İbrahim'e İslıak'ı Kurban Etmesi Buyruluyor

İbrahim imanla söz dinleyerek ülkesini terk etmiş, miras alacağı ülkede bir garip gibi dolaşmıştı. Uzun yıllar vaat edilen mirasçının doğumunu beklemişti. Tanrı'nın buyruğuyla İsmail'i göndermişti. Şimdi ise, tam ümitlerinin gerçekleşmesini beklerken, öncekilerden çok daha büyük bir sınanmayla karşılaştı.1GS 75.2

Tanrı'nın buyruğu İbrahim'in yüreğine acı verdi: “İshak'ı, sevdiğin biricik oğlunu al, Moriya bölgesine git” dedi, “Orada sana göstereceğim bir dağda oğlunu yakmalık adak olarak sun.” İshak evinin ışığı, yaşlılığının avuntusu, vaat edilen bereketin mirasçısıydı. Ne var ki şimdi, İbrahim'den tek oğlunun kanını dökmesi isteniyordu. Bu dehşet verici bir buyruktu.1GS 75.3

Diğer yandan Şeytan, İbrahim'e aldandığını, çünkü Tanrı'nın kendi koyduğu buyruğu çiğneyemeyeceğini söylüyordu. Tanrı kendi koyduğu kurala karşı gelemezdi. Çadırının dışına çıkan İbrahim, soyunun gökteki yıldızlar kadar kalabalık olacağına ilişkin vaadi düşündü. Eğer bu vaat İshak aracılığıyla yerine gelecekse, onu nasıl öldürebilirdi? İbrahim yere eğildi ve Tanrı'dan bu korkutucu buyruğu onaylamasını istedi. Sodom'u yok etmek amacıyla gönderilen melekleri anımsadı. Aynı melekler İbrahim'e Tanrı'nın İshak'la ilgili vaadini iletmişlerdi. Göksel meleklerle karşılaştığı yere gitti. Tanrı'dan orada yine yönlendiriş almayı umuyordu. Ama hiçbir şey olmadı. Tanrı'nın buyruğu İbrahim'in kulaklarında çınlıyordu; “İshak'ı, sevdiğin biricik oğlunu al.” Tanrı'nın buyruğu yerine getirilmeliydi. Gün yaklaşıyordu ve yola çıkmalıydı.1GS 75.4

İshak gençliğin ve masumluğun verdiği deliksiz bir uykuya dalmıştı. Baba bir süre oğlunun sevgili yüzüne baktı, sonra da titreyerek uzaklaştı. Uyuyan eşi Sara'ya bakmaya gitti. Onu uyandırmalıydı. Yüreğindeki yükü ve bu korkunç sorumluluğu onunla paylaşmak istedi, ama kendini tuttu. İshak, Sara'nın sevinci ve kıvancıydı; analık yüreği oğlunun kurban edilmesine el vermeyebilirdi.1GS 75.5