บทกี่ 19 - ความสัมพันธ์ กี่ไกล้ชิดกับธรรมชาติ

พระเจ้าผู้ทรงสรางได้ทรงเลือกสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมที่สุดสำหรับ สุขภาพและความสุขสำราญให้แก่พ่อแม่คู่แรกของเรา พระองค์มิได้ทรงนำ อาด้มและเอวาเข้าอาศัยอยู่ในราชวังหรือห้อมล้อมพวกเขาด้วยของประดับ จำลองและพุ่มเฟือยที่คนมากมายในทุกวันนี้ต่างพากันดิ้นรนไขว่คว้าเพื่อ จะให้ได้มา พระองค์ทรงโปรดให้เขาทั้งสองอาศัยอยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ และทรงโปรดให้พวกเขามีความสัมพ่นธ็ใกลชดกับบรรดาผู้ที่บริสุทธึ๋ชอบ ธรรมแห่งสวรรค์ {MH 261.1}MHTh 288.1

ในอุทยานที่พระเจ้าได้ทรงจัดเตรียมไว้สำหรับเป็นบ้านให้แก่เหล่า บุตรของพระองค์นั้น มีสุมทุมพุ่มไม้อันงามวิจิตรและสุศันธชาติที่ผลิดอก อย่างประณีตบรรจงดารดาษเป็นที่เจริญตาเจริญใจแก่ผู้ที่ได้พบเห็น มี พฤกษานานาพ้นธุ์ที่ออกดอกออกผลส่งกลิ่นหอมและมีรสชาติอร่อย ชวนรับประทาน บนกิ่งไม้นั้นเล่า หมู่วิหคสกุณาต่างขับขานบทเพลงถวาย สรรเสริญแด่พระเจ้า ภายใต้ร่มเงาของไม้นั้น บรรดาสัตว์ที่มีอยู่ในแผ่นดิน โลกต่างเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานโดยมิได้มีความหวาดกลัวแต่ อย่างใด {MH 261.2}MHTh 288.2

อาดัมและเอวาผู้บริสุทธิ์ปราศจากมลทินบาป มีความชื่นชมยินดีที่ ได้เห็นภาพอันสวยงามและเสียงอันไพเราะเสนาะหูของอุทยานแห่งเอเดน พระเจ้าได้ทรงมอบหมายงานให้คนทั้งสองทำ “ให้ทำและรักษาสวน” ปฐมกาล 2:15 การที่ได้ทำงานในอุทยานทุกๆ วันทำให้อาดัมและเอวา มีสุขภาพที่สมบูรณ์และมีความสุขที่เปียมลัน และคู่สามีภรรยาต่างต้อนรับ การเสด็จมาเยี่ยมเยียนของพระผู้สร้างด้วยความชื่นชมยินดี พระองค์เสด็จ ดำเนินและสนทนากับพวกเขาในยามเย็น พระเจ้าทรงสั่งสอนบทเรียนของ พระองค์ให้แก่พวกเขาทุกวัน {MH 261.3}MHTh 289.1

แผนการในชีวิตที่พระเจ้าทรงกำหนดให้แก่คุณพ่อคุณแม่คู่แรกของ เรามีบทเรียนมากมายสำหรับเราทั้งหลาย แม้ว่าความผิดบาปได้ทอดเงา แห่งความมิดปกคลุมแผ่นดินโลกนี้ไวัก็ตาม พระเจ้ายังทรงปรารถนาให้ บุตรทั้งหลายของพระองค์มีความชื่นชมยินดีในสรรพสิ่งอันเป็นพระหัตถกิจ ของพระองค์ ถ้าเราจ้กติดตามแผนการแห่งชีวิตของพระองค์อย่างใกล้ชิด มากเท่าไร พระองค์ก็จะทรงฟื้นฟูมนุษย์ชาติให้พ้นจากความทุกข์ยากได้ อย่างน่าอัศจรรย์มากขึ้นเท่านั้น เราควรจัดให้ผู้ป่วยได้อยู่ท่ามกลางสิ่ง แวดล้อมที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ ชีวิตที่อยู่นอกบ้านท่ามกลางสิ่งแวดล้อม ตามธรรมชาติสามารถฟินฟูคนไข้มากมายที่หมดหนทางและสิ้นหวังได้ อย่างน่าอัศจรรย์ {MH 261.4}MHTh 289.2

