Istniejąca w sercu Judasza miłość do pieniędzy wzrastała wraz z rozwojem jego uzdolnień. Gdyby zostały one oświecone i uformowane przez Ducha Świętego, wówczas jego praktyczne zdolności zarządzania finansami, byłyby bardzo pożyteczne dla owego małego zboru, a poprzez uświęconego swojego ducha miałby jasne spojrzenie na właściwą ocenę niebieskich rzeczy. Jednak Judasz stale układał światowe plany. Z jego strony nie wyglądało to na grzech lecz przebiegłe knowania, egoizm i skąpstwo, tak go ogarnęły, że doprowadziły go w rezultacie do sprzedania swojego Pana za małą sumę pieniędzy. — Manuscript 28, 1897.BK 255.6

Dwa przejawy życia u Judasza

Są dwa rodzaje przejawów życia — jeden objawiający się na zewnątrz, a drugi działający wewnątrz. Zarówno boski [przejaw] jak i ludzki oddziaływały na charakter Judasza. Szatan oddziaływał na ludzką [stronę], a Jezus na boską. Jezus pragnął, aby Judasz rozwijał się ku Jego zadowoleniu, jednak ludzka strona charakteru Judasza, była pomieszana z religijnymi opiniami i ona w istotny sposób zaważyła na jego osobowości. Przez dopuszczenie do takiego stanu, otworzył szeroko drzwi szatanowi i stał się całkowitą jego własnością. Gdyby Judasz wyżywał nauki Jezusa, wówczas oddałby się Jezusowi i też całkowicie poświęciłby swoje serce Bogu; jednak jego pomieszane życie zwiodło go. — Manuscript 28, 1897.BK 256.1

Religijne oszustwo

Przypadek Judasza został mi pokazany jako nauka dla wszystkich. Judasz przebywał w towarzystwie Jezusa przez cały okres Jego publicznej służby. Miał do swej dyspozycji wszystko, co tylko Jezus mógł mu dać. Gdyby pilnie korzystał z tych wszystkich możliwości, wówczas mógłby pomnożyć swoje talenty. Gdyby usiłował stać się błogosławieństwem dla drugich, zamiast kwestionować, popadać w krytycyzm i egoizm, wówczas Jezus mógłby użyć go do budowania Swojego Królestwa. Jednak Judasz był spekulantem. Myślał, że może zarządzać finansami zboru i przez swoje zdolności prowadzenia interesów, pomnożyć zysk. Miał podzielone serce. Miłował pochwały świata. Nie chciał porzucić świata dla Jezusa. Nigdy nie zainteresował się sprawami wiecznymi Jezusa. Posiadał powierzchowną religię, dlatego też spekulował nad swoim Mistrzem i w końcu zdradził go kapłanom, będąc całkowicie przekonany, że Jezus nie dopuści do tego, by dać się złapać.BK 256.2

Judasz był religijnym oszustem. Wobec innych miał wysokie wymagania, jednak sam całkowicie zawodził w zastosowaniu się do biblijnych wymogów. Nie wyżywał religii Jezusa. Jakże wielu zdradza dzisiaj Jezusa tak samo, jak Judasz? Ci, którzy postępują nieuczciwe w interesach, poświęcają Jezusa w celu uzyskania korzyści, objawiają przez to mądrość opartą na zasadach szatana. Spekulacje w celu uzyskania egoistycznego zysku nie będą wprowadzane w życie tego, kto posiada wiarę czynną w miłości i oczyszczającą duszę. — Letter 49, 1901.BK 256.3

(Marka 3,19) — Mądre postępowanie Jezusa z Judaszem

Jezus wiedział, że Judasz jest opętany demonem egoizmu, gdy pozwolił mu na przyłączenie się do Niego, jako jednego z dwunastu. Wiedział, że ten pozorny uczeń Go zdradzi, a mimo to nie odłączył go od pozostałych uczniów i nie wypędził. On przygotowywał umysły uczniów na Swoją śmierć i zmartwychwstanie, i przewidział, że jeśli odprawi Judasza, szatan użyje go do rozpowszechniania pogłosek, którym później trudno będzie stawić czoła i wyjaśniać.BK 256.4

Przywódcy narodu żydowskiego stale podglądali Jezusa i szukali czegoś, co by mogli użyć w celu pozbawienia znaczenia Jego słów. Zbawiciel wiedział, że gdyby odprawił Judasza, wówczas On wypaczałby i mistyfikowałby Jego słowa w taki sposób, że Żydzi przyjmowaliby ową fałszywą interpretację Jego słów i używaliby ją w celu przysparzania uczniom ogromnych szkód, oraz wywołania wrażenia u Jego wrogów, że zajmują właściwe stanowisko zarówno wobec Jezusa jak i Jego uczniów.BK 256.5

Dlatego Jezus nie odprawił Judasza, ale pozostawił go przy Sobie, by móc przeciwdziałać jego wpływowi, który będzie usiłował wywrzeć przeciwko Jego dziełu. — The Review and Herald, 12 maja 1903.BK 256.6

Mateusza 26,6-13

Mateusza 26,26-29