Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
แพทย์ผู้ประเสริฐ - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First

    รอดโดยความหวัง

    “เราทั้งหลายรอดได้ด้วยความหวัง” เราต้อง ชักนำให้ผู้ที่หลงผิดรู้สึกว่ายังไม่สายเกินไปที่เขาจะกลับใจ เสียใหม่ พระคริสต์ทรงให้เกียรติแก่มนุษย์โดยแสดงให้ เห็นว่าพระองค์ทรงมีความไว้วางใจในเขา เพื่อเขาจะได้ มีความภาคภูมิใจในเกียรติยศที่ได้รับนั้น แม้แต่คนทั้ง หลายที่ได้ทำความผิดบาปอย่างมากมาย พระองค์ก็ทรง ปฏิบัติต่อเขาด้วยความยกย่องนับถือ พระคริสต์ทรงได้รับ ความทุกข์ทรมานอยู่เสมอ โดยการที่พระองค์ต้องเผชิญ หน้ากับผู้ที่เกลียดชังและเป็นศัตรูต่อพระองค์ ต้องเผชิญ กับความลำบากเดือดร้อนและสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์ แต่พระองค์ ไม่เคยแสดงความรังเกียจหรือไม่พอพระทัยเลย เมื่อต้อง ประสพสิ่งเหล่านี้ แม้ว่ามนุษย์จะมีอุปนิสัยอันชั่วร้าย แม้ ว่าคนทั้งหลายจะมีอคติและเกลียดชังพระองค์ ๆ ก็ทรงพระ เมตตาปราณีและรักใครสงสารคนเหล่านั้น เมื่อเรามีน้ำใจ อย่างเดียวกับพระคริสต์เราก็จะถือว่า มนุษย์ทั้งหลายเป็นพี่ น้องกับเรา คนเหล่านั้นต้องถูกทดลอง ต้องได้รับความ ยากลำบากความทุกข์ทรมานเช่นเดียวกับเรา คนเหล่านั้น มักจะหลงกระทำผิดบ่อยๆแล้วกลับใจใหม่ และต้องต่อสู้ กับความผิดหวังและความยากลำบาก ทุก ๆ คนต้องการ ความช่วยเหลือและความเห็นอกเห็นใจ เมื่อเราคิดได้ดังนี้ แล้ว เราก็จะปฏิบัติต่อคนเหล่านั้นอย่างอ่อนสุภาพละมุล ละม่อม เราจะไม่ทำให้เขาผิดหวังหรือโกรธเคืองเรา แต่จะช่วยให้เขาเกิดความหวังขึ้นในใจ เมื่อเราได้ช่วยส่ง เสริมกำลังใจเขาเช่นนี้แล้ว เขาก็จะสามารถพูดได้ด้วยความมั่นใจว่า “เออ ศัตรูของข้าอย่ากระหยิ่มใจเยาะข้าไปนักเลย เมื่อข้าล้มลง ข้าก็จะลุกขึ้นอีก เมื่อข้านั่งอยู่ ในความมืด พระยะโฮวาจะเป็นแสงสว่างให้ข้า”MHTH 270.2

    “พระองค์ทรงเพ่งดูจากที่พระองค์สถิตอยู่ ทรง แลเห็นชาวพิภพโลกพระองค์เป็นผู้ทรงสร้างใจเขาทั้งหลาย และทรงพิจารณาดูกิจการทั้งปวงของเขา” ในการติดต่อ เกี่ยวข้องกับผู้ที่ถูกทดลองและกระทำผิดนั้น พระองค์สั่งให้ เราคิดถึงตัวเอง เกรงว่าเราจะถูกชักชวนให้หลงกระทำผิด ด้วย เมื่อเรารู้สึกว่าตัวเราเองมีความผิดพลาดและข้อบก พร่อง เราก็ย่อมจะมีความสมเพชเวทนาและเห็นอกเห็นใจ ผู้อื่นMHTH 272.1

    “ผู้ใดเล่ากระทำให้ท่านวิเศษผิดกับคนอื่น มีอะไรบ้างที่ท่านมิได้รับเล่า ?”MHTH 273.1

    “ด้วยว่าท่านมีพระอาจารย์แต่ผู้เดียว ท่านทั้ง หลายเป็นพี่น้องกันทั้งหมด”MHTH 273.2

    “เหตุไฉนท่านจึงพิพากษาพี่น้องของตัว หรือ อีกประการหนึ่ง ไฉนท่านจึงประมาทพี่น้องของตน”MHTH 273.3

    “เพราะฉะนั้น อย่าให้เราทั้งหลายพิพากษาซึ่งกัน และกันเลย แต่กระทำเช่นนี้ดีกว่า คืออย่าให้ผู้หนึ่งผู้ใด วางสิ่งซึ่งให้สะดุด หรือสิ่งซึ่งเป็นเหตุให้ล้มลงต่อหน้าพี่ น้อง”MHTH 273.4