1 Koryntian 9,20-23

Metody pracy Pawła

[Cyt. 1 Koryntian 9,20-23.] Wiemy, że apostoł nie odstąpił ani na jotę od zasad. Nie dopuścił do tego, aby dać się zwieść przez sofistykę [nieuczciwą argumentację] i ludzkie osądy. Nie zgadzał się z ludzkimi domniemaniami i zapewnieniami, stanowiącymi naukę przykazań ludzkich. Ponieważ nieprawość i przestępstwo zdobywało przewagę, nie pozwalał oziębnąć swojej miłości. Zaangażował do tego całą swoją gorliwość i żarliwość. Lecz w podobnym czasie, jeśli niektóre nasze cechy wiary, będą gorliwie okazywane lub wyrażane, zostaną przez niektóre osoby, z którymi macie do czynienia, potraktowane jako szkodliwe.BK 363.8

Paweł był gorliwy jak żaden z największych gorliwców w swoim posłuszeństwie wobec Zakonu Bożego i okazywaniu tego, że jest doskonale zapoznany z pismami St. Testamentu. Mógł rozprawiać o symbolach i cieniach wskazujących na Chrystusa; wywyższał Chrystusa, mówił o Chrystusie i Jego szczególnym dziele dla dobra ludzkości, na podstawie tego, co sam zbadał. Przekazywał nader cenne światło o proroctwach, które wcześniej nie były dostrzegane; jednakże to go nie gorszyło. W ten sposób został położony odpowiedni fundament i gdy przyszedł czas, kiedy ich duch [słuchaczy] złagodniał, mógł do nich powiedzieć językiem Jana: “Patrzcie na Jezusa Chrystusa, który był w ciele, mieszkał wśród nas, jako Baranek Boży, który usunął grzechy z świata.”BK 363.9

Poganom głosił Chrystusa jako jedyną nadzieję ich zbawienia, jednak przy tym w ogóle nie mówił o Zakonie. Lecz po ogrzaniu ich serc przedstawieniem Chrystusa jako daru Bożego dla naszego świata, jak i po zrozumieniu przez nich dzieła Odkupiciela we wspaniałej ofierze, manifestującej miłość Bożą do człowieka, w bardzo wymowny sposób pokazywał, że ta miłość do rodzaju ludzkiego — pogan i Żydów — może ich zbawić przez poddanie Mu ich serc. Tak więc gdy wzruszeni w pokorze oddali się Panu, wtedy przedstawiał im Zakon Boży jako próbę ich posłuszeństwa. Tak wyglądał sposób jego pracy — dostosowywał swoje metody do możliwości zdobywania dusz. Gdyby był szorstki i niezręczny w posługiwaniu się Słowem, nie zdobyłby ani Żydów ani pogan.BK 363.10

Doprowadzał pogan do poznania zdumiewających Prawd o miłości Boga, który “nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z Nim darować nam wszystkiego?” Pytanie to pokazuje, dlaczego wymagana była tak ogromna ofiara, a następnie sięga wstecz do symboli pism St. Testamentu, pokazując im Chrystusa w Zakonie. W ten sposób zostali nawróceni do Chrystusa i do Zakonu. — Special Testimonies, Series A VI, 54-55.BK 364.1