Joba 38

(Rzymian 11,33) — Bóg zadaje pytania a nauczyciele nie potrafią odpowiedzieć

Ludzie o największym intelekcie nie potrafią pojąć tajemnic Jahwe, objawionych w przyrodzie. Boże natchnienie zadaje wiele pytań, na które najmądrzejsi nauczyciele nie potrafią odpowiedzieć. Pytania te nie zostały postawione po to, by na nie odpowiadać, ale po to, by zwrócić Naszą uwagę na głębię tajemnic Bożych i by zapoznać ludzi z tym, że ich mądrość jest ograniczona; że w zwykłych sprawach codziennego życia są tajemnice przekraczające zdolność pojmowania ograniczonych umysłów; że osąd i cele Boże są poza zrozumieniem, a Jego mądrość niezbadana. Jeśli On objawi samego siebie człowiekowi, to następuje to i tak przez otoczenie się gęstą mgłą tajemnicy.BK 135.1

Bożym postanowieniem jest, aby nie wszystko o Nim było znane człowiekowi. Gdyby człowiek w pełni rozumiał drogi i dzieła Boże, nie wierzyłby w Niego, jako nieskończenie Jedynego. On nie może być pojmowany przez człowieka w Jego mądrości, motywach i celach, “nie wyśledzone drogi Jego”. Rzymian 11,33. Jego miłość nigdy nie może być wyjaśniona w oparciu o zwykłe zasady. Gdyby to było możliwe, nie odczuwalibyśmy tego, że możemy Mu ufać w sprawach naszej duszy. Sceptycy nie wierzą z powodu swoich ograniczonych umysłów, nie mogą pojąć nieskończonej mocy, poprzez którą Bóg objawia siebie człowiekowi. Nawet mechanizmy ludzkiego ciała nie są w pełni zrozumiane; w nich są tajemnice, które nie mogą pojąć nawet najmądrzejsi.BK 135.2

Ponieważ ludzka nauka nie może ich wyjaśnić na drodze badań i nie potrafi wyjaśnić dróg i dzieł Stwórcy, ludzie będą wątpić w istnienie Boga i przypisywać nieskończoną moc przyrodzie. Istnienie Boga, Jego charakter i Prawo są faktami, którym nie może się sprzeciwić nawet umysł o najwyższych możliwościach. Zaprzeczają Bożym wymaganiom, zaprzeczają interesom swych dusz, ponieważ nie potrafią zrozumieć Jego dróg i dzieł. Mimo to, Pan Bóg zawsze usiłuje pouczać ograniczonych ludzi, aby mogli ćwiczyć się w wierze w Niego i całkowicie powierzyć Jemu. Każda kropla deszczu, czy płatek śniegu, każde źdźbło trawy, każdy liść i kwiatek świadczy o Bogu. Te małe rzeczy, tak pospolicie rosnące wokół nas, uczą nas, że nic nie znajduje się poza uwagą nieskończonego Boga, nic nie jest zbyt małe dla niego. — General Conference Daily Bulletin, 18 lutego 1897.BK 135.3