Izajasza 5,19-23

(Izajasza 50,11) — Ludzie nazywają zło dobrem, a dobre złem

[Cyt. Izajasza 5,19-23.] Ta kategoria ludzi przedstawiona jest tu po to, by pokazać, jak wywyższają oni swoje opinie, używając przy tym dowodów, nie mających uzasadnienia w Słowie Bożym. Chodzą w iskrach własnego ognia. Dzięki ich pozornie słusznym uzasadnieniom, zacierają różnicę, jaką Bóg pragnie, by istniała między dobrem a złem. Święte jest zaniżane do poziomu pospolitych rzeczy. Skąpstwo i samolubstwo nazywają fałszywie — rozwagą. Ich wzrastanie w niezależności i buncie, ich mściwość i upór, uważane są w ich oczach za dowody dostojeństwa i szlachetnego umysłu. Postępują tak, jak gdyby nieznajomość Bożych rzeczy nie była niebezpieczna i fatalna dla ich duszy; przedkładają swoje uzasadnienia nad Boże objawienie, a swoje własne plany i ludzką mądrość nad ostrzeżenia i przykazania Boże. Pobożność i sumienność innych nazywają fanatyzmem, a tych, którzy praktykują Prawdę i Świętość, śledzą i krytykują. Wyśmiewają, tych, którzy nauczają i wierzą w tajemnicę pobożności: “Chrystus w nas, nadzieja chwały”. Nie dostrzegają podstaw leżących u tych rzeczy. W ten sposób krocząc po drodze złych uczynków, otwierają wrota dla szatana, który przez to ma łatwy dostęp do ich dusz. — The Review and Herald, 22 grudnia 1896.BK 170.3