2 Kronik 9,22-23

(1 Królewska 10,23-24) — Bóg obdarza człowieka talentem

[Cyt. 2 Kronik 9,22-23.] Ten zaszczyt nie przyniósł sam sobie Salomon. To Pan Bóg dał mu talent wpływu i wielką mądrość. Niech wszyscy pamiętają, że takt i zdolności nie są wrodzonymi właściwościami człowieka. Ci, którzy polegają na kaznodziejach lub jakichkolwiek innych ludziach, ponieważ uważają, że oni ich przewyższają, powinni zrozumieć, że Bóg jest tym jedynym, który obdarza człowieka w talenty.BK 124.1

Powinniśmy dostrzegać niebezpieczeństwo w obdarzaniu [usługującego nam] człowieka bogatymi darami lub słowami pochwały. Ci, którzy cieszą się przychylnością Bożą, muszą stale czuwać, gdyż w przeciwnym razie pycha i samouwielbienie zdobędą nad nimi przewagę. Ten, kto posiada szczególny autorytet, kto otrzymał słowa pochwały od Pana, potrzebuje szczególnych modlitw wiernego, Bożego strażnika, by był chroniony przed niebezpieczeństwem wypielęgnowania w sobie myśli o poczuciu własnej godności i duchowej pysze. Nigdy nie jest człowiekiem ten, kto okazuje wysokie mniemanie o sobie, czy postępuje jak dyktator lub władca. Powinniśmy wiernie ostrzegać naszych braci przed tym niebezpieczeństwem; jeśli pozostawimy ich samych sobie, na pewno popełnią błędy i ujawnią ludzkie słabości.BK 124.2

Studiując historię Salomona widzimy wyraźnie, że ci, którzy schlebiają i wychwalają zdolnych ludzi, wypierają się Boga i nie chwalą Go za błogosławieństwa, jakimi On ich obdarza, przez ludzkie narzędzie. Tacy wywyższają i wychwalają człowieka, a Bóg nie jest uwielbiany. Wówczas Pan Bóg stwierdza, że naczynia, które ustanowił i używał do Swojej świętej służby stały się nieczyste. Zaczynają ujawniać się uczucia, duch i podobieństwo naturalnego człowieka, a ten, który kiedyś oddawał chwałę Bogu, psuje się na skutek ludzkich pochwał. Następnie słabości i chwiejność człowieka ujawni się w doborze niegodnych przyjaciół, których postępowanie pomaga kusicielowi, by usidlić tego człowieka. Pan zezwala, aby wpadł w sidła, ponieważ kroczył w swojej mądrości i nie uczynił Boga swoją ufnością. Nie chciał, by mu doradzano; chciał iść swoją własną drogą...BK 124.3

Pan stawia ludzi na odpowiedzialnych stanowiskach po to, aby wypełniali nie swoją wolę, ale wolę Boga. Daje mądrość tym, którzy szukają Go i uzależniają się od Niego jako od swojego Doradcy. Tak długo, jak człowiek przedstawia czyste zasady Jego rządów, darzy go błogosławieństwami i używa go jako Swoje narzędzie, by wykonywał Jego wolę wobec Jego ludu. Współpracuje ze współpracującymi z Nim... Próba, jaką przeszedł Salomon jest stosowana do wszystkich. — Manuscript 81, 1900.BK 124.4