Bölüm 22: Musa, Tanrı Halkının Önderi

Bu bölüm Çıkış 1-4'e dayanmaktadır.

Yusufun Mısır ulusuna sunduğu hizmet nedeniyle, Yakup'un çocuklarına ülkenin bir kısmına yerleşme hakkı tanındı. Ayrıca vergiden muaf bırakıldılar ve kıtlık süresince kendilerine yiyecek sağlandı. Kral, Yusufun Tanrısı sayesinde tüm diğer uluslar kıtlıktan mahvolurken Mısır'ın yiyecek bolluğu içinde yaşadığını bütün halka açıkça duyurdu. Yusufun yönetimi sayesinde krallığının zenginleş-tiğini kendisi de görüyordu. Duyduğu minnettarlığı, Yakup'un ailesine iyilik yaparak gösteriyordu.1GS 133.1

Ancak zaman geçtikçe, Mısır'ın çok şey borçlu olduğu büyük adam unutuldu. “Derken Yusuf hakkında bilgisi olmayan biri Mısır Kralı oldu.” Bu yeni kral, Yusuf'un ulusa yaptığı büyük hizmetlerden habersiz değildi, sadece bunları göz ardı ediyor ve unutturmak istiyordu. Halkına, “Bakın, İsrailliler sayıca bizden daha çok” dedi, “Gelin, onlara karşı aklımızı kullanalım, yoksa daha da çoğalırlar; bir savaş çıkarsa, düşmanlarımıza katılıp bize karşı savaşır, ülkeyi terk ederler.”1GS 133.2

İsraillilerin “soyları arttı; türeyip çoğaldılar, gittikçe büyüdüler, ülke onlarla dolup taştı.” Ancak onlar, kendilerini Mısırlılardan ayrı bir ırk olarak tutmuşlardı. Gelenekleri ve inançları farklıydı. Sayıları çoğalınca kralın ve halkın korkularını uyandırmaya başladılar.1GS 133.3

İsrail halkının büyük bir kısmı yetenekliydi ve çeşitli alanlarda işçilikleri vardı. Bu nedenle ulusun zenginliğine büyük bir katkıda bulunmuşlardı. Kralın, görkemli saraylar ve tapınaklar inşa etmek için böyle işçilere ihtiyacı vardı. Kısa sürede, İsrailliler'in üzerine, onları ağır işlere koşacak angaryacılar konuldu. Böylece İbranileri köleleştirme işlemi tamamlandı. “İsraillileri amansızca çalıştırdılar. Her türlü tarla işleri, harç ve kerpiç yapımı gibi ağır işlerde yaşamı onlara zehir ettiler. Bütün işlerinde onları amansızca kullandılar... Ama Mısırlılar baskı yaptıkça İsrailliler daha da çoğalarak bölgeye yayıldılar.”1GS 133.4

Kral ve danışmanları, İsraillileri ağır işlerle bastırmayı, sayılarını azaltmayı ve bağımsız ruhlarını ezmeyi ummuşlardı. Kral ebelere, İbrani kadınların doğurduğu erkek çocukları öldürmelerini buyurdu. Şeytan, İsraillilerden bir kurtarıcının çıkacağını biliyordu. Çocukları yok etmesi için kralı yönelterek tanrısal tasarıyı bozmaya çalıştı. Ancak ebeler, Tanrı'dan korkarak bu zalim buyruğa karşı durdular.1GS 133.5

Tasarısının boşa çıkmasına kızan kral, daha katı bir buyruk verdi; “Doğan her İbrani oğlan Nil'e atılacak, kızlar sağ bırakılacak.”1GS 134.1