Uprzejmy małżonek

W oparciu o swą wiarę w Boga mąż powinien zahamować działanie szatana. Często jednak wbrew wspólnym interesom małżonków mężczyzna wydaje się być ślepym. Żonę traktuje obojętnie, nie zdając sobie sprawy ze skutków swego postępowania. Nie wie, co robi. Działa wbrew własnemu szczęściu, a niweczy również szczęście rodziny. Żona staje się istotą zniechęconą i zrezygnowaną. Nadzieja i radość znikają z ogniska domowego. Żona wykonuje mechanicznie swoje codzienne prace domowe, ponieważ wie, że muszą być wykonane. Jej brak pogody ducha i serdeczności daje się odczuć w całym kręgu rodzinnym. Istnieje wiele takich nieszczęśliwych rodzin również w szeregach święcących sobotę. Aniołowie zanoszą te zawstydzające wieści do nieba, gdzie będą zapisane w księgach.SS1 78.1

Mąż powinien dużo uwagi poświęcić swojej rodzinie. Szczególnie delikatnie i serdecznie powinien odnosić się do słabej kobiety. Niejednej chorobie może w ten sposób zapobiec. Uprzejme, grzeczne, pełne pociechy, otuchy i radości słowa działają daleko skuteczniej niż najlepsze lekarstwa. Dają nową otuchę wątpiącym i zniechęconym sercom; szczęście i promień słońca wniesione do kręgu rodzinnego przez uprzejme postępowanie i słowa otuchy dziesięciokrotnie wynagradzają poniesiony wysiłek.SS1 78.2

Mąż powinien pamiętać, że główny ciężar odpowiedzialności za wychowanie dzieci spoczywa na matce i że udział jej w odpowiednim ukształtowaniu ich umysłowości nie jest mały. Już tylko ten fakt może wyzwolić w nim najtkliwsze uczucia dla żony. Gorliwie powinien starać się uczynić jej tę odpowiedzialność lżejszą. Powinien zachęcać ją, by się wspierała na jego serdecznej miłości. Najgodniejszym jego zadaniem jest kierować jej myśli ku niebu, gdzie jest siła i pokój, a w końcu odpoczynek dla znużonych i strudzonych. Nie może wracać do domu z zachmurzonym czołem, ale swą obecnością winien wnieść blask słońca dla całej rodziny. Żonie powinien pomóc spoglądać ku górze i ufać Bogu. Wspólnie mogą potem brać w rachubę obietnice Boga i przyjmować dla całej rodziny Jego hojne dobrodziejstwa i błogosławieństwa. Brak uprzejmości i uczynności, zaciętość i gniew powodują opuszczenie mieszkania przez Jezusa. Widziałam w duchu, jak aniołowie Boga opuścili dom, gdzie rozlegały się nieprzyjemne słowa, gdzie panowały popędliwość, kłótnie i rozdrażnienia.SS1 78.3