เสียงอึกทึกคึกโครม ความตื่นเต้นและความสับสนวุ่นวายในเมือง ชีวิตที่ต้องคร่ำเคร่งกับการงานและอยู่กับภาพลวงตา เป็นสิ่งที่น่าเบื่อหน่าย และท่าให้คนไข้ต้องอ่อนเปลี้ยเพลียแรง อากาศที่เต็มไปด้วยฝุ่นควัน ก๊าซ พิษและเชื้อโรคที่เป็นอันตรายต่อชีวิต คนป่วยที่ต้องใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่มีผนังกั้น จนแทบทำให้รู้สึกเสมือนหนึ่งว่าตัวเองตก เป็นนักโทษที่ถูกจองจำอยู่ในห้อง พวกเขามองออกไปก็เห็นแต่บ้านเรือน ทางเดินและฝูงชนที่เดินขวักไขว่ไปมาอย่างรีบเร่ง จนบางครั้งแทบจะไม่มื โอกาสได้เห็นท้องฟ้าสีเขียวครามหรือแสงแดด ไม่มีโอกาสไต้เห็นตันไม้ใบ หญ้าหรือดอกไม้ เมื่อต้องลูกกักอยู่เช่นนี้ พวกเขาจะรำพึงรำพันถึงความ เจ็บป่วยและความเศร้าโศกของตนเองจนกลายเป็นเหยื่อของความคิด เศร้าหมองของพวกเขาเอง {MH 262.1}MHTh 289.3

และสำหรับคนทั้งหลายที่มือำนาจฝ่ายศีลธรรมที่อ่อนแอ ชีวิตใน เมืองเต็มไปด้วยภัยอันตราย ผู้ป่วยที่ต้องเอาชนะความอยากที่ผิดธรรมชาติ จึงง่ายต่อการถูกทดลอง พวกเขาจำเป็นต้องไปอยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อม ใหม่เพื่อให้ความคิดของพวกเขาไต้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่ พวกเขาจำ ต้องอยู่ภายใดัอิทธิพลที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากสภาพที่ทำลายชีวิตของMHTh 290.1

พวกเขา ให้แยกพวกเขาออกมาจากอิทธีพลเหล่านั้นที่นาพาพวกเขา ให้ เหินห่างจากพระเจ้าไปยังบรรยากาศที่บริสุทธิ์กว่าสักระยะหนึ่ง {MH 263.1} สถานที่สำหรับรักษาพยาบาลคนป่วยไข้หากตั้งอยู่ในที่ๆ ห่างไกล จากเมืองใหญ่ จะสัมฤทธิ์ผลมากกว่า และเท่าที่จะกระทำไต้ ผู้ป่วยทั้งหลาย ที่ต้องการฟื้นฟูสุขภาพควรออกไปพักผ่อนท่ามกลางสิ่งแวดล้อมของชนบท เพื่อรับประโยชน์จากการใช้ชีวิตกลางแจ้ง ธรรมชาติเป็นตังแพทย์ของ พระเจ้า อากาศบริสุทธิ์ แสงแดดที่น่ายินดี ดอกไม้และต้นไม้ สวนผลไม้ และไร่องุ่นและการออกกำลังกายกลางแจ้งท่ามกลางสภาพแวดล้อมเหล่า นี้ ล้วนเป็นบ่อเกิดของสุขภาพที่ฟื้นฟูและชีวิตที่กระปรี้กระเปร่า {MH 263.2}MHTh 290.2

