Znaczenie pracy kobiety

Grzechem obecnego stulecia jest lekceważenie wyraźnych przykazań Boga. Potęga wpływu wywieranego w złym kierunku jest niezmiernie wielka. Ewa miała wszystko, czego tylko zapragnęła. Niczego nie brakowało jej do szczęścia, ale w niepohamowanym pragnieniu żądała owocu z jedynego drzewa, z którego Bóg jeść zakazał. Ewa z całą pewnością nie miała potrzeby zjeść owocu z drzewa wiadomości dobrego i złego, ale pozwoliła, by pożądliwość i ciekawość zapanowały nad rozsądkiem. Była doskonale szczęśliwa w swym rajskim domu u boku Adama, lecz podobnie jak niespokojnej współczesnej Ewie schlebiało jej to, że jest jeszcze wyższa sfera niż ta, którą Bóg dla niej przeznaczył. Ale kiedy chciała wspiąć się wyżej, spadła głęboko w dół poniżej swego poprzedniego stanu. Z całą pewnością taki sam będzie nieuchronny rezultat postępowania cór Ewy dzisiejszej generacji, jeżeli nie wezmą się do swych codziennych obowiązków, i to z radością, zgodnie z planem Bożym.SS1 289.4

Kobieta ma do spełnienia zadanie ważniejsze i donioślejsze niż zakres obowiązków króla zasiadającego na tronie. Kobiety są w stanie wpływać na uczucia dzieci i kształtować ich charaktery, skutkiem czego dzieci wyrosną na ludzi użytecznych dla świata i będą mogły zwać się synami i córkami Bożymi. Czas kobiety jest zbyt cenny, ażeby trwonić go na zbędną pracę lub na parkietach tanecznych. Na tym świecie nędzy i cierpienia należy spełniać ważne i konieczne zadanie, a nie marnować czas na strojenie się i wystawność. Córki Króla niebieskiego — członkinie rodziny królewskiej zdają sobie sprawę z tego, co je prowadzi do lepszego życia, ściślejszego związania się z niebiosami, by mogły działać dla świata w jedności ze Zbawicielem. Kto podjął się tej pracy, ten nie znajduje zadowolenia w błahostkach i głupstwach absorbujących serce i umysł kobiety w dniach ostatecznych. Jeżeli są rzeczywiście córkami Bożymi, to będą uczestniczkami natury Bożej. Ogarną je najgłębsza litość i współczucie, jakie ogarnęły niegdyś Zbawiciela, gdy ujrzał zepsucie społeczeństwa. Będą miały jednakowe z Chrystusem odczucia. Odpowiednio do swoich możliwości i do okoliczności będą w swej sferze działania pracować nad ratowaniem ginących dusz tak, jak Chrystus działał w swej wzniosłej dziedzinie dla dobra człowieka.SS1 290.1