Łukasza 22,70

(Mateusza 10,32; 26,63-64; Marka 14,61-62) — Czas do mówienia

Gdy Jezusowi zostało postawione pytanie, czy jesteś Synem Bożym wiedział, że gdy odpowie twierdząco, oznaczać to będzie Jego pewną śmierć; natomiast zaprzeczenie tego, pozostawi plamę na Jego człowieczeństwie. Był czas milczenia i jest czas mówienia. Nie wypowiadał się wcale, dopóki nie był wyraźnie pytany. W pouczeniach danych Swoim uczniom oświadczył: “Każdego więc, który mnie wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie.” Gdy był wzywany, nie zaparł się Swego związku z Bogiem. W tej uroczystej chwili Jego charakter został zagrożony i musiał zostać obroniony. Przy tej okazji pozostawił On ludziom przykład, który w podobnych okolicznościach powinien być naśladowany. Chciał pouczyć ludzi, aby nie odstępowali od swojej wiary, kosztem ucieczki przed cierpieniami a nawet śmiercią. — The Spirit of Prophecy III, 127.BK 283.3