วิธีแก้ชีวิตที่ไม่เอาจริงเอาจัง

พระคริสต์ทรงดำเนินชีวิตอย่างตรากตรำและเสียสละเพื่อเราทั้งหลาย แล้วพวกเราจะปฏิเสธตนเองเพื่อพระองค์ไม่ได้เชียวหรือ การลบบาปที่พระองค์ทรงกระทำเพื่อเราและความชอบธรรมที่พระองค์ทรงรอคอยที่จะประทานแก่เรายังไม่เป็นเรื่องคู่ควรที่เราจะใส่ใจกระนั้นหรือ หากเยาวชนจะไปตวงเอาสมบัติที่บรรจุอยู่ในคลังของพระคัมภีร์ หากพวกเขาจะใคร่ครวญถึงการอภัยโทษ สันติสุขและความชอบธรรมอันนิรันดร์ที่เป็นมงกุฎให้กับชีวิตของการปฏิเสธตนแล้ว พวกเขาจะไม่มีความปรารถนาความบันเทิงที่ตื่นเต้นอย่างน่าคลางแคลงใจเหล่านี้อีกเลย {MYP 389.2}MYPTh 323.1

พระคริสต์ทรงชื่นชมยินดีเมื่อความคิดของเยาวชนใคร่ครวญถึงความยิ่งใหญ่และสูงส่งของการช่วยให้รอด พระองค์ทรงเข้าไปสถิตร่วมเป็นอาคันตุกะในใจของทุกคน เติมเต็มหัวใจของพวกเขาด้วยความชื่นชมยินดีและสันติสุข และความรักของพระคริสต์สถิตในจิตวิญญาณเป็นดั่ง “บ่อน้ำพุในตัวเขาพลุ่งขึ้นถึงชีวิตนิรันดร์” . . . ผู้ใดที่เป็นเจ้าของความรักนี้จะปลื้มปีติที่ได้พูดถึงเรื่องที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้เพื่อผู้ที่รักพระองค์ {MYP 390.1}MYPTh 323.2

พระเจ้าองค์นิรันดร์ทรงกำหนดเขตแบ่งอย่างชัดเจนระหว่างธรรมิกชนกับคนบาป ระหว่างผู้รับเชื่อกับผู้ที่ไม่กลับใจ ชนทั้งสองกลุ่มผสมผสานกันไม่ได้ เหมือนสีต่างๆ ของรุ้ง แต่มีความแตกต่างกันอย่างเด่นชัดเหมือนดั่งเที่ยงวันกับเที่ยงคืน ประชากรของพระเจ้าไม่อาจคบหาสมาคมอย่างปลอดภัยได้กับผู้เชื่อที่เข้าใจสัจธรรมแต่ไม่ยอมปฏิบัติตาม บรรพชนยาโคบเมื่อเอ่ยถึงการกระทำบางอย่างของลูกชายของเขาซึ่งเขาใคร่ครวญด้วยความหวาดกลัว อุทานออกมาว่า “ จิตใจของเราเอ๋ย อย่าเข้าไปในที่ชุมนุมของพวกเขา ศักดิ์ศรีของเราเอ๋ย อย่าเข้าร่วมในที่ประชุมของพวกเขา” ปฐมกาล 49:6 เขาตระหนักว่าศักดิ์ศรีของเขาจะถูกประนีประนอมหากเขาเข้าร่วมกับการกระทำของคนบาป เขาชูสัญญาณเตือนภัยไว้ให้เราหลีกเลี่ยงการคบค้าสมาคมกับสิ่งอธรรม เป็นห่วงว่าเราจะไปแปดเปื้อนมลทินด้วย และพระวิญญาณบริสุทธิ์ผ่านทางอัครทูตเปาโลก็เตือนแบบเดียวกันว่า “และอย่ามีส่วนในกิจการของความมืดที่ไร้ผล แต่จงเปิดเผยกิจการนั้นให้ปรากฏดีกว่า” เอเฟซัส 5:11--The Youth’s Instructor, February 4, 1897. {MYP 390.2}MYPTh 323.3