การกดสอบอุป□ลัย

พระคริสต์ตรัสว่า “ด้วยว่าคนยากจนมีอยู่กับท่านเสมอ และท่านจะ ทำการดีแก่เขาเมื่อไรก็ทำได้, “ธัมมะที่บริสุทธิ์ไร้มลทินต่อพระพักตร์ พระเจ้าและพระบิดานั้น คือการเยี่ยมเยียนเด็กกำพร้าและหญิงม่ายที่มี ความทุกข์ร้อน และการรักษาตัวให้พันจากราคีของโลก,, มาระโก14:7 ยากอบ 1:27 {MH 205.1}MHTh 221.1

การนำผู้ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้และคนยากจนมาอยู่ในท่ามกลาง พวกเขา มาพึ่งพาการดูแลของพวกเขา พระคริสต์ทรงกำลังทดสอบผู้ที่ แสดงตนว่าเป็นสาวกของพระองค์ โดยความรักและการรับใช้ของเราที่ ปฎิบ้ติต่อเหล่าบุตรผู้ขัดสนของพระองค์ เราสามารถพีสูจนความจริงแท้MHTh 221.2

ในความรักของเราที่มืต่อพระองค์ การเพิกเฉยละเลยต่อพวกเขาก็เท่ากับ เป็นการสำแดงให้ผูอื่นเห็นว่าเราเป็นเพียงสาวกเทียม เป็นคนแปลกหน้า สำหรับพระคริสต์และความรักของพระองค์ {MH 205.2}MHTh 221.3

แม้เราได้ท่าทุกสิ่งที่สามารถจะท่าได้เพื่อจัดหาที่อาศัยภายในครอบครัว ให้แก่เหล่าเด็กกำพร้าแล้ว ก็ยังมีสิ่งอื่นๆ ที่ต้องการการดูแลอีกมากมาย ที่เราจะต้องท่า เด็กกำพร้าหลายคนไต้รับมรดกตกทอดทางนิสัยอันชั่วราย พวกเขาไม่มีแววของเด็กดี ไม่น่าสนใจและดื้อรั้น แต่พวกเขาก็เป็นเด็กๆ ที่พระคริสต์ได้ทรงไถ่ไว้แล้วด้วยพระโลหิตของพระองค์ และในสายพระเนตร ของพระองค์ พวกเขาก็เป็นผูที่มีคุณค่าเท่าเทียมกับบุตรเล็กๆ ของเราเอง ถ้าหากไม่มีผูใดยื่นแขนออกไปให้ความช่วยเหลือแล้ว พวกเขาจะเติบโต เป็นเด็กที่โง่เขลาและหลงไปในทางชั่วร้ายและอาชญากรรม เด็กเหล่านี้ จำนวนมากน่าจะได้รับการช่วยเหลือโดยผ่านทางการดำเนินงานของ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า {MH 205.3}MHTh 221.4

เพื่อให้บงเกิดผลสำเร็จอย่างดีที่สุด หน่วยงานเหล่านี้ควรจะจัดตั้ง ขึ้นตามแบบอย่างของครอบครัวคริสเตียนให้มากที่สุด แทนที่จะจัดสร้าง สถานที่อันใหญ่โตสำหรับให้เด็กกำพร้าอยู่รวมกันเป็นจำนวนมาก เราควร จะจัดตั้งเป็นสถานที่เล็กๆ กระจายอยู่ตามที่ต่างๆ จะเป็นการดีกว่า แทนที่ จะสร้างอยู่ใกล้หรืออยู่ในเขตเมืองหริออยู่ในเมืองใหญ่ ๆ สถานที่เหล่านี้ควรMHTh 222.1

จะออกไปอยู่ในชนบทเพื่อที่จะสามารถซื้อหาที่ดินเพื่อทำการเพาะปลูก และเด็กๆ ก็จะได้อยู่ใกส้ชดกับธรรมชาติ และได้รับการแกหัดอบรมให้รู้จัก ประกอบอาชีพในสาขาต่างๆ {MH 205.4}MHTh 222.2

ผู้ที่ดูแลรับผิดชอบสถานที่เช่นนี้ ควรจะเป็นชายหญิงผู้มืใจกว้างขวาง มีวัฒนธรรมอันดีและยอมที่จะเสียสละความสุขส่วนตัว นอกจากนี้ ยังจะ ต้องเป็นชายหญิงที่ยอมทำงานนี้ด้วยความรักในพระคริสต์ที่ช่วยในการ อบรมสั่งสอนเด็กๆ เพื่อพระองค์ ภายใต้การดูแลเอาใจใส่เช่นนี้ เด็กมากมาย ที่ไร้ที่พกพิงและถูกทอดทิ้งก็จะไต้รับการเลี้ยงลูใหัเติบโตขึ้นเป็นพลเมือง ที่ดีและมีประโยชน์ต่อสังคม อันนับเป็นการถวายพระเกียรติยศแด่พระ- คริสต์และเมื่อถึงเวลาของพวกเขา คนเหล่านี้ก็จะสามารถช่วยเหลือรุ่น อื่นๆ ต่อไปไต้อีกด้วย {MH 206.1}MHTh 222.3

