อาหารการกนของเด็ก

อาหารที่ดีที่สุดสำหรับเด็กอ่อนก็คือ นํ้านมของมารดาซึ่งเป็นอาหาร ที่ธรรมชาติจัดสรรให้ เด็กเหล่านี้ไม่ควรลูกตัดสิทธิ์นี้ไปโดยไม่มีเหตุผล อันสมควร มันเป็นเรื่องโหดร้ายที่มารดาบางคนเห็นแก่ความสะดวกสบาย หรือเห็นแก่ความสนุกสนานในการเข้าสังคม ยอมละทิ้งการให้นมของ ตนเองแก่บุตรน้อย {MH 383.1}MHTh 421.2

มารดาที่ปล่อยให้คนอื่นเป็นผู้เลี้ยงดูบุตรของตน ควรจะคำนึงให้ดี ถึงผลที่จะได้รับ เด็กๆ ย่อมรับการก่ายทอดไม่มากก็น้อยจากอารมณ์และ นิสัยใจคอของพี่เลี้ยง {MH 383.2}MHTh 421.3

ความสำคัญในการอบรมเด็กให้มีนิสัยในการรับประทานอาหารอย่าง ลูกต้องนั้นไม่ใช่เป็นการกล่าวที่เกินความจริง เด็กๆ จำเป็นต้องเรียนรู้ว่า เขารับประทานเพี่อที่จะมีชีวิตอยู่ มีใช่อยู่เพี่อรับประทาน ควรแกฝนเด็ก ตั้งแต่ยังเป็นทารกน้อยในอ้อมแขนของมารดา ควรให้เด็กรับประทาน อาหารเป็นเวลาตามกำหนด และลดจำนวนมื้อลงเมื่อเด็กโตขึ้น ไม่ควร ให้เด็กรับประทานลูกกวาดหรืออาหารของผู้ใหญ่ซึ่งเป็นอาหารที่ย่อยยาก ความใส่ใจและการให้ทารกไต้รับประทานอาหารเป็นเวลา มิใช่เพียงแต่ช่วย ให้เด็กมีสุขภาพที่ดีเท่านั้น ยังท่าให้เด็กไม่ร้องกวนโยเยหรือมีอารมณ์ หงุดหงิดอีกด้วย ทั้งยังช่วยวางรากฐานให้กับอุปนิสัยอันจะเป็นพระพรแก่ เขาเมื่อเติบโตขึ้น {MH 383.3}MHTh 421.4

เมื่อทารกเติบโตขึ้น ควรเอาใจใส่ในการฝึกอบรมเด็กเหล่านี้ให้เข้าใจ เกี่ยวกับการบริโภคและการเลือกอาหาร เด็กๆ มักจะได้รับการยินยอมให้ เลือกอาหารรับประทานตามใจชอบ และมักจะเลือกโดยไม่คำนึงถึงสุขภาพ ความเจ็บปวดและเงินทองที่ทุ่มเทให้กับการรับประทานอาหารที่ปรุงแต่ง อย่างดีเลิศแต่ไม่มีคุณค่าต่อร่างกาย ทำให้เด็กๆ เข้าใจผิดว่าเป้าหมาย สูงสุดของชีวิตและสิ่งที่จะให้ความสุขได้มากที่สุดก็คือ การรับประทาน ตามใจชอบ ผลของการอบรมเช่นนี้สร้างเด็กให้เกิดความตะกละตระกราม ตามมาด้วยโรคภัยไข้เจ็บและการรักษาด้วยตัวยาที่เป็นอันตรายต่อร่างกาย ในที่สุด {MH 384.1}MHTh 422.1

บิดามารดาควรจะฝึกหัดให้เด็กรู้จักบริโภคอาหารแต่พอควรและไม่ ควรปล่อยให้เด็กรับประทานอาหารที่ไม่มีประโยชน์ต่อร่างกาย แต่ในความ พยายามควบคุมอาหารการกินนั้น เราควรระมัดระวังอย่าทำผิดพลาดด้วย การให้เด็กรับประทานอาหารที่ไม่มีรสชาติหรือมากเกินความจำเป็น เด็กๆ มีสิทธิเลือกรับประทานอาหารที่ตัวเองชอบ และถ้าเขาเลือกในสิ่งที่ เหมาะสม เราก็ควรจะตามใจเขาได้ {MH 384.2}MHTh 422.2

ควรระมัดระวังเอาใจใส่ให้เด็กรับประทานอาหารให้เป็นเวลาและไม่ ควรให้เด็กรับประทานอาหารระหว่างมื้อ ไม่ว่าจะเป็นลูกกวาดหรือขนม หวาน ถั่วเปลือกแข็ง ผลไม้หรืออาหารอื่น การรับประทานอาหารไม่เป็น เวลาทำลายสุขภาพของระบบย่อยอาหารซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพและ ทำให้จิตใจหดหู่ และเมื่อถึงเวลาอาหาร เด็กๆ จะไม่อยากรับประทาน อาหารที่มีประโยชน์ แต่กระหายอาหารที่ให้โทษต่อร่างกาย {MH 384.3} MHTh 422.3

มารดาผู้ตามใจบุตรบนความสูญเสียของสุขภาพที่แข็งแรงและอารมณ์ ที่ร่าเริงกำลังหว่านเมล็ดพันธุแห่งความชั่วร้ายให้งอกขึ้นและเกิดผล นิสัย ชอบตามใจตนเองจะพัฒนาขึ้นพร้อมกับการเติบโตของเด็ก ๆ ความสมบูรณ์ ของร่างกายและสติปัญญาถูกเบียดบังไป มารดาผู้กระทำเช่นนี้ต้องเก็บ เกี่ยวเมล็ดพันธ์ที่ตัวเองหว่านไว้ด้วยความขมขื่น จะเห็นลูกๆ เติบโตขึ้น ด้วยจิตใจและอุปนิสัยไม่เหมาะสมที่จะกระทำในสิ่งที่ดีงามและทำประโยชน์ ให้แก่สังคมหรือแก่ครอบครัว จิตวิญญาณตลอดจนถึงกำลังกายและกำลัง สติปัญญาย่อมได้รับผลกระทบจากอาหารที่ให้โทษต่อร่างกาย ความรู้สึก ผิดชอบชั่วดีจึงตกตาลงและอารมย์ซาบซึ้งในคุณงามความดีต้องเสื่อมเสีย ไป {MH 384.4}MHTh 422.4

ในขณะที่สอนเด็กๆ ให้รู้จักควบคุมการบริโภคโดยคำนึงถึงคุณค่าต่อ สุขภาพ เราควรอธิบายให้เด็กๆ เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าสิ่งที่เขาทั้งหลาย ถูกห้ามกระทำนั้นล้วนเป็นอันตรายต่อตัวเองทั้งนั้น เป็นการละเว้นสิ่งที่’ให้ โทษต่อร่างกายเพื่อสิ่งอื่นที่ดีกว่า จงจัดโต๊ะอาหารให้น่าดูและน่าสนใจด้วย อาหารที่มีประโยชน์ต่างๆ ที่พระเจ้าประทาน จงให้เวลารับประทานอาหาร เป็นเวลาที่เบิกบานและมีความสุข ในขณะที่เราได้มีความสุข ในเวลาอัน น่าชื่นชมเปรมปรีดิ์กับของประทานจากพระเจ้าเช่นนี้ ให้เราตอบสนองด้วย เสียงสรรเสริญที่เปียมด้วยความซาบซึ้งในพระคุณของพระองค์ผู้ประทาน {MH 385.1}MHTh 423.1