosił jako Ten, który zbawił każdą jedną istotę ludzką, przebywającą w mieście Boga i jako Ten, który prosił za nią przed Ojcem: “Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię.” Jego dłonie noszą blizny ran, które odniósł. Jeśli kiedykolwiek zostaniemy zranieni i pobici, jeśli spotkają nas trudności, które są trudne do zniesienia, wówczas przypomnijmy sobie, jak wiele cierpiał dla nas Jezus. Usiądźmy wraz z naszymi braćmi na niebiańskich dworcach w Chrystusie. Pozwólmy, aby niebiańskie błogosławieństwa wstąpiły do naszych serc. — The Review and Herald, 9 marca 1905.BK 284.5

Jezus przyjął naturę człowieka, aby ludziom ujawnić czystą, niesamolubną miłość i nauczyć nas, miłowania jedni drugich.BK 284.6

Jezus wstąpił do nieba jako człowiek. Jako człowiek jest Zastępcą i Poręczycielem ludzkości. Żył jako człowiek, by orędować za nami. Tym wszystkim, którzy Go miłują przygotowuje mieszkanie. W ogromnej chwale i mocy powróci jako człowiek, by zabrać Swoje dzieci. A to, co nas najbardziej powinno cieszyć i pobudzać do wdzięczności, to to, że “wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył”. [Cyt. Dzieje Apostolskie 17,31 (BT).] W ten sposób mamy wieczne zapewnienie, że cały nieupadły wszechświat jest ogromnie zainteresowany tym wielkim dziełem Jezusa przychodzącego na nasz świat, w celu dokonania zbawienia człowieka. — Manuscript 16, 1890.BK 284.7