Ewangelia Jana

Jana 1,1-3

(Przypowieści 8,22-27; Rzymian 9,5; Filipian 2,6; Kolosan 1,15-17; Hebrajczyków 1,8) — Wieczność Chrystusa

Chrystus stwarzając wszystkie rzeczy, egzystował już przed nimi. Słowa, wypowiedziane odnośnie tej kwestii są tak jasne, że nikt nie powinien mieć tu najmniejszych wątpliwości. Chrystus w Swej wewnętrznej istocie był Bogiem i to w najgłębszym znaczeniu tego słowa. On był z Bogiem od wieczności, jako Bóg ponad wszystko, błogosławiony na wieki.BK 285.2

Pan, Jezus Chrystus, boski Syn Boga, istnieje od wieczności jako oddzielna osoba, a jednak jedno z Ojcem. On był [i jest] nieporównywalną chwałą nieba. Był dowódcą istot niebiańskich i miał prawo przyjmowania hołdów od aniołów. To nie było okradaniem Boga. [Cyt. Przypowieści 8,22-27.]BK 285.3

Naprawdę światło i chwała są zawarte w prawdzie, że Chrystus i Ojciec już sprzed założenia świata są jedno. To jest właśnie tym światłem, świecącym w ciemnych miejscach i oświecającym je Boską, pierwotną chwałą. Prawda ta — nieskończenie tajemnicza sama w sobie — wyjaśnia w szczególny sposób inne tajemnicze i niewytłumaczalne Prawdy, które są otoczone światłem niedostępnym i niezrozumiałym. — The Review and Herald, 5 kwietnia 1906.BK 285.4