Nehemiasza 4,1-8

Szatan nieustannie stosuje pogardę i pośmiewiska

Doświadczenie Nehemiasza powtarza się w historii ludu Bożego. Ci, którzy pracują w dziele Prawdy, stwierdzą, że nie mogą tego czynić bez wzbudzania złości wrogów. Chociaż zostali powołani przez Boga do dzieła, w które się zaangażowali, a ich postępowanie jest przez Niego aprobowane, nie mogą uniknąć zarzutów i pośmiewisk. Oskarża się ich mianem urojeńców, niepewnych, intrygantów, obłudników, krótko mówiąc wszystkim, co służy celom wrogów. Najświętsze rzeczy będą przedstawiane w ośmieszający sposób, aby rozweselić bezbożnych. Trochę sarkazmu, dowcipu, połączonego z zazdrością, zawiścią, lekceważeniem i nienawiścią wystarczy do wywołania wesołości przez bluźniącego szydercę. Ci zarozumiali kpiarze pobudzają jeden drugiego w dowcipkowaniu, jak też ośmielają jeden drugiego do swego bluźnierczego dzieła. Pogarda i pośmiewiska są rzeczywiście bolesne dla ludzkiej natury; ale muszą być znoszone przez wszystkich, którzy są wierni Bogu. Ta taktyka szatana powoduje, że dusze odwracają się od dzieła, jakie Pan dał im do wykonania.BK 131.1

Dumnym naśmiewcom nie wolno ufać; ale tak, jak szatan znalazł dla siebie towarzystwo w pałacach niebieskich, tak też i ci znajdą wśród naśladowców Chrystusa podatnych na ich wpływy, wierzących w ich uczciwość, sympatyzując z nimi, zastawiają się za nimi i stają się przepojeni ich duchem. Mimo, że we wszystkim innym są poróżnieni z nimi, łączą się w prześladowaniu tych niewielu, którzy ośmielili się wejść na prawą ścieżkę obowiązku. A ta sama wrogość, prowadząca do pogardy i pośmiewisk, będzie w sprzyjających okolicznościach wywoływała jeszcze większą gwałtowność i okrutność, szczególnie wówczas, gdy pracownicy Boży są czynni i odnoszą sukcesy. — The Southern Watchman, 12 kwietnia 1904.BK 131.2