แผนการของพระเจาสำหรับชนชาติอิสราเอล

ในแผนการของพระเจ้าส่าหรับชนชาติอิสราเอลนั้น ทุกๆ ครอบครัว ต่างมีบ้านในที่ดินของตนที่มีเนื้อที่เพียงพอที่จะทำการเพาะปลูกได้ ด้วย ประการฉะนี้ พวกเขาจึงได้รับการจัดสรรทั้งเครื่องมือและแรงจูงใจให้มีชีวิต ที่เกิดประโยชน์ มีความขยันขันแข็งและสามารถมีชีวิตที่พื่งพาตนเองได้ และยังไม่เคยมีวิธีการใดของมนุษย์ที่จะสามารถสร้างสิ่งที่ดีไปกว่าแผนการ นี้ เพราะเหตุที่มนุษย์ในโลกไม่ยอมดำเนินตามแผนการของพระเจ้า จึงได้ ก่อให้เกิดความยากจนข้นแค้นที่มีอยู่อย่างแพร่หลายในโลกทุกวันนี้ {MH 183 3}MHTh 197.2

เมื่อชนชาติอิสราเอลได้เข้าไปตั้งถิ่นฐานในแผ่นดินคะนาอัน ได้มี การแบ่งสรรปันส่วนที่ดินให้แก่ประชาชนอย่างเท่าเทียมถ้วนทั่วทุกคน ยกเว้นก็แต่เพียงคนในตระกูลเลวีตระกูลเดียวเท่านั้นซึ่งเป็นผู้ที่มีหน้าที่ คอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ในพระวิหาร ที่ดินถูกแบ่งสรรมากน้อยต่างกันตาม จำนวนของครอบครัวในแต่ละเผ่า แล้วจากนั้นจึงปันส่วนกันตามจำนวน สมาชิกที่มีอยู่ในแต่ละครอบครัว {MH 184.1}MHTh 197.3

และถึงแม้ว่าบุคคลผู้หนึ่งอาจจะเอาที่ดินของเขาไปจำนองไว้เป็น การชั่วคราว แต่เขาก็มือาจที่จะขายกรรมสิทธิ์ถาวรของที่ดินผืนนั้นซึ่ง สมควรตกเป็นมรดกแก่ลูกหลานออกไปได้ หากเขามีทรัพย์พอ เขาย่อม มีสิทธิที่จะไก่ถอนที่ดินผืนนั้นคืนได้ตลอดเวลา หนี้สินจะลูกยกเลิกไปใน ระยะเวลาทุกๆ เจ็ดปี และในปีที่ห้าสิบหรือปีเสียงเขาสัตว์นั้น ทรัพย์สมบ้ติ ที่เป็นที่ดินทั้งหมดจะต้องถกส่งกลับคืนสู่เจ้าของเดิม {MH 184.2}MHTh 197.4

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมีพระดำรัสสั่งว่า “เจ้าทั้งหลายจะขายที่ดิน ของเจ้าให้ขาดไม่ได้ เพราะว่าแผ่นดินนั้นเป็นของเรา เพราะเจ้าเป็นแขก เมืองและเป็นคนอาศัยอยู่กับเรา ทั่วไปในแผ่นดินที่เจ้ายึดถืออยู่เจ้าจงให้ มีการไถ่ถอนที่ดินคืน ถ้าพี่น้องของเจ้ายากจนลง และขายที่ดินส่วนหนึ่ง ของเขา ให้ญาติสนิทถัดเขาไปมาไถ่ถอนนาที่พี่น้’องของเขาขายให้นั้น... แต่ [เมื่อเขา]...มิทรัพย์พอที่จะไถ่ถอนได้...ดัวก็เข้าอยู่ในที่ดินของเขาได้ ถ้าเขาไม่มีทรัพย์พอที่จะไถ่คืน ที่ดินที่เขาได้ขายไปจะคงอยู่ในมือของผู้ซื้อ จนถึงปีเสียงเขาสัตว์” เลวีนิติ 25:23-28 {MH 184.3}MHTh 198.1

“เจ้าจงถือปีที่ห้าสิบไว้เป็นปีบริสุทธิ์ และประกาศอิสรภาพแก่บรรดา คนที่อาศัยอยู่ทั่วแผ่นดินของเจ้า ให้เป็นปีเสียงเขาสัตว์แก่เจ้า ให้ทุกคน กสับไปยังภูมิลำเนาอันเป็นทรัพย์สินของตนและกลับไปสู่ตระกูลของตน” เลวีนิติ 25: 10 {MH 185.1}MHTh 198.2

โดยประการฉะนี้แหละ ทุกๆ ครอบครัวจะไต้มีทรัพย์สมบ้ติเป็น หลกฐานอันมั่นคงและจะเป็นสิ่งที่ช่วยป้องกันมีให้มีความมั่งคั่งที่มากจน เกินขอบเขตหรือเกิดความลำบากยากจนที่มากจนเกินไป {MH 185.2}MHTh 198.3