แพทย์และพยาบาลทั้งหลายควรส่งเสริมให้ผู้ป่วยของพวกเขามี โอกาสอยู่นอกห้องผู้ป่วยให้มาก การใช้ชีวิตกลางแจ้งเป็นกาบำาบัดรักษา วิธีเดียวที่ผู้ป่วยมากมายต้องการ ยาขนานนี้มีพลังอำนาจอันน่าอัศจรรย์ใน การรักษาโรคภัยซึ่งเกิดจากความตื่นเต้นและการใช้ชีวิตตามอย่างสมัยนิยม ที่มากเกินไป ชีวิตเช่นนี้บั่นทอนและทำลายกำลังเรี่ยวแรงของร่างกาย จิตใจและจิตวิญญาณ {MH 264.1}MHTh 290.3

ผู้ป่วยที่เบื่อหน่ายกับชีวิตในเมืองที่มีแสงสีเจิดจ้าและเสียงอึกทึก ครึกโครมตามถนนหนทาง จะรู้สึกชื่นชมยินดีสักเพียงไรเมื่อได้ไปอยู่ ท่ามกลางความเงียบสงบและอิสรภาพของชนบท พวกเขาจะมีความกระ หายเพียงใด ที่จะได้เห็นทัศนียภาพที่งดงามของธรรมชาติ พวกเขาจะรู้สึก ปลาบปลื้มยินดีเพียงใดที่ได้นั่งลงในกลางแจ้ง ชื่นชมกับแสงแดดและ หายใจสูดกลิ่นหอมระรื่นของบุปผาชาติและพฤกษาพันธุ กลิ่นหอมจาก ยางของต้นสนสีดาร์และไม้สนเฟอร์รวมทั้งพันธุไม้อีกนานาชนิดต่างมี สรรพคุณในการฟืนฟูสุขภาพ {MH 264.2}MHTh 291.1

สำหรับผู้ป่วยเรื้อรังนั้น ไม่มีวิธีการฟื้นฟูสุขภาพและความสุขดี เท่ากับการใช้ชีวิตท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่สวยงามของชนบท ใน สถานที่เช่นนี้ ผู้ป่วยที่ช่วยเหลือตนเองไม่ไต้หนักที่สุดสามารถนั่งเล่น นอนเล่นรับแสงแดดหรือใต้ร่มเงาของหมู่ไม้ไต้ เพียงแต่พวกเขาลืมตา ขึ้นมอง พวกเขาก็จะเห็นใบไม้สีเขียวสดชื่นเย็นตาละลานอยู่เบื้องบน เมื่อ ไดยินเสียงสายลมที่พัดพลิ้วกิ่งไม่ไหวแกว่งไกว พวกเขาก็จะรู้สึกถึงความ สงบผ่อนคลายและความสดชื่นระรื่นใจ จิตใจที่ห่อเหี่ยวก็จะพลอยมีชีวิต ชีวา กำล้งที่ถดถอยก็จะได้รับการบำรุงฟืนฟูขึ้นมาใหม่ จิตใจก็จะได้รับ ความสงบสุขโดยไม่รู้ต้ว ชีพจรที่เต้นเร็วเพราะพิษไข้ก็จะกลับเต้นเป็นปกติ เมื่อผู้ป่วยเริ่มแข็งแรงขึ้น พวกเขาก็มีความกล้าพอที่จะลองก้าวเดินออกไป เก็บดอกไม้ที่งดงามน่ารักซึ่งเปรียบ เสมือนผู้น่าสารแห่งความรักของ พระเจ้ามายังครอบครัวมนุษย์ที่ทนทุกข์ทรมานอยู่ในโลกเบื้องล่างนี้ {MH 264.3}MHTh 291.2

