Mateusza 13,52

Stary i Nowy Testament są nierozłączne

[Cyt. Mateusza 16,18.] W tym podobieństwie Jezus przedstawia Swoim uczniom odpowiedzialność tych, których zadaniem jest podawanie światu otrzymanego od Niego światła. Stary Testament był całym Pismem Świętym jakie wówczas istniało i on został napisany nie tylko dla starożytnych, ale dla wszystkich wieków i wszystkich ludzi. Jezus pragnie, aby nauczyciele Jego nauk pilnie badali Stary Testament w celu uzyskania światła, które dowodzi o Jego tożsamości jako Mesjasza, przepowiedzianego w proroctwach i objawionego w charakterze Jego misji dla świata. Stary i Nowy Testament są nierozłączne, gdyż oba są naukami Chrystusa. Nauki Żydów, którzy przyjmują tylko St. Testament, nie służą do zbawienia, bowiem oni odrzucili Zbawiciela, którego życie i służba była wypełnieniem Zakonu i proroctw. Nauki tych, którzy odrzucają St. Testament, także nie służą zbawieniu, ponieważ oni odrzucają to, co jest bezpośrednim świadectwem Chrystusa. Sceptycyzm rozpoczyna się lekceważeniem St. Testamentu, a od tego jest już krok do odrzucenia ważności Nowego Testamentu i w ten sposób do odrzucenia obydwu.BK 247.3

Żydzi mają bardzo mały wpływ na chrześcijański świat, w pokazaniu im ważności przykazań włącznie z obowiązującym przykazaniem o Sabacie, ponieważ chcąc im pokazać stare skarby Prawdy, odrzucają nowe, których osobiście nauczał Jezus. Z drugiej strony, największą przyczyną z powodu której chrześcijanie nie mogą przekonać Żydów, by przyjęli nauki Chrystusa jako wyrocznię boskiej mądrości jest to, że przedstawiając im skarby Jego Słowa, lekceważą bogactwa St. Testamentu, które są najwcześniejszymi naukami Syna Bożego przekazanymi przez Mojżesza. Odrzucają Zakon ogłoszony na Synaju i Sabat — czwarte przykazanie, ustanowione już w Edenie. Jednak sługa Ewangelii, który jest zwolennikiem nauk Jezusa, korzysta z wiedzy Starego jak i Nowego Testamentu, przedstawiając ludziom oba w prawdziwym świetle jako nierozłączną, wzajemnie się oświecającą i uzupełniającą całość. Tak, jak Jezus nauczał Swoich uczniów, tak i on będzie z nich podawał “nowe i stare rzeczy”. — The Spirit of Prophecy II, 254-255.BK 247.4