Mateusza 12,31-32

(Marka 3,28-29; Łukasza 12,10; patrz komentarz EGW do 2 Mojżeszowa 4,21) — Mocny, zdeterminowany opór wobec Prawdy

Jezus nie toczył boju przeciwko śmiertelnym ludziom, ale przeciwko mocom, potęgom i złym duchom, które unoszą się w przestworzach. Powiedział do swoich słuchaczy, że wszelkiego rodzaju grzechy i bluźnierstwa, popełnione w nieświadomości, zostaną przebaczone. Ludzie, w swojej wielkiej ślepocie, mogą wypowiadać przeciwko Synowi Człowieczemu słowa obrazy i drwin, a nadal pozostać w obrębie łaski. Jeśli jednak na Jego posłach spoczywa moc i Duch Boży, wówczas zajmują oni święte stanowisko. I wówczas ignorowanie Ducha Bożego oraz oskarżanie Go, że jest duchem diabelskim, wprowadza daną osobę w takie położenie, gdzie Bóg już nie ma możliwości dotarcia do jej duszy. Wówczas w Bożych warunkach [ratowania człowieka], nie ma takiej mocy, która by mogła dosięgnąć i opamiętać błądzącego...BK 245.4

Wypowiadanie się przeciwko Chrystusowi, oskarżanie Jego dzieła, że jest dziełem szatana i przypisywanie objawianiu się Ducha, miana fanatyzmu, nie jest samo w sobie potępiającym grzechem, jednak duch, który domaga się uznania tych rzeczy, wprowadza tych ludzi w tak zacięte i buntownicze położenie, że nie mogą oni dostrzec duchowego światła...BK 245.5

Oni sądzą, że postępują rozsądnie, jednak oni naśladują innego przywódcę. Sami poddali siebie pod panowanie mocy, z czego w swojej ślepocie w ogóle nie zdają sobie sprawy. Sprzeciwili się temu Duchowi, który jedynie mógł ich prowadzić, oświecić i uratować. Wstąpili na ścieżkę przestępstwa, na której nie ma już przebaczenia ani w tym życiu, ani w przyszłym. Żaden rodzaj przestępstwa nie wyczerpuje tak bardzo łaski Bożej, jak buta, uporczywa hardość i zaciętość, bowiem one prowadzą do sprzeciwiania się Duchowi Bożemu i zajmowania stanowiska, gdzie już Jego oddziaływanie nie może przekonać ich o błędzie. Po prostu oni nie chcą zrezygnować ze swojej zatwardziałości.BK 245.6

W naszych dniach, ludzie wstawili siebie w położenie, w którym całkowicie są niezdolni do okazania skruchy i przyznania się [do błędu], i dlatego też nie mogą znaleźć łaski i przebaczenia. Grzech bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu nie leży w wypowiadaniu jakichkolwiek zaskakujących słów czy czynów, ale jest to mocny, zdecydowany sprzeciw wobec Prawdy i dowodów. — Manuscript 30, 1890.BK 245.7

Grzech przeciwko Duchowi Świętemu

Nikt nie musi patrzeć na grzech przeciwko Duchowi Świętemu jako na coś tajemniczego i nieokreślonego. Grzech przeciwko Duchowi Świętemu to grzech uporczywej odmowy na zaproszenia do okazania skruchy. — The Review and Herald, 29 czerwca 1897.BK 246.1