เราควรตระเตรียมวางแผนอย่างดีเพื่อให้ผู้ป่วยได้พักผ่อนนอกอาคาร สำหรับผู้ป่วยที่สามารถทำกิจกรรมได้บ้าง ให้จัดหากิจกรรมง่ายๆ และ เพลิดเพลินแก่พวกเขา อธิบายให้ผู้ป่วยเข้าใจถึงคุณค่าและประโยชน์ของ กิจกรรมนอกอาคารนี้ว่าเป็นอย่างไร ส่งเสริมพวกเขาให้สูดอากาศบริสุทธิ้ สอนพวกเขาให้หายใจลึกๆ และให้รู้จักการใช้กล้ามเนี้อหน้าท้องเพื่อช่วยใน การหายใจและในการพูด ความรู้เช่นนี้มีคุณค่ามากล้นต่อผู้ป่วยทั้งหลาย {MH 264.4}MHTh 291.3

การออกกำลังกายกลางแจ้งควรได้รับการบรรจุไว้เป็นกฎจำเป็นข้อ หนึ่งในการเสริมสร้างชีวิตที่แข็งแรง สำหรับการออกกำลังกายเช่นนี้ไม่มี อะไรที่จะดีไปกว่ากิจกรรมเกี่ยวกับการเพาะปลูก จงให้ผู้ป่วยดูแลรักษา แปลงดอกไม้หรือทำงานในสวนผลไม้หรือในแปลงผักก็ได้ เมื่อคนไข้ใต้รับ การสนับสนุนให้ออกจากห้องผู้ป่วยและใช้เวลาในสถานที่กลางแจ้งภาย นอก ด้วยการพรวนดินปลูกดอกไม้หรือทำกิจกรรมเบาๆ อย่างอื่นที่น่า เพลิดเพลิน ความสนใจของพวกเขาจะถูกเบี่ยงเบนออกพ้นตัวและความ เจ็บป่วยของตนเอง {MH 265.1}MHTh 292.1

ผู้ป่วยที่มีโอกาสอยู่นอกอาคารมากเท่าไร เขาจะต้องการการเฝัา ติดตามดูแลน้อยลงเท่านั้น สภาพแวดล้อมที่มีความสดชื่นมากเท่าไร ก็จะ เป็นประโยชน์ต่อตัวผู้ป่วยเองมากเท่านั้น เมื่อลูกจำกัดให้อยู่แต่ในบ้าน ไม่ ว่าบ้านนั้นจะไต้รับการตกแต่งให้หรูหราสักเพียงใด เขาก็จะเกิดกังวลใจ และสลดหดหู่ การที่ผู้ป่วยได้อยู่ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่สวยงามตาม ธรรมชาติ ในที่ๆ เขาสามารถมองเห็นดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานและยินเสียง นกร้องขับขาน เสียงเพลงก็จะเข้าไปในจิตใจ หัวใจของเขาบรรเลงเสียง เพลงที่สอดประสานกับบทเพลงของเหล่าวิหคสกุณา ความผ่อนคลายจะ บังเกิดขึ้นกับร่างกาย สติปัญญากจะเริ่มตื่นตัว การจินตนาการจะลูก กระตุ้นและจิตใจจะเกิดความพร้อมที่จะเรียนรู้และเข้าใจในพระวจนะของ พระเจ้า {MH 265.2}MHTh 292.2

ในธรรมชาตินั้น เราจะพบอะไรหลายอย่างที่สามารถจะเบนความ สนใจของผู้ป่วยจากตัวเองให้หันไปหาพระเจ้าได้เสมอ เมื่ออยู่ท่ามกลาง สภาพแวดล้อมซึ่งเป็นพระหัตถกิจอันมหัศจรรย์ของพระเจ้า จิตใจของ พวกเขาจะได้รับการยกชูจากสิ่งที่มองเห็นไปยังสิ่งที่สายตามิอาจแลเห็นได้ ความสวยงามของธรรมชาติจะช่วยชักจูงให้พวกเขาได้คิดถึงที่พำนักใน แผ่นดินสวรรค์ ที่ซึ่งจะไม่มีสิ่งใดมาท่าลายความงดงามให้ม้วหมอง จะไม่ มีสิ่งใดมาลบล้างหรือทำให้ต้องแปดเปื้อนเป็นมลทินและจะไม่มีสิ่งใดมา ทำให้เกิดโรคภ้,ยหรือแม้แต่ความตาย {MH 265.3}MHTh 292.3

