Bazı Kişiler Kriz Sırasında Davut'a Bağlı Kalıyor

Kâhin Sadok'la Tanrı'nın Antlaşma Sandığı'nı taşıyan Levililer de oradaydı. Tanrı'nın Sandığı'nı yere koydular. Bütün halk kentten çıkana dek Evyatar adaklar sundu. Bu kutsal simgenin varlığı Davut'un izleyicileri için kurtuluş ve zafer güvencesiydi. Sandığın Kudüs'ten çıkarılması Avşalom bağlılarına dehşet getirecekti.1GS 419.1

Sandığı gören Davut'un yüreği kısa bir süre için sevinç ve ümitle doldu. Ancak sonra başka düşünceler geldi. Tanrı'nın mirasının yöneticisi olarak Tanrı'nın yüceliği ve O'nun halkının iyiliği Davut'un önceliği olmalıydı. “Sonsuza dek yaşayacağım yer budur” dedi, “burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.” (Mezmur 132:14). Ne kahinin ne de kralın Tanrı'nın varlığını simgeleyen sandığı oradan alma kaldırma hakkı yoktu. Davut'un büyük günahı önündeydi. Tanrı'nın isteğini ve O'nu simgeleyen unsurları, O'nun yönetiminin temelini ulusun başkentinden kaldırmak Davut'u aşan bir eylem olacaktı.1GS 419.2

Kral, Sadok'a, “Tanrı'nın Sandığı'nı kente geri götür” dedi, “Rab benden hoşnut kalırsa, beni geri getirir, sandığı ve konduğu yeri bana gösterir. Ama, ‘Senden hoşnut değilim’ derse, işte buradayım, bana uygun gördüğünü yapsın.”1GS 419.3