ความจำเป็นที่ต้องมีความสำนึกถึงเรื่องเกี่ยวกับสวรรค์

เมื่อเราใช้พระวจนะของพระเจ้าเป็นที่ปรึกษาของเรา และเราแสวงหาความกระจ่างจากพระคัมภีร์ ทูตสวรรค์ทั้งหลายจะมาอยู่ใกล้เราเพื่อเปิดสติปัญญาของเราให้บรรลุถึงความเข้าใจ เพื่อจะกล่าวได้อย่างแน่จริงว่า “การอธิบายพระวจนะของพระองค์ให้ความสว่าง ทั้งให้ความเข้าใจแก่คนรู้น้อย” สดุดี 119:130 ไม่น่าแปลกใจเลยที่ในท่ามกลางเยาวชนที่นับถือศาสนาคริสต์มีน้อยคนนักที่อ้างตนว่ามีจิตใจสำนึกถึงเรื่องของสวรรค์ในเมื่อพวกเขาให้ความสนใจต่อพระวจนะของพระเจ้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พวกเขาไม่เอาใจใส่คำแนะนำของพระเจ้า ไม่เชื่อปฏิบัติตามคำตักเตือน ไม่แสวงหาพระคุณและปัญญาของสวรรค์ เพื่อจะหลีกเลี่ยงบาปที่ผ่านไปแล้วในอดีต และทุกรอยเปื้อนของความเน่าเปื่อยในอุปนิสัยจะถูกล้างให้สะอาด ดั่งคำอธิษฐานของกษัตริย์ดาวิดที่กล่าวว่า “ขอทรงทำให้ข้าพระองค์เข้าใจทางแห่งข้อบังคับของพระองค์ และข้าพระองค์จะตรึกตรองถึงการอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์” สดุดี 119:27 {MYP 426.2}MYPTh 355.2

หากจิตใจของเยาวชนของเรารวมถึงของผู้ที่มีวัยวุฒิมากกว่าได้รับการวางแนวทางที่ถูกต้อง เมื่อมาพบปะกัน การสนทนาของพวกเขาจะพูดแต่เรื่องที่หนุนจิตชูใจ เมื่อจิตใจบริสุทธิ์และความคิดได้รับการยกชูให้สูงส่งด้วยสัจธรรมของพระเจ้า คำพูดที่เอ่ยออกมาก็จะมีลักษณะเช่นเดียวกัน “ถ้อยคำที่พูดถูกกาลเทศะ เหมือนผลแอปเปิ้ลทองคำล้อมด้วยเงิน” สุภาษิต 25:11 แต่ด้วยความเข้าใจ ความประพฤติและมาตรฐานที่ตกต่ำดังเช่นที่ผู้อ้างตนว่าเป็นคริสเตียนนิยมทำกันในปัจจุบัน คำสนทนานั้นไร้คุณค่าและสาระ เป็นคำพูดฝ่ายโลก ของชาวโลกและไม่มีกลิ่นไอของสัจธรรมหรือของสวรรค์ และยังไม่มีคุณค่าไปเทียบเคียงกับมาตรฐานของชาวโลกระดับวัฒนธรรมชั้นสูง {MYP 427.1}MYPTh 355.3