Szczere spojrzenie na sytuację

Co powinien uczynić chrześcijanin widzący siebie w tak trudnej sytuacji, a chcący dowieść wierności swoim zasadom religijnym? Ze stanowczością godną naśladowania powinien szczerze powiedzieć: “Jestem sumiennym chrześcijaninem, wierzę, że siódmy dzień tygodnia jest biblijnym sabatem. Nasza wiara i nasze zasady są z gruntu inne, idziemy w przeciwnym kierunku. Nie możemy być z sobą szczęśliwi, ponieważ ja idę, by posiąść doskonalszą znajomość woli Bożej, i będę stawał się coraz mniej podobny do świata, a coraz więcej do wizerunku Chrystusa. Jeżeli ty w dalszym ciągu nie będziesz widziała w Chrystusie nic godnego miłości, nie będziesz dostrzegała w prawdzie niczego szczytnego, to będziesz kochała świat, którego ja kochać nie mogę. Ja będę natomiast kochać to, co jest Boże, w czym ty nie znajdujesz upodobania. Rzeczy duchowe dają się pojąć tylko duchowo. Bez rozeznania duchowego nie będziesz zdolna dostrzec wymagań, jakie wobec mnie stawia Bóg, ani zrozumieć mego obowiązku wobec Pana, któremu służę. Dlatego odczujesz tę sytuację tak, że ja ciebie zaniedbuję dla obowiązków religijnych. Nie będziesz szczęśliwa, będziesz zazdrosna o moją serdeczną miłość, jaką darzę Boga i będę samotny w swojej wierze. Gdybyś zmieniła poglądy, gdyby twoje serce odpowiedziało na wezwanie Boga i gdybyś się nauczyła kochać mojego Zbawiciela, wtedy możemy odnowić naszą znajomość”.SS1 409.1

W ten sposób człowiek wierzący składa Chrystusowi ofiarę, którą sumienie wierzącego aprobuje i która dowodzi, że życie wieczne jest zbyt cenne, by je lekkomyślnie zaprzepaścić. Zdaje sobie sprawę z tego, że lepiej jest nie zawierać związku małżeńskiego i nie łączyć swego życia z życiem osoby, która wybrała świat, a nie Jezusa, i będzie starała się odwieść współmałżonka od krzyża Chrystusa. Niestety nie widzi się niebezpieczeństwa zagrażającego wtedy, gdy obdarza się uczuciem ludzi niewierzących. W młodym umyśle małżeństwo otacza egzaltowany romantyzm i trudno jest uwolnić się od pojęć powstałych w umyśle pod wpływem wyobraźni. Tak samo trudno jest zrozumieć ciężar odpowiedzialności, jaką niesie z sobą małżeńskie ślubowanie. Przysięga małżeńska wiąże losy dwojga osób więzami, które tylko śmierć może rozwiązać.SS1 409.2