Hebrajczyków 2,14-18

(Hebrajczyków 1,3; Jana 1,1-3; FiIipian 2,5-8; patrz komentarz EGW do Marka 16,6; Łukasza 22,44; Rzymian 5,12-19; Hebrajczyków 3,1-3) — Bóg dosięgnął ludzkości dzięki człowieczeństwu

Jedynie Chrystus był zdolny do przedstawienia boskości. Od wieczności przebywając w obecności Ojca i będąc wyobrażeniem niewidzialnego Boga, był jedynym, który mógł wykonać to zadanie. Żadne słowa nie mogły opisać i objawić światu Boga. Pan Bóg musiał zostać objawiony poprzez życie w czystości, życie w doskonałej ufności i posłuszeństwie wobec woli Bożej oraz życie w poniżeniu, któremu nie podda się nawet najwyższy serafin. Bóg sam osobiście musi objawić Siebie. Stosownie do tego, nasz Zbawiciel ubrał Swoją Boskość w ludzkość. On posłużył się ludzkimi cechami, gdyż tylko przez przyjęcie ich, mógł być zrozumiany przez ludzkość. Tylko człowieczeństwo mogło dosięgnąć ludzkość. On wyżywał boski charakter w ludzkim ciele, przygotowanym Mu przez Boga. Przez wyżywanie Bożego życia w ludzkim ciele, pobłogosławił świat, a przez to pokazał, że ma moc złączenia boskości z ludzkością. — The Review and Herald, 25 czerwca 1895.BK 428.4

Chrystus podjął się naszej sprawy przed wszechświatem

W aspekcie przemożnego wpływu Swojej miłości, Chrystus podjął się naszej sprawy przed wszechświatem i poprosił Władcę wszystkich rzeczy, aby przyjął Go jako przedstawiciela ludzkiej rodziny. Utożsamił siebie z naszym losem, obnażywszy Swoją pierś na ciosy śmierci, przyjął na Siebie winę i jej karę, i dla dobra ludzkości złożył doskonałą ofiarę Bogu. Na mocy tego pojednania ma prawo do zaofiarowania człowiekowi doskonałą sprawiedliwość i pełnię zbawienia. I jeżeli ktokolwiek uwierzy w Niego, jako w osobistego Zbawiciela, nie zginie, ale otrzyma życie wieczne. — The Review and Herald, 18 kwietnia 1893.BK 428.5

Chrystus spotkał się z ludzkością jako człowiek

Chrystus opuścił królewskie pałace nieba i przyszedł na naszą ziemię, aby przedstawić charakter Swego Ojca, a przez to pomóc ludzkości powrócić do ich wierności. W ludziach widać było obraz szatana i dlatego przyszedł Chrystus, aby udzielić im moralnej siły i skuteczności. Przyszedł jako bezbronne dziecię, z tym samym człowieczeństwem, które my posiadamy. “Skoro zaś dzieci mają udział we krwi i w ciele, więc i On również miał w nich udział”. Hebrajczyków 2,14. On nie mógł przyjść w postaci anioła, bo jeśli nie spotkałby się z ludzkością jako człowiek i [jako człowiek] nie zaświadczyłby o Swojej łączności z Bogiem, w wyniku której mógł otrzymać boską moc tą samą drogą co i my, wówczas nie mógłby być dla nas doskonałym przykładem. On przyszedł w poniżeniu, aby najbardziej pogardzana istota na ziemi, na gruncie swego ubóstwa i poniżenia nie miała wymówki i nie powiedziała, że z powodu tych rzeczy ona nie może być posłuszna Zakonowi Jahwe. Chrystus ubrał Swoją Boskość w człowieczeństwo tak, że człowieczeństwo mogło dotknąć człowieka i w ten też sposób mógł On żyć wśród ludzi, ponosząc wszelkie utrapienia i cierpienia człowieka. We wszystkich rzeczach był kuszony tak jak my, jednak nie zgrzeszył. W Swojej ludzkości zrozumiał wszelkie pokuszenia, które spadają na człowieka. — Manuscript 21, 1895.BK 428.6

(1 Tymoteusza 2,5; 1 Jana 2,1-2; Objawienie 3,4) — Przysłonięta chwała ludzkiego Chrystusa

