Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Biblijny komentarz - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Mateusza 4,1-11

    (Marka 1,12-13; Łukasza 4,1-13; patrz komentarz EGW do Jana 2,1-2) — Zgromadzenie się wszystkich odstępczych sił

    Na posiedzeniu rady diabelskiej zdecydowano, że On [Jezus] musi zostać pokonany. Żadna ludzka istota, która przyszła na świat, nie wymknęła się mocy szatana. Wszystkie siły konfederacji zła stale Go śledziły, by Go zwalczać i jeżeli to możliwe, pokonać. Najokropniejsza i najdziksza nienawiść została umieszczona pomiędzy nasieniem niewiasty, a wężem. Osobiście sam wąż, uczynił Jezusa celem wszelkiej broni piekieł...BK 231.3

    Życie Jezusa było nieustającą walką przeciwko diabelskim działaniom. Szatan zgromadził wszystkie odstępcze siły przeciwko Synowi Bożemu. Konflikt przybierał na gwałtowności i zjadliwości zawsze wtedy, kiedy zdobycz wymykała się z jego rąk. Szatan atakował Jezusa każdą możliwą do wymyślenia formą pokusy. — The Review and Herald, 29 października 1895.BK 231.4

    Nie zawiódł w żadnym punkcie

    Jezus przeszedł od sceny uwielbienia [przy chrzcie] do sceny przedstawiającej jedno z największych pokus. Poszedł na pustynię i tam spotkał się z szatanem, który kusił Go każdym możliwym sposobem, jakim może być kuszony człowiek. Nasz Zastępca i Poręczyciel przyszedł na ten teren, na którym potknął się i upadł Adam. A kwestią było: Czy On potknie się i upadnie tak, jak Adam, przestępując Boże Przykazania? Nieustannie odpierał ataki szatana słowami: “Jest napisane” i szatan opuszczał pole walki jako pokonany wróg. Jezus odkupił haniebny upadek Adama i udoskonalił charakter poprzez doskonałe posłuszeństwo, pozostawiając przykład dla rodziny ludzkiej, by mogła naśladować ów Wzór. Gdyby upadł chociażby w jednym punkcie wymagań Zakonu Bożego, nie byłby doskonałą Ofiarą, gdyż Adam także upadł tylko w jednym, jedynym punkcie. — The Review and Herald, 10 czerwca 1890.BK 231.5

    Szatan okłamuje Jezusa

    Szatan powiedział do Jezusa, że On ma tylko postawić nogę na tej krwawej ścieżce — chodzić po niej nie musi. Tak, jak Abraham, tak i Jezus był doświadczany, aby wykazał się Swoim doskonałym posłuszeństwem. Szatan powiedział Mu, że jest tym aniołem, który powstrzymał rękę Abrahama, gdy podnosił nóż, by zabić Izaaka, a teraz przybył, by uratować Jego życie, i nie jest konieczne, by Jezus cierpiał głód i poniósł śmierć głodową. On [szatan] pomoże Mu nieść pewną część dzieła w planie zbawienia. — The Review and Herald, 4 sierpnia 1874.BK 231.6

    (Mateusza 3,16-17; Marka 1,10-11; Łukasza 3,21-22) — Cenny dowód aprobaty

    Jezus nie zwracał uwagi na urągania i złośliwe docinki szatana. Nie dał się sprowokować do ukazania Mu dowodów Swojej mocy. Spokojnie znosił zniewagi nie uciekając się do rewanżu. Słowa wypowiedziane z nieba podczas Jego chrztu, były dla Niego cennym dowodem, że Ojciec pochwala kroki, jakie powziął w planie zbawienia jako Zastępca i Poręczyciel człowieka. Otwarte niebiosa i zstępująca z nieba gołębica były zapewnieniem, że Jego Ojciec zjednoczył Swoją moc w niebie z mocą Swego Syna na ziemi, by wyzwolić człowieka spod panowania szatana, były też świadectwem, że Bóg przyjął wysiłki Jezusa zmierzające do połączenia nieba i ziemi oraz połączenia śmiertelnego człowieka z Nieśmiertelnym.BK 231.7

    Te znaki otrzymane od Ojca, były niezmiernie cenne dla Syna Bożego podczas wszystkich Jego dotkliwych cierpień i okropnych walk z przywódcą buntu. — The Review and Herald, 18 sierpnia 1874.BK 232.1

