การชี้ให้ผู้อื่นเห็นความผิดของเขาหน้า

การที่เราจะชี้ให้ผู้อื่นเห็นความผิดของเขานั้น จะ ทำให้ผู้ที่ทำผิดนั้นเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ เราไม่ควรจะทำ ให้ผู้ทำผิดรู้สึกขมขื่นมากขึ้น โดยกล่าวติเตียนเขาอย่าง ไม่จำเป็น การติเตียนไม่สามารถนำใครให้กลับใจใหม่ได้ แต่กลับจะทำให้ผู้ทำผิดมีจิตใจแข็งกระด้างและต่อสู้ขัดขืน มากยิ่งขึ้น การมีน้ำใจปราณีและปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพ อ่อนน้อมอาจจะชักจูงผู้ทำผิดให้กลับมาหาพระคริสต์ ทำ ให้เขาได้รับความรอดMHTH 273.5

อรรคสาวกเปาโลรู้สึกว่า เป็นการจำเป็นที่จะติ เตียนผู้กระทำผิด แต่เปาโลระมัดระวังที่จะแสดงให้เห็นว่า เขาเป็นเพื่อนของผู้กระทำผิด เขาอธิบายให้ผู้ทำผิดเห็นว่า เหตุไรเขาจึงต้องตักเตือนคนเหล่านั้นด้วยหัวใจร้อนรน อรรคสาวกเปาโลได้อธิบายให้คนเหล่านั้นเข้าใจว่า ท่าน รู้สึกเสียใจเมื่อท่านกล่าวติเตียนเขา และทำให้เขาได้รับ ความเจ็บช้ำน้ำใจ เปาโลได้แสดงความไว้วางใจและความ เห็นอกเห็นใจคนทั้งหลายที่พยายามต่อสู้เพื่อจะได้ชัยชนะMHTH 274.1

เปาโลได้กล่าวว่า “เหตุว่าเมื่อข้าพเจ้าได้เขียน หนังสือฝากมาถึงท่านทั้งหลายนั้น ข้าพเจ้าได้มีความ ทุกข์ร้อนเป็นอันมากและน้ำตาไหล มิใช่เพื่อจะให้ท่านทั้ง หลายเป็นทุกข์ แต่เพื่อจะให้ท่านรู้จักความรักอันใหญ่ยิ่ง ซึ่งข้าพเจ้ามีต่อท่านทั้งหลาย”MHTH 274.2

“ด้วยว่าถึงแม้นข้าพเจ้าได้ทำให้ท่านทั้งหลายเกิด มีความเสียใจเพราะจดหมายฉบับนั้น ข้าพเจ้าก็ไม่เสียดาย ถึงเมื่อก่อนข้าพเจ้าได้เสียดายบ้าง เพราะข้าพเจ้าเห็นแล้ว ว่าจดหมายนั้น ได้ทำให้ท่านทั้งหลายเกิดมีความเสียใจชั่ว คราว แต่บัดนี้ข้าพเจ้ามีความยินดี มิใช่เพราะท่านได้รับ ความเสียใจ แต่เพราะท่านได้ดับความเสียใจนั้นแล้วจึง เป็นเหตุให้ท่านทั้งหลายกลับใจใหม่ เพราะว่าท่านทั้งหลาย ได้รับความเสียใจอย่างที่ชอบพระทัยพระเจ้า เพื่อท่านจะ ไม่ได้ผลร้ายสิ่งใดจากเราเลย เพราะว่าความเสียใจอย่าง ที่ชอบพระทัยพระเจ้าย่อมกระทำให้กลับใจเสียใหม่ และนำ ไปถึงความรอด และการกลับใจเสียใหม่นั้นจะไม่เป็นที่น่า เสียดาย แต่ความเสียใจอย่างโลกย่อมนำไปถึงความตาย จงพิจารณาความเป็นไปนี้เถิด คือที่ท่านทั้งหลายได้มีความ เสียใจอย่างที่ชอบพระทัยพระเจ้า ว่าความนั้นได้กระทำ ให้ท่านมีความสนใจมากเท่าใด และความกลัวมากเท่าใด และเกิดความอาลัยมากเท่าใด และความร้อนใจมากเท่า ใด ทั้งรู้สึกอยากลงโทษตอบแทนมากเท่าใด ในทุกสิ่ง เหล่านั้นท่านทั้งหลายได้แสดงว่าท่านก็หมดจดในการนั้น แล้ว เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงได้เขียนจดหมายฝากมายังท่าน ทั้งหลาย มิใช่เพราะเห็นแก่คนนั้นที่ได้ทำผิด หรือเพราะ เห็นแก่คนนั้นที่ต้องทนเอาการร้าย แต่เพื่อความที่ท่านได้ สนใจเรา จะได้ปรากฏแก่ท่านทั้งหลายจำเพาะพระเจ้า โดยเหตุนั้นเราจึงมีความชูใจ ในความชูใจของเรานี้มี ความยินดีมากยิ่งขึ้น เพราะความยินดีของติโต เหตุว่า ท่านทั้งหลายได้กระทำให้ใจของติโตชื่นบาน”MHTH 275.1

“เพราะฉะนั้นข้าพเจ้ามีความยินดี เพราะข้าพเจ้า ไว้ใจท่านทั้งหลายได้ทุกสิ่ง”MHTH 276.1

