Jakuba 2,13

(Psalmów 89,14; Galacjan 6,14) — Krzyż łączy sprawiedliwość z miłosierdziem

Jego [Chrystusa] celem było pogodzenie prawa sprawiedliwości z miłosierdziem i to tak, aby każde z nich zatrzymało swą oddzielność i rangę a jednak było w jedności. Jego miłosierdzie, nie jest słabością ale ogromną siłą do ukarania grzechu, ponieważ grzech jest grzechem; jednak jest też mocą przyciągającą do siebie miłość ludzkości. Przez Chrystusa sprawiedliwość jest zdolna do przebaczenia, bez poświęcania joty albo kreski ze swojej wzniosłej świętości.BK 442.2

Sprawiedliwość i łaska stały osobno, były przeciwne sobie i rozdzielone ogromną otchłanią. Pan, nasz Zbawiciel, ubrał Swoją boskość w człowieczeństwo i dla dobra człowieka wykształcił charakter bez zmazy i plamy. Swój krzyż postawił między niebem a ziemią, uczynił go środkiem przyciągania w obie strony i przeniósł pomost nad otchłanią jaka istniała między sprawiedliwością i łaską. Sędzia zstąpił ze Swego wzniosłego tronu i wraz ze wszystkimi zastępami niebios zbliżył się do krzyża. Tam zobaczył Jedynego — równego Bogu, jak poniósł karę za wszystkie nieprawości i grzechy. Sędzia całkowicie usatysfakcjonowany, z uszanowaniem ukłonił się przed krzyżem, mówiąc — wystarczy. — Manuscript 94, 1899.BK 442.3