ให้แพทย์และพยาบาลทั้งหลายดึงสิ่งต่าง ๆ จากธรรมชาติมาเป็น บทเรียนคำสอนของพระเจ้า ให้พวกเขาชี้ให้ผู้ป่วยเห็นถึงพระองค์ผู้ทรง สร้างต้นไม้สูงใหญ่ ทุ่งหญ้าและดอกไม้นานา หนุนใจพวกเขาให้เรียนรู้และ เข้าใจถึงความรักของพระองค์ที่ทรงมีต่อบุตรทั้งหลายของพระองค์ที่สำแดง ผ่านดอกไม้ตูมและดอกไม้ที่กำล้งเบ่งบานทุกๆ ดอก พระองค์ผู้ทรงดูแล รักษาเหล่าวิหคสกุณาและมวลดอกไม้ย่อมจะทรงพิทักษ์รักษามนุษย์ทั้ง หลายที่ถูกสร้างขึ้นตามพระฉายของพระองค์ {MH 266.1}MHTh 293.1

เมื่อมาอยู่นอกอาคารท่ามกลางสรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงเนรมิตสร้าง ได้หายใจเอาอากาศบริสุทธิ์ที่เสริมสร้างสุขภาพ ย่อมเป็นเวลาดีที่สุดที่ผู้ป่วย จะได้รับการบอกเล่าเรื่องราวของชีวิตใหม่ที่มีอยู่ในพระคริสต์ เราสามารถ อ่านพระวจนะของพระเจ้าให้พวกเขาฟังในสถานที่เช่นนั้น ณ ที่นั่น แสงสว่างแห่งความชอบธรรมของพระคริสต์จักส่องเข้าไปในจิตใจที่มืดมน เพราะความผิดบาปได้MHTh 293.2

โอ ในแต่ละวัน หากข้าฯ จะได้พบ
ที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับพระเจ้า
เวลาแห่งความเบิกบานของข้าฯ คงจะโผยบินฝานไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่ข้าฯ วางใจอยู่ในพระวจนะของพระองค์

พระองค์เจ้าข้า ข้าฯ ปรารถนาที่จะได้ีมีชีวิตใหม่
อยู่ในพระองค์ทุก ๆ วัน
ในความสุขที่โลกมิอาจจะมอบให้ได้
และจ ะไม่มีวันแย่งชิงไปได้

พระเยซูเจ้า ขอเสด็จมาครอบครองอยู่ในจิตใจของข้าฯ และโปรดรับข้าไว้เป็นของพระองค์
เพื่อข้าฯ จะได้มิต้องพลัดพรากไปจากพระองค์อีกต่อไป
จนทำให้พระองค์ทรงเศร้าพระทัยMHTh 293.3

เบนยามีน คลีฟแลนด์ {MH 266.2}

ชายหญิงทั้งหลายที่ต้องการรับการบำปัดโรคทางกายและโรคทาง จิตวิญญาณสมควรไต้รับการนำพาให้เข้ามาอยู่ใกลชดกับผู้ซึ่งมีวาจาและ ความประพฤติที่มีพลังที่สามารถชักจูงพวกเขาให้เข้ามาหาพระคริสต์ พวก เขาสมควรได้รับการนำพาให้เข้ามาอยู่ภายใต้ฤทธิ้อำนาจของพระเจ้า ผู้ทรงดำรงเป็นนายแพทย์ใหญ่ที่ทำการเผยแพร่ศาสนา พระองค์ผู้ทรง สามารถรักษาโรคภัยได้ทั้งฝ่ายร่างกายและฝ่ายจิตวิญญาณ พวกเขาจะ ต้องได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของพระผู้ช่วยให้รอดและการอภัยบาป ที่พระองค์ทรงพร้อมจะประทานให้เปล่า ๆ แก่คนทั้งหลายที่มาสารภาพ ความผิดบาปต่อพระองค์ {MH 267.1}MHTh 294.1