Jeśli przyglądamy się Chrystusowi okiem wiary, wówczas dostrzegamy konieczność stania się czystymi w myślach i świętymi w charakterze. Chrystus zachęca nas, abyśmy przybliżyli się do Niego, a przy tym obiecuje, że i On przybliży się do nas. Wpatrując się w Niego, wpatrujemy się w niewidzialnego Boga, który ubrał swoją Boskość w człowieczeństwo, pozwalając aby Jego przysłonięta i złagodzona chwała mogła promieniować na ludzkość i aby nasze oczy mogły na Niego patrzeć a nasze dusze przez Jego nieosłoniętą chwałę nie zostały zniszczone. Na Boga możemy patrzeć przez Chrystusa, naszego Stwórcę i Zbawiciela. Naszym przywilejem jest wpatrywanie się przez wiarę w Jezusa i postrzeganie Go jako Tego, który stoi pomiędzy ludzkością a odwiecznym Tronem. On jest naszym Obrońcą przedstawiającym nasze błagania i dary, jako duchowe ofiary Bogu. Jezus jest największą, bezgrzeszną pojednawczą ofiarą i poprzez Jego zasługi Bóg i człowiek mogą ze sobą rozmawiać.BK 429.1

Chrystus przeniósł Swoje człowieczeństwo do wieczności. Stanął przed Bogiem jako przedstawiciel naszej ludzkiej rasy. Gdy zostaniemy przybrani weselną szatą Jego sprawiedliwości, wówczas staniemy się jedno z Nim, a On powie o nas: “Chodzić będą ze mną w szatach białych, dlatego, że są godni.” Wtedy też Jego święci będą patrzeć na Niego w Jego chwale, niczym nie przysłoniętej. — The Youth's Instructor, 28 października 1897.BK 429.2

(Izajasza 59,20) — Ludzka natura ale nie ludzka grzeszność

On [Jezus] zajął Swoje stanowisko jako Głowa ludzkości, przyjmując naturę ale nie grzeszność człowieka. W niebie dał się słyszeć głos: “Przyjdzie jako Odkupiciel dla tych, którzy w Jakubie odwrócili się od występku — mówi Pan.” — The Signs of the Times, 29 maja 1901.BK 429.3

(Hebrajczyków 9,11-14.22; Rut 4,13-14) — Bóg żywych i umarłych

Jako Nosiciel grzechów, Kapłan i Przedstawiciel ludzi przed Bogiem, wstąpił w życie ludzkie, przyjmując na Siebie ciało i krew. Życie jest w żywym, witalnym obiegu krwi i ta krew została dana za życie świata. Jezus dokonał zupełnego pojednania, oddając Swoje życie jako okup za nas. Urodził się bez skazy grzechu, jednak na świat przyszedł w ten sam sposób, jak to się dzieje w ludzkiej rodzinie. On nie posiadał tylko pozornego ciała, lecz przyjął na Siebie ludzką naturę, uczestnicząc w życiu ludzi.BK 429.4

Zgodnie z prawem, które osobiście podał Chrystus, utracone dziedzictwo mogło zostać odkupione tylko przez najbliższego krewnego. Dlatego Jezus Chrystus odłożył Swoją królewską szatę, królewską koronę i ubrał Swoją Boskość w człowieczeństwo po to, aby móc stać się Zastępcą i Gwarantem ludzkości i w ten sposób umrzeć w ludzkiej naturze, niszcząc przez Swoją śmierć tego, który ma władzę nad śmiercią. Tego nie mógł dokonać jako Bóg, dlatego, że tylko jako człowiek mógł umrzeć. Przez Swoją śmierć pokonał śmierć. Śmierć Chrystusa doprowadziła do śmierci tego, który posiadał moc nad śmiercią, a ponadto rozwarł [Chrystus] bramy śmierci dla tych wszystkich, którzy przyjmują Go jako swego osobistego Zbawiciela.BK 429.5

Chrystus ogłosił nad wynajętym grobem Józefa: “Jam jest zmartwychwstanie i żywot.” On — Zbawiciel świata, zmiażdżył głowę węża, pozbawiając go wszelkiej mocy wiecznego kąsania ludzi, bowiem On wywiódł na jaw życie i nieśmiertelność. Bramy wiecznego życia zostały szeroko otwarte dla tych, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa. Wszyscy wierzący, którzy umrą naturalną śmiercią, poprzez spożywanie ciała i picie krwi Syna Bożego, mają w sobie życie wieczne, które jest życiem Jezusa Chrystusa. Poprzez Swoją śmierć, Jezus sprawił, że ci, którzy w Niego wierzą nie mogą umrzeć wieczną śmiercią...BK 430.1

