Bölüm 36: Kırk Yıl Çölde Dolaşmak

İsrail halkı kırk yıl boyunca çölün belirsizliği içinde kayboldular. Kadeş'teki isyan sırasında Tanrı'yı reddetmişler, Tanrı da bir süre için onları reddetmişti. Halk, Tanrı'nın antlaşmasına sadık kalmamıştı, bu yüzden antlaşmanın işareti olan sünnet töreni yapılmayacaktı. Köle oldukları ülkeye dönme arzuları onların özgürlüğe layık olmadığını gösteriyordu. Üstelik, tutsaklıktan kurtuluşlarını anmak için düzenlenen Fısıh bayramı da kutlanmayacaktı.1GS 226.1

Ancak tapınma çadırındaki hizmetlerin devam etmesi, Tanrı'nın halkını tümüyle bırakmadığını gösteriyordu. Tanrı'nın sağlayışı onların eksiklerini gidermeye devam ediyordu. “Tanrınız Rab el attığınız her işte sizi kutsadı. Bu geniş çölde dolanıp durduğunuz sürece sizi korudu. Tanrınız Rab geçirdiğiniz bu kırk yıl boyunca sizlerleydi ve hiçbir eksiğiniz olmadı” (Tesniye 2:7). Tanrı bu sürgün döneminde İsrail'le ilgilendi. “Onları eğitmek için iyi Ruhun'u verdin. Ağızlarından manı eksiltmedin. Susadıklarında onlara su verdin. Kırk yıl on-ları çölde besledin. Hiç eksikleri olmadı. Ne giysileri eskidi, ne de ayakları şişti” (Nehemya 9:20,21).1GS 226.2

Çöl yeni kuşağın terbiye edilmesine yaramıştı. Onları, vaat edilen diyara girmeye hazırlıyordu.1GS 226.3

Musa şöyle demişti: “Tanrınız Rab'bin, çocuğunu eğiten bir baba gibi, sizi nasıl eğittiğini anlayın. Tanrınız Rab'bin sizi kırk yıl boyunca çölde dolaştırdığı uzun yolculuğu anımsayın! Buyruklarına uyup uymayacağınızı, amacınızın ne olduğunu öğrenmek için sizi sıkıntılara sokarak sınadı. Sizi aç bırakarak sıkıntıya soktu. Sonra sizin de atalarınızın da bilmediği man ile sizi doyurdu. İnsanın yalnız ekmekle yaşamadığını, Rab'bin ağzından çıkan her sözle yaşadığını size öğ-retmek için yaptı bunu” (Tesniye 8:5,2,3).1GS 226.4

“Sıkıntı çektiklerinde O da sıkıntı çekti. Huzurundan çıkan melek onları kurtardı. Sevgisi ve merhametinden ötürü onları kurtardı, geçmişte onları sürekli yüklenip taşıdı” (Yeşaya 63:9).1GS 226.5

Korah'ın isyanı İsrail'de on dört bin kişinin yıkımıyla sonuçlandı. Buna benzer başka durumlarda da tanrısal yetkiye karşı aynı küçümseme ruhunun sergilendiği görülmüştür.1GS 226.6

Bir keresinde, Mısır'dan çıkarak İsrail'e eşlik eden karışık kalabalıktan bir kişi, ordugahın kendisine ait olan yerinden ayrılarak İsraillilerin bölgesine girdi ve çadırını oraya kurmaya kalkıştı. Bir İsrailliyle arasında tartışma çıktı. Bunun üzerine olay, hakimlere götürülerek suçlunun aleyhinde karar almaları istendi.1GS 226.7

Karara kızan suçlu, hakime lanet okudu ve Tanrı'nın adına küfretti. Sonra da hemen Musa'ya getirildi. Tanrı'nın isteği belli olana kadar adamın bekletilmesine karar verildi. Sonunda Tanrı hükmünü verdi. Küfürbaz adam ordugahın dışına çıkarılarak orada taşlandı. Günaha tanıklık edenler, adamın başı üzerine ellerini koydular ve böylece tanıklığın ne denli önemli olduğunu gösterdiler. Sonra da halkın gözü önünde ilk taşlar atılmaya başlandı. (Bkz. Levililer 24:14; Tesniye 17:7).1GS 227.1