ภายใต้อิทธิพลเหล่านี้ หลายคนที่ต้องทนทุกข์ทรมานจะได้รับการ นำพาให้ดำเนินไปบนวิถีของชีวิต เหล่าทูตสวรรค์จะร่วมมีอกับตัวแทนที่ เป็นมนุษย์ เพื่อนำความหวังและกำลังใจ ความชื่นชมยินดีและสันติสุขไป สู่จิตใจของผู้ที่ป่วยไข้และผู้ที่ตัองทนทุกข์ทรมาน ภายใต้สภาพเช่นนี้ ผู้ป่วยจะได้รับพระพรเพิ่มเป็นทวีคูณและหลายคนก็จะมีสุขภาพที่สมบูรณ์ แข็งแรง ย่างก้าวที่อ่อนแรงก็จะกลับคืนสู่กำลังวังชาที่แคล่วคล่องว่องไว สายตาก็จะกลับมีประกายอันแจ่มใส ผู้ที่สิ้นหวังก็กลับมีความหวังขึ้นใหม่ ใบหน้าที่เคยเศร้าหมองก็กลับอาบด้วยความสุข นํ้าเสียงที่เคยบ่นว่าติเตียน ก็จะกลับเปล่งเสียงร้องแสดงความร่าเริงแจ่มใสและความพึงพอใจ {MH 267.2}MHTh 294.2

เมื่อสุขภาพร่างกายได้ความแข็งแรงกลับคืนมา ชายหญิงทั้งหลาย ก็พลอยมีความเชื่อในพระคริสต์อย่างมั่นคงยิ่งขึ้นที่พระองค์ใต้ทรงช่วยให้ พวกเขาฟันคืนจิตวิญญาณที่ผ่องแผ้ว ผู้ที่สำนึกในความผิดบาปเมื่อได้ ทราบว่าพระเจ้าทรงโปรดประทานการอภัยให้แก่พวกเขาแล้ว จิตใจก็จะ มีสันติลุฃ มีความชื่นชมยินดีและการพักสงบเกินคำพรรณนาได้ ความหวัง ที่มืดมนก็จะสว่างสดใส คำพูดก็จะแสดงออกถึงความเชื่อที่ว่า “พระเจ้า ทรงเป็นที่ลี้ภยและเป็นกำลังของข้าพระองค์’ทั้งหลาย เป็นความช่วยเหลือ ที่พร้อมอยู่ในยามยากลำบาก” “แม้ข้าพระองค์จะเดินไปตามหุบเขาเงา มัจจุราช ข้าพระองค์ไม่กลัวลันตรายใดๆ เพราะพระองค์สถิตกับข้า พระองค์ คทาและธารพระกรของพระองค์เล้าโลมข้าพระองค์” “พระองค์ ประทานกำลังแก่คนอ่อนเปลี้ย และแก่ผู้ที่ไม่มีกำลัง พระองค์ทรงเพิม แรง” สดุดี46:1; 23:4; อิสยาห์40:29MHTh 294.3

ข้าเชื่อจึงมองไปที่ ลูกแกะแห่งคาล์วารี
เพื่อถวายกาย ขอพระองค์โปรดทรงฟัง
ความผิดขอพระโปรดล้าง ให้ข้าฯ พราวขาวกระจ่าง
สมดังพระทัย

พระคุณพระองค์สูงสุด ให้ใจข้าฯ บริสุทธิ้
รักพระมากมาย พระองค์ทรงตายเพื่อข้าฯ
หวังให้ได้ชีวิตมา สมดังข้าฯ ปรารถนา
เป็นคุณเหลือหลาย

เมื่อยังอยู่ในโลกนี้ ข้าฯ ความทุกข์ลำบากมากมี
ทุกข์กายใจ โปรดอำนวยให้ทุกข์หาย
ความระทมให้สร่างคลาย ขอพระอย่าหน่ายหนีไป
โปรดอยู่ข้างกายMHTh 295.1

เรย์ ปาล์เมอร์ {MH 267.3}

*****

*****