Jeremiasza 25,11-12

(Jeremiasza 28; 29,14) — Kara proporcjonalna do zrozumienia i odrzucenia ostrzeżeń

“W czwartym roku Joakima”, zaraz po tym, jak Daniel został zabrany do Babilonu, Jeremiasz przepowiedział niewolę wielu Żydów, jako karę za nie przestrzeganie Słowa Bożego. Chaldejczycy zostali użyci jako narzędzie, którym Bóg skarcił Swój nieposłuszny lud. Kara była proporcjonalna do ich zrozumienia i odrzucenia ostrzeżeń. Prorok oświadczył, że “cała ta ziemia stanie się rumowiskiem i pustkowiem, i narody te będą poddane królowi babilońskiemu siedemdziesiąt lat. A po upływie siedemdziesięciu lat ukarzę króla babilońskiego i ów naród za ich winę — mówi Pan — i kraj Chaldejczyków i obrócę go w wieczną pustynię.”BK 193.3

W świetle tych wyraźnych słów przepowiadających czas trwania niewoli, wydaje się dziwne, jak ktoś mógł myśleć, że Izrael mógłby się wcześniej wyzwolić i wrócić z Babilonu. A przecież byli w Babilonie i Jeruzalemie tacy, którzy wciąż podjudzali Żydów do nadziei szybszego wyzwolenia. Bóg jednak uczynił doraźny sąd nad tymi fałszywymi prorokami, wywyższając tym samym prawdziwość proroka Jeremiasza — swojego posłańca.BK 193.4

Aż do czasu końca, pojawiać się będą mężowie, którzy będą wywoływać zamieszanie i bunt wśród ludu, głoszącego potrzebę posłuszeństwa Prawu Bożemu. Ale tak, jak pewne jest to, że sąd Boży spadł na fałszywych proroków w dniach Jeremiasza, tak też pewne jest i to, że dzisiejsi źli pracownicy, otrzymają pełną zapłatę, gdyż Pan się nie zmienia. Ci, którzy głoszą kłamstwo, zachęcają tym samym ludzi, do patrzenia na grzech, jak na coś, co nie posiada większego znaczenia. Gdy ujawnią się straszliwe rezultaty ich złych czynów, będą usiłować na ile to możliwe, obciążyć tych, którzy ich wiernie ostrzegali, że to oni są odpowiedzialni za te kłopoty — podobnie, jak Żydzi oskarżyli Jeremiasza za ich fatalne nieszczęścia.BK 193.5

Ci, którzy buntują się przeciwko Panu, zawsze znajdą fałszywych proroków, usprawiedliwiających ich uczynki i przez pochlebstwa doprowadzą ich do zguby. Słowa kłamliwe mają zazwyczaj wielu przyjaciół, tak, jak jest to pokazane w przypadku fałszywych nauczycieli w Izraelu. Ci, tak zwani prorocy, w swej udawanej gorliwości dla Boga znajdowali o wiele więcej wierzących i naśladowców, niż prawdziwy prorok, który przynosił proste poselstwo od Pana. Z uwagi na działalność tych fałszywych proroków, Pan Bóg polecił Jeremiaszowi, by napisał listy do przywódców, starszych, kapłanów, proroków i całego ludu uwięzionego w Babilonie, polecając im, by nie dali się zwieść fałszywym wieściom o rychłym wyzwoleniu, lecz poddali się i spokojnie zajęli pracą, budując dla siebie domostwa wśród swoich zwycięzców. Pan polecił im, by nie wierzyli tak zwanym prorokom lub przepowiadaczom, bowiem oni ich zwodzą fałszywymi nadziejami. Przez swego sługę Jeremiasza, zapewniał ich, że po 70 latach niewoli zostaną wyzwoleni i powrócą do Jeruzalemu. Bóg wysłucha ich modlitwy i okaże im Swą łaskę, gdy nawrócą się do Niego całym sercem. [Cyt. Jeremiasza 29,14.] — The Review and Herald, 14 marca 1907.BK 193.6