Davut'un Ümitsizliğe Kapılma Ayartısı

Davut hayatta değer verdiği her şeyi kaybetmişti. Saul onu ülkeden kovmuş, Amalekliler kenti yağmalamış, karıları ve çocukları tutsak alınmış, arkadaşları onu öldürmeye çalışmışlardı.1GS 396.4

Davut bu ağır sıkıntı içinde Tanrıya yöneldi. Tanrı'nın lütfunu anımsayıp O'nda güç buldu. Yüreğinde, “sana güvenirim korktuğum zaman” dedi (Mezmur 56:3). Ancak içinde bulunduğu sıkıntıda Tanrı'nın kendisine ne öğretmek istediğini ayırt edemiyordu.1GS 396.5

Davut kahin Evyatar'ı çağırttı. Davut, Rab'be danışarak, “Bu akıncıların ardına düşersem, onlara yetişir miyim?” diye sordu. Rab, “Artlarına düş, kesinlikle onlara yetişip tutsakları kurtaracaksın” diye yanıtladı.1GS 396.6

Davut ve askerleri hemen kaçan düşmanın peşine düştüler. O kadar hızlı yürüyorlardı ki iki yüz asker yorgunluktan tükenip arkada kaldı. Ancak Davut, dört yüz kişiyle birlikte yürümeye devam etti.1GS 396.7

Yolda Mısırlı bir köleyle karşılaştılar. Adam yorgunluk ve açlıktan ölmek üzereydi. Yiyecek ve içecekle kendine geldi. İşgalci kuvvetler tarafından ölüme terk edilmişti. Öldürülmeyeceğine ve efendisine telsim edilmeyeceğine dair Davut'tan söz aldıktan sonra Davut'u ve askerleri düşman ordugahına götüreceğini söyledi.1GS 396.8

Böylece Mısırlı Davut'u götürdü. Akıncılar dört bir yana dağılmışlardı. Filist ve Yahuda topraklarından topladıkları büyük yağmadan yiyip içiyor, eğlenip oynuyorlardı. Davut ertesi gün tan vaktinden akşama dek onları öldürdü. Develere binip kaçan dört yüz genç dışında içlerinden kurtulan olmadı.1GS 397.1

Davut Amalekliler'in ele geçirdiği her şeyi, bu arada da iki karısını kurtardı. Gençler, yaşlılar, oğullar, kızlar, yağmalanan mallar, kısacası Amalekliler'in aldıklarından hiçbir şey eksik kalmadı. Davut tümünü geri aldı. Bütün koyunlarla sığırları da aldı. Adamları, bunları öbür hayvanların önünden sürerek, “Bunlar Davut'un yağmaladıkları” diyorlardı.1GS 397.2

Tanrı'nın gücü Amaleklilerin Ziglak halkını yok etmesine engel olmuştu. Amalekliler tutsakların canını esirgemeye karar vermişlerdi. Ülkelerine tutsaklarla dönerlerse, hem zaferi abartmış hem de onları köle olarak satma olanağına kavuşmuş olacaklardı. Böylece, farkında olmadan Tanrı'nın amacını yerine getirdiler. Tutsaklar kocalarına ve babalarına kavuştular.1GS 397.3