หลายคนเกลียดชังความมัธยัสถ์ เพราะสับสนคิดว่าเป็นเรื่องของการ ตระหนี่ถี่เหนียวและการมีจิตใจที่คับแคบ แต่ความมัธยัสถ์มีส่วนสัมพันธ์ เกี่ยวข้องกับการมีใจเอื้อเฟือเผื่อแผ่อย่างมากมายที่สุด เพราะตามความ เป็นจริงแล้ว ถ้าหากไม่มีความมัธยัสถ์ก็จะไม่มีความเอื้อเฟือเผื่อแผ่ที่แท้ จริงได้ เราต้องเก็บออมไว้เพื่อที่จะสามารถบริจาค {MH 206.2}MHTh 222.4

ไม่มีผู้ใตจะแสดงความเมตตากรุณาที่จริงใจต่อผู้อื่นไดโดยที่ไม่ยอม ปฏิเสธความต้องการของตนเอง ด้วยชีวิตที่เรียบง่าย การปฏิเสธความ ต้องการของตนเองและใช้จ่ายอย่างมัธยัสถ์เท่านั้นที่เราจะประสบความ สำเร็จในงานที่ทรงมอบหมายให้เราในฐานะผู้แทนของพระคริสต์ เราต้อง กำจัดความเย่อหยิ่งและความทะเยอทะยานออกไปจากจิตใจของเรา ใน กิจการทุกอย่างที่เรากระท่า เราจะต้องนำหลักการแห่งความไม่เห็นแก่ตัว ที่สำแดงในชีวิตของพระคริสต์มาปฏิบ้ตี บนฝาผนังในบ้านของเรา รูปภาพ และเครื่องตกแต่งบ้าน ต้องสื่อความหมายถึงข้อความที่อ่านได้ว่า “จงนำ คนยากจนที่ถูกทอดทิ้งมายังบ้านของเจ้า” ในตู้เสื้อผ้าของเราจะต้องสื่อ ความหมายที่เขียนว่า “เอาเสื้อผ้าให้คนเปลือยกายสวมใส่” ในห้องรับ ประทานอาหารบนโต๊ะที่มีอาหารมากมายจัดไว้นั้นเราต้องสื่อความหมาย ให้เห็นร่องรอยของ “ไม่ใช่การที่จะปันอาหารของเจ้าให้กับผู้หิวหรือ” อิสยาห์ 58:7 {MH 206.3}MHTh 223.1

เรามีโอกาสมากมายเปิดกว้างอยู่ต่อหน้าเราที่จะท่าประโยชน์เพื่อผู้ อื่นได้ แต่เรามักจะโอดครวญอยู่เป็นประจำถึงความแดเคืองของทรัพยากร ที่มี แต่ถ้าคริสเตียนทั้งหลายมีความกระตือรือร้นอย่างจริงจัง เขาจะ สามารถเพิ่มค่าทรัพยากรที่มีนั้นได้อีกพันเท่าทวีคูณ แต่ความเห็นแก่ตัว และการปล่อยตัวตามใจตัวเองเป็นสิ่งกีดขวางเส้นทางสู่การเป็นประโยชน์ ของพวกเรา {MH 206.4}MHTh 223.2

เราไดใช้ปัจจัยไปมากมายเพียงไรกับสิ่งของที่เป็นเพียงรูปเคารพ สิ่งที่ครอบงำความคิด เวลา และกำลังซึ่งเราควรจะนำมาใช้ในสิ่งที่สูงส่ง กว่า เราไดสนเปลืองเงินทองไปมากมายเพียงไรกับบ้านช่องอันหรูหราและ เครื่องเรือนราคาแพง กับความเพลิดเพลินที่เห็นแก่ตัว กับอาหารอัน ฟู่มเฟือยที่ไม่มีประโยชน์กับการลุ่มหลงในสิ่งที่ให้โทษใช้จ่ายเงินทองอย่าง สุรุ่ยสุร่ายเพื่อซื้อหาของขวัญที่ไม่มีประโยชน์ต่อใครเลยไปมากสัก เท่าใด ทุกวันนี้ผู้ที่แสดงตนว่าเป็นคริสเตียนต่างกำลังใช้จ่ายเงินทองเพื่อ ซื้อหาสิ่งที่ไม่มีความจำเป็นและมักจะให้โทษมากยิ่งกว่าที่เขาได้ใช้ไปใน การช่วยกู้จิตวิญญาณให้รอดพ้นจากการทดสอบหลายเท่านัก {MH 207.1}MHTh 223.3

