Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Ze skarbnicy świadectw I - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Wierność w obowiązkach domowych

    Droga siostro O.! Myślę, że nie jesteś szczęśliwa. Chcesz zdziałać coś wielkiego, a tracisz z oczu obecne swoje obowiązki, które są tuż obok ciebie. Nie jesteś szczęśliwa, ponieważ oczekujesz czegoś doniosłego, a nie widzisz swoich codziennych drobnych zadań. Jesteś niespokojna, zniechęcona i trudna we współżyciu. Wolisz rozkazywać, niż słuchać i wykonywać. Chętnie wskazujesz innym, co powinni robić, zamiast radośnie i ochoczo wziąć się samej do pracy.SS1 209.2

    Swój dom rodzinny mogłaś uczynić szczęśliwym, leżało to w twoich możliwościach. Życzyłabym sobie, abyś w mniejszym stopniu zajmowała się własnymi pragnieniami, a w większym miała na względzie szczęście innych. Nie dbasz o to, by zwykłe, pospolite, codzienne obowiązki spełniać z całego serca. Twoje myśli biegają gdzieś daleko i marzysz o przyjemniejszej, wyższej, a nawet zaszczytniejszej działalności. A przecież musisz coś wykonać z rzeczy, które nie sprawiają ci przyjemności, a nawet których nie znosisz. Te proste, skromne prace, wykonane z chęcią i sumiennie, działałyby wychowawczo, z czasem nabyłabyś zamiłowania do obowiązków domowych. Kryje się tutaj doświadczenie dla ciebie o znaczeniu zasadniczym. Ty jednak nie lubisz swej pracy. Czujesz się nieszczęśliwą, narzekasz na swój los i ponurym usposobieniem zarażasz otoczenie, tracąc sama najwięcej. Może tak być, że nigdy nie będziesz powołana do pracy, która pozwoli ci wystąpić publicznie. A jednak praca, którą koniecznie musimy wykonać, ma swoje wartości — czy to zmywanie naczyń, nakrywanie do stołu, opiekowanie się chorymi, gotowanie czy pranie. Dopóki z radością i zadowoleniem nie zaczniesz spełniać tych swoich obowiązków, dopóty nie będziesz się nadawała do wykonywania zadań wyższego rzędu. Ktoś musi przejąć skromne obowiązki, czekające na każdego z nas. Kto je obejmie, powinien mieć świadomość, że spełnia pracę niezbędną i zaszczytną. Choćby i była niewiele znacząca, wykonując ją służymy dziełu Bożemu tak dobrze, jak Gabriel, kiedy był posyłany do proroków. Wszyscy muszą wykonywać w swoim zakresie podjęte przez siebie prace. Kobieta, wykonując w domu proste obowiązki, może i powinna wykazać uczciwość, wierność, prawość, posłuszeństwo i miłość tak szczerze, jak aniołowie okazują w swoim działaniu. Dostosowanie się do woli Bożej czyni każdą pracę godną szacunku.SS1 209.3

    Twoją największą potrzebą jest miłość i dobra wola. Powinnaś lepiej ukształtować swój charakter. Należy odrzucić zniechęcenie i niezadowolenie, okazać radość, uprzejmość, łagodność i miłość. Wyzbądź się egoizmu. Nie jesteśmy aniołami, lecz istotami niższego rzędu, a mimo to nasza praca ma doniosłe znaczenie. Nie znajdujemy się w niebie, lecz na ziemi. Gdy znajdziemy się w niebie, wówczas będziemy zdolni wykonywać zadania wzniosłe i wielkie, godne nieba. Tutaj, na tym świecie, musimy być poddani próbie, musimy udowodnić swą wartość. Powinniśmy się uzbroić, by stawić czoło konfliktom i wykonać swe obowiązki.SS1 210.1

    Najwyższym obowiązkiem, jaki ciąży na młodzieży, jest czcić ojca i matkę, szanować braci i siostry i starać się uczynić ich szczęśliwymi we własnym domu. Należy okazywać im uczucie i prawdziwe zainteresowanie. Tutaj młodzież może dowieść swego poświęcenia i pamięci o własnych sprawach, tutaj może okazać troskę i chęć działania dla dobra innych. Kobieta nigdy nie powinna czuć się poniżoną wykonywaniem swojej pracy. Jest to najbardziej uświęcony, najwznioślejszy urząd, jaki może pełnić. Jakiż wpływ może wywierać siostra na brata! Jeżeli kroczy drogą wiary, może kształtować jego charakter. Jej modlitwy, uprzejmość, łagodność i uczucie mogą wiele dobrego zdziałać w domu.SS1 210.2

    Siostro moja! Szlachetnych zalet nigdy nie będziesz mogła wpoić innym ludziom, jeżeli sama ich nie będziesz miała. Zadowolenie, serdeczność, łagodność i miłe usposobienie, które okażesz innym, w takiej samej mierze opromienią ciebie, a ty znowu oddasz je swemu otoczeniu. Gdzie Chrystus nie panuje w sercu, tam będzie niezadowolenie i moralna niedojrzałość. Egoizm oczekuje od innych tego, czego sam dać nie chce. Jeżeli nie mamy w sercu Chrystusa, nasz charakter staje się nieprzyjemny.SS1 210.3

    Nie tylko wielkie akcje i wielkie bitwy stają się ciężką próbą dla duszy i wymagają odwagi. Życie codzienne również przynosi najrozmaitsze próby, trudności, przeciwności i chwile zniechęcenia. Często własna, najskromniejsza praca wymaga niesłychanej cierpliwości i siły ducha.SS1 210.4

    Konieczne są więc stanowczość i ufność we własne siły, by móc wyjść naprzeciw wszystkim trudnościom i zwyciężyć je. Ufajcie Bogu, że wszędzie będzie was wspierał — gdziekolwiek się znajdziecie — i będzie wam pocieszeniem, otuchą i ostoją. Potrzebny ci jest przede wszystkim łagodny i cichy duch; bez niego nie będziesz szczęśliwa. Niech Bóg ci dopomoże, siostro moja, osiągnąć pokorę i poczucie sprawiedliwości! Bez Ducha Bożego nic nie uzyskasz. Jeżeli jesteś na wszystko przygotowana, Bóg ci dopomoże i wzmocni cię, będzie błogosławić. Jeżeli zaniedbasz drobne obowiązki, nigdy nie będą ci powierzone większe.SS1 211.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents