EEN SCHAT IN DE HEMEL

Het is nu niet de tijd voor Gods volk om aan hun gevoelens toe te geven of zich een schat te vergaderen in de wereld. De tijd is nabij, dat evenals de eerste discipelen, we genoodzaakt zullen zijn een schuilplaats te zoeken in verlaten, eenzame gebieden. Zoals hef beleg van Jeruzalem door de Romeinse legerscharen hef teken was voor de christenen in Judea om te vluchten, zo zal het machtsvertoon van de kant van onze natie in de verordening ter bekrachtiging van de pauselijke rustdag, een waarschuwing voor ons inhouden. Dan zal het tijd zijn om uit de grote steden te trekken, en aanstalten te maken ook de kleinere plaatsen te verlaten voor meer afgelegen huizen in de eenzame gebieden tussen de bergen. En nu, in plaats van ons hier in te richten in dure woningen, moeten we voorbereidingen treffen om te verhuizen naar een beter land, ja zelfs een hemels land. In plaats van ons geld uit te geven aan alle mogelijke zelfgenot, konden we beter spaarzaamheid betrachten. Elk talent dat we van God geleend hebben, moet gebruikt worden tot Zijn heerlijkheid, door de wereld te waarschuwen. God heeft voor Zijn medearbeiders een werk te doen in de steden. Onze zendingsvelden moeten in stand worden gehouden, nieuwe velden moeten worden geopend. Wil men dit werk met succes vooruitbrengen, dan gaan daar heel wat kosten mee gepaard. Kerken zijn nodig, waar men de mensen kan uitnodigen om de waarheid voor deze tijd te beluisteren. Juist voor dit doel heeft God een kapitaal toevertrouwd aan Zijn rentmeesters. Legt uw bezit niet vast in wereldse ondernemingen, zodat dit werk gehinderd zal worden. Brengt uw gelden waar gij ze kunt gebruiken ten bate van Gods werk. Belegt uw schatten nu reeds in de hemel.USG2 173.2

De leden van de Gemeente moeten zich ieder persoonlijk en al hun bezittingen leggen op het altaar Gods. Als nooit te voren is nu de vermaning van de Heiland van kracht: “Verkoopt hetgeen gij hebt, en geeft aalmoes. Maakt uzelf buidels die niet verouden, een schat die niet afneemt in de hemelen, waar de dief niet bijkomt, noch de mot verderft. Want waar uw schat is, aldaar zal ook uw hart zijn.” Lukas 12 : 33, 34. Die hun geld steken in grote huizen, in landerijen, in wereldse ondernemin-gen, zeggen door hun daden: “God kan hef niet krijgen; ik heb voor mijzelf nodig.” Hun ene talent hebben ze in een doek gewikkeld en verborgen in de grond. Er is alle oorzaak voor dezulken om gewaarschuwd te worden. Broeders, God heeft u niet één gulden toever-trouwd om renteloos te liggen noch om die achter te houden voor eigen begeerte of om te verbergen, maar om gebruikt te worden voor de vooruitgang van Zijn werk, om de zielen van hen die verloren gaan, te redden. Het is nu niet de tijd ‘s Heren geld te steken in uw dure gebouwen en uw grote ondernemingen, terwijl Zijn werk te kort komt en met een voor de helft gevuld schathuis, moet bedelen om te blijven bestaan. In deze wijze van arbeiden is de Here niet. Denkt er aan dat de dag zeer nabij is, wanneer gezegd zal worden: “Geeft rekenschap van uw rentmeesterschap.” Kunt u de tekenen der tijden niet onderscheiden?USG2 174.1

Elke dag die voorbij gaat, brengt ons nader tot de laatste, grote belangrijke dag. We zijn één jaar dichter bij het oordeel, dichter bij de eeuwigheid dan aan het begin van 1884. Zijn we ook nader gekomen tot God? Waken we onder gebed? Weer een jaar van onze arbeidstijd is vervlogen in de eeuwigheid. Elke dag zijn we omgegaan met mannen en vrouwen die onder het oordeel vallen. Elke dag is misschien de scheidingslijn geweest voor een of andere ziel; iemand kan de beslissing genomen hebben die zijn toekomstig lot bepaalt. Wat is onze invloed geweest op deze medepelgrims? Wat hebben we gedaan om hen tot Christus te brengen?USG2 175.1