Bölüm 18: Yakup'un Güreşle Geçen Korkunç Gecesi

Bu bölüm Yaratılış 32 ve 33'e dayanmaktadır.

Yakup birçok korkuyla birlikte yirmi yıl önce bir kaçak olarak geçtiği yolda ilerlemeye başladı. Babasını aldatma günahı her zaman akimdaydı. Uzun sürgünün bu günahın sonucu olduğunu biliyordu. Bunlar üzerinde gece gündüz düşündüğü için vicdanı bu yolculuğu üzüntüden çekilmez kıldı. Doğup büyüdüğü ülkenin tepeleri uzakta görünürken zihninde geçmiş canlandı. Aklına günahının anısıyla birlikte Tanrı'nın yardımına ve yönlendirişine dair vaatler de geldi.1GS 103.1

Esav'la ilgili düşünce de sıkıntılarını artırıyordu. Esav yalnızca intikam amacıyla değil, Yakup'un elindeki mal varlığını ele geçirmek için de şiddete başvurabilirdi.1GS 103.2

Rab Yakup'a, yeniden tanrısal lütfun bir işaretini verdi. Göksel meleklerden oluşan iki ordu Yakup'un yanına geldi. Yakup BeytEl'deki görümü hatırlıyordu, bu yüzden yüreğindeki ağırlık biraz olsun hafifledi. Kenan'dan kaçarken kendisine ümit ve cesaret sağlayan tanrısal haberciler, dönerken onu koruyacaklardı. Yakup bu yüzden o yere, ‘Tanrı'nın ordugahı' adını verdi.1GS 103.3

Buna rağmen Yakup, kendi güvenliğini sağlamak için bir şeyler yapması gerektiğini hissediyordu. Esav'ı uzlaşmayla selamlamak için haberciler gönderdi. Haberciler, Esav'a, “Efendim Esav” diye seslenirken kendi efendilerinden de ‘kulun Yakup’ diye söz edeceklerdi. Esav'ın mirasını geri almak için döndüğünden korkan Yakup, bildirisine şöyle ekledi: “Öküzlere, eşeklere, davarlara, kölelere, cariyelere sahip oldum. Efendimi hoşnut etmek için önceden haber gönderiyorum.”1GS 103.4

Ne var ki gönderilen dostça bildiriye hiçbir karşılık gelmedi. Esav'ın intikam amacıyla yaklaştığı belli oluyordu. Yakup'un ev halkını korku sardı. İnsanlar savunmasız ve silahsız olduklarından düşmanca bir saldırıya karşı hazırlıksızdılar. Yakup sürüsünün genişçe bir kısmını cömert bir armağan olarak Esav'a gönderdi. Kardeşine yaptığı yanlışı elinden geldiğince örtmeye çalışıyor ve tehlikeden kurtulmaya gayret ediyordu. Sonra Tanrı'nın korumasını diledi: “Ey atam İbrahim'in, babam İshak'ın Tanrısı Rab! Bana, ‘Ülkene, akrabalarının yanma dön, seni başarılı kılacağım' diye söz verdin. Bana gösterdiğin bunca iyiliğe, güvene layık değilim. Ürdün Irmağı'nı geçtiğimde değneğimden başka bir şeyim yoktu. Şimdi iki orduyla döndüm. Yalvarırım, beni ağabeyim Esav'dan koru. Gelip bana, çocuklarla annelerine saldırmasından korkuyorum. Sen bana, ‘Seni kesinlikle başarılı kılacağım, soyunu denizin kumu gibi sayılamayacak kadar çoğaltacağım' diye söz vermiştin.”1GS 103.5

Yakup geceyi Tanrı'ya dua ederek geçirmeye karar verdi. Tanrı, Esav'ın yüreğini yumuşatabilirdi. Yakup'un tek ümidi Tanrı'ydı.1GS 104.1