พระราชโาจการส่งสอนเฉพาะตัว

พระคริสดัไม่เคยละเลยโอกาสประกาศข่าวประเสริฐแห่งความรอด ขอเชิญฟังพระดำรัสอันประเสริฐของพระองค์ที่ได้ตรัสแก่หญิงชาวสะมาเริย คนหนึ่ง ขณะที่ประทับอยู่ริมบ่อนํ้าของยาโคบนั้น มีหญิงคนหนึ่งมาตักนํ้า ที่บ่อ เธอรู้สึกแปลกใจเมื่อพระองค์ตรัสว่า “ขอนํ้าให้เราดื่มบ้าง” พระองค์ ทรงประสงค์จะดื่มนํ้าเย็นและปรารถนาจะเปิดทางเพื่อมอบนํ้าดำรงชีวิต ให้แก่เธอด้วย หญิงนั้นจึงทูลว่า “ทำไมท่านซึ่งเป็นคนยิวจึงมาขอนํ้าดื่ม จากดิฉันซึ่งเป็นหญิงขาวสะมาเรีย เพราะพวกยิวไม่คบหาพวกสะมาเรีย เลย’, พระเยซูตรัสตอบว่า “ถ้าเธอรู้จกของที่พระเจ้าประทานและรู้จก ผู้ที่พูดกับเธอว่า ขอนํ้าให้’เราดื่มบ้าง ก็คงจะขอจากท่านผู้นั้นและผู้นั้นก็ คงจะให้นาดำรงชีวิตแก่เธอ...ทุกคนที่ดื่มนั้านี้จะกระหายอีก แต่คนที่ดื่มนั้า ที่เราจะให้กับเขานั้น จะไม่มีวันกระหายอีกเลย นั้าที่เราจะให้เขานั้นจะ กลายเป็นบ่อนั้าพุในตัวเขาพลุ่งขึ้นถึงชีวิตนิรันดร” ยอห์น 4:7¬14 (THSV) {MH 27.1}MHTh 25.1

พระคริสต์ทรงแสดงความสนพระทัยในหญิงเพียงคนเดียวอย่าง มากมายเพียงไร พระดำรัลฃองพระองค์เปียมด้วยความจริงใจและโน้มน้าว ใจอย่างยิ่ง เมื่อหญิงคนนี้ได้ฟังถ้อยคำเหล่านั้น เธอละหม้อนํ้าไว้และรีบ เข้าไปในเมืองบอกเพื่อนๆ ว่า “ มานี่ มาดูท่านผู้หนึ่งที่เล่าถึงสิ่งสารพัดที่ ฉันเคยทำ ท่านผู้นี้จะเป็นพระคริสต์ไดํใหม” เมื่ออ่านต่อไป เราพบว่า “ชาวสะมาเรียจำนวนมากที่มาจากเมืองนั้นก็วางใจในพระองค์” ยอห์น 4: 29, 39 (THSV) ผูใดจะประเมินถึงอำนาจจูงใจจากคำพูดเหล่านั้นที่ ชักนำคนอื่นๆ ให้รับความรอดนับตั้งแต่นั้นเป็นด้นมา {MH 28.1}MHTh 25.2

ไม่ว่าที่ใดก็ตามที่จิตใจเปิดออกรับความจริง พระคริสต์ทรงพร้อม สั่งสอนเขา พระองค์ทรงเผยให้เขาได้เห็นพระบิดา และการรับใช้พระองค์ ผู้สามารถอ่านถึงจิตใจ อันเป็นการรับใช้ที่พระองค์พอพระทัย สำหรับ คนอย่างนี้ พระองค์ไม่ตรัสเป็นคำอุปมา แต่ตรัสกับเขาเหมือนกับที่ตรัส กับหญิงที่ข้างบ่อนํ้าว่า “เราผู้ที่พูดกับเธอคือผู้นั้น,, ยอห์น 4: 26 (THSV) {MH 28.2}MHTh 25.3

*****