    (1 Mojżeszowa 3,1-6) — Szatan bezradny przy próbie zahipnotyzowania Jezusa

    Szatan skusił pierwszego Adama w Edenie. Adam wdając się w dyskusję z nim, dał mu [szansę] uzyskania przewagi. [W ten sposób] szatan zaczął hipnotyzować Adama i Ewę i tę samą moc usiłował użyć wobec Jezusa. Ale po zacytowaniu przez Jezusa Pisma Świętego, szatan poznał, że nie ma szansy na zwycięstwo. — Letter 159, 1903.BK 232.2

    (Rzymian 5,12-19; 1 Koryntian 15,22.45; 2 Koryntian 5,21; Hebrajczyków 2,14-18; 4,5) — Kontrast pomiędzy pierwszym i drugim Adamem

    Kiedy Adam został zaatakowany przez kusiciela w Edenie, był wolny od jakiejkolwiek skazy grzechu. Stał przed Bogiem w mocy swojej doskonałości. Wszystkie organy i zdolności jego istoty były doskonale rozwinięte i harmonijnie zrównoważone.BK 232.3

    Jezus podczas kuszenia na pustyni stanął na miejscu Adama, by znieść próbę, w której pierwszy Adam zawiódł. Tu — cztery tysiące lat po tym, jak Adam odwrócił się plecami do otaczającego go światła — Jezus zwyciężył w imieniu grzesznika. Ludzka rodzina, odłączona od obecności Bożej, z każdym pokoleniem oddalała się coraz bardziej od pierwotnej czystości, mądrości i poznania, które Adam posiadał w Edenie. Jezus, by pomóc człowiekowi, nosił grzechy i słabości ludzkie, jakie istniały, kiedy przyszedł na ziemię. W imieniu ludzkości, obarczony słabościami upadłego człowieka, odparł wszelkiego rodzaju diabelskie pokusy, którymi człowiek może być atakowany...BK 232.4

    W jakże przeciwstawnej sytuacji znalazł się drugi Adam, kiedy poszedł na ponurą pustynię, by samotnie zmagać się z szatanem. Od czasu upadku, ludzie stali się słabsi fizycznie i psychicznie, a do czasu przyjścia Jezusa na ziemię, skala wartości moralnych drastycznie się obniżyła. Aby móc podnieść [umorałnić] upadłego człowieka, Jezus musiał zejść tam, gdzie on był. Dlatego przyjął ludzką naturę i wziął na siebie słabości i zwyrodnienia ludzkiej rasy. On, który nie znał grzechu, stał się za nas grzechem. Uniżył samego siebie aż do najgłębszych głębokości ludzkiej niedoli, tak, że mógł dosięgnąć człowieka i wynieść go z jego zwyrodnienia grzechu, w którym był pogrążony. — The Review and Herald, 28 lipca 1874.BK 232.5

    Najsurowsza karność

    Najbardziej dotkliwemu zmaganiu (dyscyplinie), jakiemu został poddany Książę Życia, to będąc dzieckiem upadłej rasy ludzkiej musiał zachować w ukryciu Swoją niebiańską chwałę. [Właśnie w takim stanie] zmierzył On Swoje siły z szatanem, który kiedyś został usunięty z nieba, a teraz rozpaczliwie walczył, by pokonać Tego Jedynego, o Którego był zazdrosny już na niebiańskich dziedzińcach. Cóż to była za walka! Żaden język nie jest w stanie jej opisać. Ale w niedalekiej przyszłości zostanie to zrozumiane przez tych, którzy zwyciężą przez krew Baranka i Słowo ich świadectwa. — Letter 19, 1901.BK 232.6

    (Hebrajczyków 2,14-18; 4,15; 2 Piotra 1,4) — Moc, którą człowiek może rozporządzać

    Na każdym kroku Syn Boży był atakowany przez moce ciemności. Po Swoim chrzcie, Duch Boży zaprowadził Go na pustynię i tam poddawany był pokusom przez czterdzieści dni. Przychodziły do mnie listy, w których utrzymywano, że Jezus nie mógł mieć tej samej natury, jaką posiada człowiek, ponieważ, gdyby ją miał, upadłby przy takich pokusach. Gdyby jednak nie miał ludzkiej natury, nie mógłby być naszym przykładem. Jeżeli nie byłby uczestnikiem naszej natury, nie mógłby być kuszony tak samo, jak człowiek. Jeżeli zaś nie pokonywałby pokusy, nigdy nie mógłby być naszym pomocnikiem. Zatem, była to uroczysta rzeczywistość, że Jezus przyszedł toczyć walkę jako człowiek i w imię człowieka. Jego pokuszenia i zwycięstwa mówią nam, że ludzkość musi naśladować ów Wzór, i że to właśnie człowiek musi stać się uczestnikiem boskiej natury.BK 232.7