“ข้าพเจ้าได้ระลึกถึงท่านเมื่อใด ก็ได้ขอบพระ คุณพระเจ้าเมื่อนั้นทุกครั้ง และทุกเวลาที่ข้าพเจ้าอธิษฐาน เพื่อท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้าได้ทูลขอด้วยใจยินดี เพราะ เหตุที่ท่านทั้งหลายได้เข้ารับส่วนในกิตติคุณด้วยกันตั้งแต่ วันแรกนั้นมาจนถึงเวลาบัดนี้ ข้าพเจ้าไว้ใจในสิ่งนี้ที่ ว่า พระองค์ผู้ทรงตั้งต้นการดีไว้ในท่านทั้งหลายแล้ว คง จะกระทำให้สำเร็จลงจนถึงกาลวันแห่งพระเยซูคริสต์”MHTH 276.2

“เหตุฉะนั้น ดูกรพวกพี่น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า ผู้เป็นที่รัก ที่ปรารถนา และเป็นมงกุฎของข้าพเจ้า พวก ที่รักของข้าพเจ้าเอ๋ย จงยั่งยืนมั่นคงในองค์พระเจ้าเถิด”MHTH 277.1

“เพราะว่าเดี๋ยวนี้ถ้าท่านทั้งหลายยั่งยืนมั่นคงอยู่ ในองค์พระผู้เป็นเจ้า เราก็คงจะได้มีชีวิตร่าเริงอยู่”MHTH 277.2

อรรคสาวกเปาโลได้เขียนถึงบุคคลเหล่านี้ในฐานะที่เขาเป็น “สาธุชนในพระเยซูคริสต์” แต่เปาโลไม่ได้ เขียนถึงคนทั้งหลายที่มีอุปนิสัยดีงามปราศจากที่ติด เขา เขียนถึงพวกพี่น้องทั้งหลายในฐานะที่คนเหล่านั้นเป็นชาย หญิงที่กำลังต่อสู้กับการทดลอง และน่ากลัวว่าจะต้อง หลงผิด อรรคสาวกเปาโลได้ชักนำให้เขาไปหา “พระ เจ้าแห่งสันติสุข ผู้ได้ทรงบันดาลให้พระเยซูพระเจ้าของ เราเป็นขึ้นมาจากตาย คือ พระองค์ซึ่งเป็นผู้เลี้ยงแกะอัน เลิศ โดยโลหิตแห่งคำสัญญา ไมตรีอันจำเริญเป็นนิตย์ ทรงกระทำให้ท่านทั้งหลายเป็นคนสำเร็จถ้วนถี่ในการดีทุก อย่าง เพื่อจะได้ประพฤติตามพระทัยของพระองค์ และ ทรงตกแต่งเราทั้งหลายให้เป็นที่ชอบพระทัยต่อคลองพระ เนตรของพระองค์โดยพระเยซูคริสต์”MHTH 277.3

เมื่อผู้ทำผิดรู้สึกตัวว่าเขาได้ทำผิด จงระวังอย่า ทำลายความนับถือของตัวเองของเขาเสีย อย่าทำให้เขา ท้อถอยโดยแสดงอาการเฉยเมยต่อเขา หรือแสดงว่าท่าน ไม่ได้วางใจเขา อย่าพูดว่า “ก่อนที่ฉันจะไว้ใจเขา ฉัน จะต้องคอยดูเสียก่อนเขาจะเป็นคนที่ไว้ใจได้หรือไม่” การ ที่เราแสดงความไม่ไว้ใจเช่นนี้ เป็นเหตุให้ผู้ที่ถูกทดลอง หลงกระทำผิดMHTH 278.1

เราควรจะพยายามเข้าใจความอ่อนแอของผู้อื่น เราทราบแต่เพียงเล็กน้อยว่าผู้ที่ผูกมัดไว้ด้วยโซ่แห่งความ มืดนั้นมีความทุกข์ลำบากในใจ คนเหล่านั้นขาดความตั้ง ใจและศีลธรรมจรรยาที่ดี ผู้ที่มีสภาพที่น่าสงสารที่สุด คือ ผู้ที่มีความเศร้าเสียใจ เขาเป็นเหมือนคนที่มึนงงและต้อง ตะเกียกตะกายอยู่ และกำลังจะจมลงในโคลนตม เขา มองไม่เห็นอะไรได้อย่างชัดเจน จิตใจของเขามืดมน และเขาไม่ทราบว่าจะก้าวไปทางไหน มีหลายคนที่ถูกเข้า ใจผิดและไม่มีคนนิยมชมชอบ จิตใจเขาเต็มไปด้วยความ ทุกข์ร้อน เขาเป็นเหมือนแกะที่หลงทางไป เขาหาพระเจ้า ไม่พบ แม้กระนั้นเขาก็มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะ ได้รับการยกโทษและความสงบสุขMHTH 278.2

ขออย่าให้เราพูดอะไร ที่จะทำให้เขาได้รับความ เจ็บปวดมากยิ่งขึ้น เราควรจะชักจูงผู้ที่เหน็ดเหนื่อยอิดโรย ผู้ที่มีชีวิตเต็มไปด้วยความผิดบาป และไม่ทราบวิธีที่จะ ปลดเปลื้องความทุกข์ให้หันกลับมาพระผู้ช่วยให้รอด ผู้ ประกอบด้วยความเมตตากรุณา จงจูงมือเขา จงช่วย พยุงเขาขึ้น และกล่าวถ้อยคำเพื่อปลอบใจเขาให้มีกำลังใจ และมีความหวัง จงช่วยให้เขายึดพระหัตถ์ของพระผู้ช่วย รอดไว้MHTH 279.1