Jezus żył i umarł jako człowiek, aby być Bogiem zarówno żywych jak i umarłych. A to wszystko zostało dokonane po to, aby uniemożliwić utracenie wiecznego życia tym ludziom, którzy w Niego uwierzą. Życie kobiet i mężczyzn jest drogie w oczach Bożych odkąd Chrystus odkupił ich życie, umierając za nich. W ten właśnie sposób umożliwił nam osiągnięcie nieśmiertelności. — Letter 97, 1898.BK 430.2

Stwórca i stworzenie złączeni w Chrystusie

W Chrystusie została złączona Boskość i ludzkość — Stwórca i stworzenie. W Jezusie, Synu Boga i Synu człowieczym spotkały się natura Boga, której prawo zostało przestąpione i natura Adama przestępcy. Potem, gdy zapłacił własną krwią cenę zbawienia, gdy przeszedł przez życiowe doświadczenia człowieka, gdy dla dobra człowieka wyszedł naprzeciw ludzkim pokusom i pokonał je a następnie, gdy mimo Swojej bezgrzeszności poniósł hańbę i winę grzechu, stał się Obrońcą i Orędownikiem ludzi. Jakież to zapewnienie dla kuszonej i walczącej duszy, jakież to wiarygodne świadectwo dla przyglądającego się wszechświata, że Jezus chce być “miłosiernym i wiernym arcykapłanem”. — Manuscript 141, 1901.BK 430.3

Przywrócony charakter człowieka z Edenu

Jezus stał się człowiekiem, aby pośredniczyć pomiędzy człowiekiem a Bogiem. Swoją Boskość okrył człowieczeństwem i żył wśród ludzi, aby Swoim długim ludzkim ramieniem objąć ludzkość, a swoim boskim ramieniem objąć tron Boskości. A to wszystko stało się po to, aby człowiekowi przywrócić ów pierwotny charakter, który on utracił w Edenie w wyniku nęcącej pokusy szatana oraz dlatego, aby człowiek mógł uświadomić sobie, że posłuszeństwo wobec Bożych wymogów służy dla jego teraźniejszego i wiecznego dobra. Nieposłuszeństwo nie zgadza się z naturą, którą Pan obdarzył człowieka w Edenie. — Letter 121, 1897.BK 430.4

(2 Piotra 1,4) — Boski sposób życia chrześcijan

Boski sposób życia przynosi doskonałość. Jeżeli dzieło to będzie dokonywane w połączeniu z Bogiem, wówczas człowiek z pomocą Jezusa codziennie będzie osiągał w tej walce zwycięstwa i zaszczyty. Dzięki udzielonej łasce będzie zwyciężał i zajmował pozycje, w których osiągnie przewagę, a w swojej łączności z Chrystusem stanie się kością Jego kości i ciałem Jego ciała, oraz będzie jedno z Nim i to w szczególnym związku, dlatego, że Chrystus przyjął człowieczeństwo. Jezus stał się obiektem pokus, przez co naraził Swoje, boskie atrybuty na niebezpieczeństwo. Szatan usiłował poprzez nieustanne i najcięższe pokusy zmusić Chrystusa do uległości. Człowiek musi chodzić po tej samej drodze, którą przeszedł Jezus i tak powinien zwyciężać, jak i Jezus zwyciężał każdą pokusę, którą szatan wytoczył przeciwko Niemu. Ci, którzy gorliwie dążą do zwycięstwa, zostaną wprowadzeni do takiej jedności z Chrystusem, że nie będą jej mogli pojąć nawet aniołowie w niebie.BK 430.5

Boski sposób życia u mężczyzn i kobiet będzie tylko wtedy wzrastał, gdy staną się uczestnikami boskiej natury. Tylko w ten sposób mogą zwyciężać tak, jak Chrystus zwyciężał dla ich dobra. Dzięki udzielonej lasce, upadły człowiek może znaleźć się w uprzywilejowanej pozycji. Przez wysiłki, cierpliwe zaufanie i wiarę w Jezusa Chrystusa oraz wierne trwanie w dobrych uczynkach, człowiek może osiągać duchowe zwycięstwa. — Letter 5, 1900.BK 430.6

Całkowite posłuszeństwo możliwe przez Chrystusa

Jezus przyszedł na ziemię i przyjąwszy na Siebie człowieczeństwo, stał się przedstawicielem ludzkości aby w walce z szatanem pokazać, że człowiek taki, jakiego stworzył Bóg, gdy jest w łączności z Ojcem i Synem, może być posłuszny każdemu boskiemu przykazaniu. — The Signs of the Times, 9 czerwca 1898.BK 431.1