    W Jezusie zostały połączone Boskość i ludzkość. Boskość nie została osłabiona ludzkością; Boskość zatrzymała Swój stan, ale człowieczeństwo przez zjednoczenie się z Boskością mogło przeciwstawić się najbardziej srogim pokusom, jakich doświadczyło na pustyni. Książę tego świata podszedł do Jezusa na końcu Jego długiego postu, kiedy był wycieńczony głodem i sugerował Mu, by uczynił z kamieni chleb. Jednak plan Boży, uczyniony dla zbawienia człowieka przewidywał, że Jezus powinien zaznać uczucia głodu, ubóstwa i wszystkich doznań ludzkiego życia. On oparł się tym pokusom dzięki mocy, którą może zarządzać człowiek. On uchwycił się Tronu Bożego. Nie ma kobiety czy mężczyzny, którzy przez wiarę w Boga nie mieliby dostępu do tej samej mocy. Człowiek może stać się uczestnikiem boskiej natury i nie ma takiej żyjącej duszy, która nie mogłaby zawołać o niebiańską pomoc w czasie kuszenia lub doświadczenia. Pan Jezus przyszedł, by ujawnić źródło Swej mocy, ażeby człowiek nigdy nie był zdany na samego siebie i nie musiał polegać na swoich ludzkich możliwościach.BK 233.1

    Ci, którzy chcą zwyciężyć, muszą zaangażować w to wszystkie siły swej istoty. Muszą na kolanach błagać Boga o Jego boską moc. Zbawiciel przyszedł, by być naszym przykładem i by oznajmić nam, że musimy stać się uczestnikami boskiej natury. Jak? Przez ucieczkę od wszelkiego zepsucia, jakie wskutek pożądliwości panuje na świecie. Szatan nie osiągnął zwycięstwa nad Jezusem. Nie położył swej nogi na duszy Odkupiciela. Nie dotknął Jego głowy, chociaż zadrasnął Mu piętę. Jezus przez Swój przykład udowodnił, że człowiek może wykazać się prawością. Ludzie mogą posiąść moc do odpierania zła — moc, której ani ziemia, ani śmierć, ani moc władcy piekła, nie może pokonać; jest to moc, która pozwoli im tak zwyciężać, jak zwyciężał Jezus. Boskość i człowieczeństwo mogą być w nas połączone. — The Review and Herald, 18 lutego 1890.BK 233.2

    (Izajasza 53,6; 2 Koryntian 5,21) — Okropne skutki przestępstwa

    Pokuszenie jest tylko wtedy pokuszeniem, gdy można mu ulec. Pokusie stawia się opór wtedy, gdy człowiek ma pełną możliwość popełnienia zła, a przy tym jest świadomy, że może go popełnić lub też powstrzymać się od niego przez wiarę, chwytając się mocno boskiej mocy. To były owe ciężkie próby, przez które przechodził Jezus. Nie mógłby być kuszony pod każdym względem tak, jak kuszony jest człowiek, gdyby nie istniała możliwość Jego upadku. Posiadał wolność wyboru i decyzji przy wystawieniu Go na próbę, podobnie jak Adam i każdy inny człowiek. Kiedy w ostatnich godzinach Swojego życia wisiał na krzyżu, w pełni doświadczył tego, co doświadcza człowiek, gdy zmaga się z grzechem. Poznał, jak złym może stać się każdy, kto poddaje się grzechowi. Zrozumiał, jak straszne są konsekwencje przestępstwa Bożego Prawa, gdyż wszelka niesprawiedliwość świata ciążyła na Nim. — The Youth's Instructor, 20 lipca 1899.BK 233.3

    Jezus z wolnej woli stał się Pośrednikiem

    Pokuszenia, którym poddał się Chrystus, były okropną rzeczywistością. Jako Pośrednik posiadający wolny wybór, stanął przed możliwością poddania się pokusom diabelskim i pokrzyżowania zamiarów Boga. Gdyby tak nie było, gdyby nie istniała możliwość Jego upadku, nie mógłby być kuszonym tak, jak kuszona jest ludzka rodzina. — The Youth's Instructor, 26 października 1899.BK 233.4

    Jezus poddany próbie

    Jezus został poddany próbie przez pewien okres czasu. Przyjął człowieczeństwo, by zostać poddany próbie i przejść doświadczenia, w których pierwszy Adam upadł. Gdyby upadł w tej próbie i pokuszeniu, gdyby był nieposłuszny głosowi Bożemu, świat zostałby zgubiony na zawsze. — The Signs of the Times, 10 maja 1899.BK 234.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents