Yusuf un Düşü Yine Gerçekleşiyor

Yöneticiyle tekrar karşılaştıklarında ve ona armağanlarını sunduklarında önünde yere kapandılar. Yusuf'un aklına yine düşleri geldi; hatırlarını sorduktan sonra, “Bana sözünü ettiğiniz yaşlı babanız iyi mi?” dedi, “Hâlâ yaşıyor mu?” Kardeşleri, “Babamız kulun iyi” diye yanıtladılar, “Hâlâ yaşıyor.” Sonra saygıyla eğilip yere kapandılar. Yusuf göz gezdirirken kendisiyle aynı anadan olan kardeşi Benyamin'i gördü. “Bana sözünü ettiğiniz küçük kardeşiniz bu mu?” dedi, “Tanrı sana lütfetsin, oğlum.” Sonra hemen oradan ayrıldı, çünkü kardeşini görünce yüreği sızlamıştı. Ağlayacak bir yer aradı. Odasına girip orada ağladı.1GS 123.1

Yusuf kendisini toparladıktan sonra geri döndü. Kanunlara göre Mısırlıların başka ulustan olanlarla yemek yemesi yasaktı. Yakup'un oğullan ayrı bir sofraya oturdular. Mısırlı yönetici de, yüksek sınıftan olduğu için tek başına oturdu. Sofraya yaşlarına göre sıra halinde oturtulan kardeşler şakına döndüler. Yusufun masasından onlara yemek dağıtıldı. Benyamin'in payı ötekilerden beş kat fazlaydı. En küçük kardeşe, kendisine yapıldığı gibi kıskançlık ve nefretle davranıp davranmayacaklarını merak ediyordu. Yusufun dillerini anlamadığını düşünen kardeşler, birbirleriyle serbestçe konuşmaya devam ettiler. Böylece Yusuf, onların gerçek duygularını öğrenme fırsatı buluyordu. Buna rağmen onları, biraz daha sınamak istedi. Gümüş kasesinin en küçük kardeşin torbasına konulmasını buyurdu.1GS 123.2