ผู้ที่แสดงตนว่าเป็นคริสเตียนหลายคนใช้จ่ายมากมายเพื่อซื้อหา เสื้อผ้าจนไม่มีเงินเหลือพอที่จะให้การช่วยเหลือแก่คนที่ยากจนขัดสน พวก เขาเห็นว่าเครื่องประดับหรูหราและเสื้อผ้าราคาแพงเป็นสิ่งจำเป็นที่พวก เขาต้องมี โดยไม่คำนึงถึงความจำเป็นของผู้ที่ไม่มีเงินแม้แต่จะหาซื้อเสื้อผ้า อย่างธรรมดาที่สุดมาสวมใส่ {MH 207.2}MHTh 224.1

พี่สาวน้องสาวทั้งหลายของข้าพเจ้า หากท่านจะแต่งกายให้เป็นไป ตามหสักเกณฑ์ที่มีอยู่ในพระคัม่ภีร์แล้ว พวกท่านก็จะมีเงินเหลือมากมาย ที่จะช่วยพี่สาวน้องสาวที่ยากจนกว่าท่านได้ ท่านมีใช่จะมีแต่เพียงเงินทอง เท่านั้นแต่ยังจะมีเวลาอีกด้วย ซึ่งเวลานี่แหละที่มักจะเป็นสิ่งที่คนเราต้องการ มากที่สุด มีหลายคนที่ท่านสามารถให้การช่วยเหลือไต้ด้วยการให้คำแนะนำ ปรึกษาด้วยประลบการณ์และความสามารถของท่าน จงสอนเขาให้ได้รู้จักการ แต่งกายอย่างเรียบง่ายแต่มีรสนิยม ผู้หญิงหลายคนไม่ไดไปร่วมนมัสการ ในพระวิหารของพระเจ้าเพราะรู้สึกว่าเสื้อผ้าของตนนั้นเก่า ไม่เข้ากับรูปร่าง ของตนและแตกต่างอย่างเด่นชัดจากเครื่องแต่งกายของผู้อื่น จิตวิญญาณ ไม่น้อยที่อ่อนไหวง่ายจึงเพาะฝังความรู้สึกขมขื่นในความตาด้อยน่าอับอาย และอยุติธรรมเพราะความแตกต่างนี้ และเพราะเหตุนี้หลายคนจึงได้ถูก ชักจูงให้เกิดความสงสัยในสภาพที่แท้จริงของศาสนา และท่าให้มีจิตใจที่ แข็งกระด้างไม่ยอมรับในข่าวประเสริฐ {MH 207.3}MHTh 224.2

พระคริสต์ทรงรับสั่งให้เรา “เก็บเศษอาหารที่เหลือไว้อย่าให้มีสิ่งใด ตกหล่น” ยอห้น ธ:12 ในขณะที่มนุษย์มากมายต้องพินาศไปในทุกวัน เพราะความอดอยากเนื่องจากการกันดารอาหาร เหตุการณ์นองเลือด ไฟ ไหม้และโรคระบาดอยู่ ด้งนั้น ผู้ที่ ชาบชิ้งในพระเมตตาของพระองค์จะต้อง คอยระมัดระวังมิให้สิ่งหนึ่งสิ่งใดต้องสูญเปล่าไป และไม่ใช้จ่ายในสิ่งที่ไม่ จำเป็น เพี่อที่เขาจะสามารถใช้เป็นประโยชน์แก่เพื่อนมนุษย์ได้ {MH 207.4}MHTh 224.3

การปล่อยเวลาของเรา (และ) ทิ้งความคิดของเราให้สูญเปล่าไปนั้น เป็นความผิด เราต้องสูญเสียทุกชั่วเวลานาทีที่เราใช้ไปเพื่อแสวงหาความ สุขใส่ตัวเอง หากทุกๆ ชั่วขณะถูกตีเป็นราคาและถูกใช้อย่างถูกต้อง เรา น่าจะมีเวลาทำทุกอย่างที่เราต้องการจะทำสำหรับตัวของเราเองหรือเพื่อ ผูัอื่นในโลกไต้ในการใช้จ่ายเงินทอง ในการใช้เวลา กำลังและโอกาสต่างๆ นั้น ขอให้คริสเตียนทุกคนพึ่งพิงในการทรงน่าของพระเจ้า “ถ้าผู้ใดในพวก ท่านขาดสติปัญญา ก็ให้ผู้นั้นทูลขอจากพระเจ้า ผู้ทรงโปรดประทานให้แก่ คนทั้งปวงด้วยพระกรุณาและมิได้ทรงตำหนิ แล้วผู้นั้นก็จะได้รับสิ่งที่ทูล ขอ” ยากอบ 1:5 {MH 208.1}MHTh 225.1