Mateusza 27,51

(Marka 15,38; Łukasza 23,45; Efezjan 2,14-15; Kolosan 2,14; Hebrajczyków 10,19-20; patrz komentarz EGW do Jana 19,30) — Tron łaski dostępny dla wszystkich

Jezus był przybity do krzyża pomiędzy trzecią a szóstą godziną, to znaczy pomiędzy dziewiątą a dwunastą godziną. Zmarł po południu; była to godzina ofiary wieczornej. Potem w świątyni rozerwała się od góry aż do dołu zasłona, zakrywająca chwałę Bożą przed zgromadzeniem Izraela.BK 264.3

Przez Jezusa została odkryta chwała przedziału Najświętszego. On wycierpiał śmierć za każdego człowieka, a przez tę ofiarę dzieci ludzkie staną się dziećmi Bożymi. Z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, wierzący w Chrystusa zostaną przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę. Tron łaski, będący w Najświętszym, na którym spoczywa obecność Boża został udostępniony dla tych wszystkich, którzy przyjmują Chrystusa, jako [ofiarę] pojednania, by przez to pośrednictwo wejść do społeczności z Bogiem. Zasłona jest rozerwana, mur nieprzyjaźni zburzony, obciążający nas list dłużny wymazany. Przez skuteczną działalność swojej krwi usunął nieprzyjaźń. Przez wiarę w Jezusa mogą zarówno Żydzi jak i poganie mieć udział w chlebie żywota. — Letter 230, 1907.BK 264.4

(Mateusza 26,65; Daniela 5,5.25-28; Hebrajczyków 10,19-20) — Izrael narodem, który przestał być kościołem

W Jezusie, cień spotkał się z rzeczywistością, symbol z wypełnieniem. Kajfasz miał się przerazić nad swoim stanem i stanem narodu i właśnie z tego powodu miał rozedrzeć szaty, gdyż zarówno on jak i naród oddzielili się od Boga, i przez to stali się ludem, który przestał być kościołem Jahwe. Z całą pewnością ich świecznik został usunięty ze swego miejsca.BK 264.5

To nie ręka kapłana rozerwała ową wspaniałą zasłonę od góry aż do dołu, dzielącą miejsce Święte od Najświętszego. Była to ręka Boża. Gdy Jezus zawołał: “Wykonało się”, ogłosił Święty Stróż — który był też obecny na uczcie Baltazara — że naród żydowski przestał być kościołem. Ta sama ręka, która napisała na ścianie wyrok nad Baltazarem i koniec królestwa Babilonu, rozerwała zasłonę świątynną od góry aż do dołu, i otworzyła dla wszystkich nową i żywą drogę, bez względu na to czy wybitnego stanu, czy niskiego stanu, bogatych, czy biednych, Żydów czy pogan. Odtąd ludzie mogą przychodzić do Boga bez kapłana czy bez przywódców. — Manuscript 101, 1897.BK 265.1

(Hebrajczyków 6,19; 8,6-7; 10,19-20) — Boża obecność odeszła od ziemskiej świątyni

Poprzez rozerwanie zasłony świątynnej, Pan Bóg powiedział: Nie mogę już dłużej objawiać Swojej obecności w Najświętszym. Od teraz wszystkim proponowana jest nowa i żywa droga, przed którą nie wisi żadna zasłona. I od teraz grzeszna i utrapiona ludzkość nie musi oczekiwać na najwyższego kapłana.BK 265.2

W śmierci Syna Bożego spotkał się symbol z rzeczywistością. Baranek Boży został złożony jako ofiara. Było to jakby głosem mówiącym do zgromadzonych chwalców: “Oto koniec wszelkim darom i ofiarom”. — The Youth's Instructor, 21 czerwca 1900.BK 265.3

Dla upadłej ludzkości otwarto nową drogę

Gdy Jezus na krzyżu zawołał: “Wykonało się!”, rozerwała się na dwoje zasłona świątynna. Miała ona ogromne znaczenie dla żydowskiego ludu. Wykonana była z drogocennego materiału, z purpury i złota; była długa i szeroka. W tym momencie, w którym Jezus wydał ostatnie tchnienie, świadkowie przebywający w świątyni zobaczyli, jak ów bardzo mocny i ciężki materiał został rozerwany od góry aż do dołu przez niewidzialną rękę. Tym czynem dano do zrozumienia całemu Uniwersum i naszemu zepsutemu przez grzech światu, że dla upadłej ludzkości została otwarta nowa i żywa droga, i że wszelkie składanie ofiar skończyło się w tej wielkiej ofiarze Syna Bożego. Ten, który dotychczas mieszkał w świątyni uczynionej ludzkimi rękami, odszedł, by już nigdy nie zaszczycić jej Swoją obecnością. — The Signs of the Times, 8 grudnia 1898.BK 265.4