Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Ze skarbnicy świadectw I - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rodzice i karność

    Rodzice na ogół pokładają zbyt wiele ufności w swoich dzieciach, przez co dopuszczają się one pewnych uchybień i nieprawości. Rodzice, czuwajcie troskliwie nad waszymi dziećmi! Gańcie, potępiajcie wykroczenia, karzcie, udzielajcie rad w każdym czasie i na każdym miejscu według raz obranej metody! Wychowujcie dzieci wtedy, gdy są jeszcze małe. Obowiązek ten, niestety, zaniedbuje bardzo wielu rodziców, którzy nie zajmują wobec swych dzieci zdecydowanego stanowiska. Pozwalają im upodobnić się do świata, ubierać się według nonsensów mody, przyjaźnić się z młodymi, którzy gardzą prawdą i wywierają szkodliwy wpływ; wszystko to pogłębia w dzieciach świecki sposób myślenia.SS1 40.1

    Widziałam w duchu, że chrześcijańscy rodzice powinni uznawać niezłomną zasadę — jedność postępowania w wychowaniu dzieci. Pod tym względem nie może być braku jedności, a jest to niestety błąd niejednych rodziców. Błąd ten popełnia czasem ojciec, ale częściej matka. Matka zwykle bardzo rozpieszcza dzieci, jest dla nich zbyt pobłażliwa. Ojca nie ma w domu, ponieważ pracuje, dlatego nie przebywa długo w otoczeniu dzieci. Wpływ matki przeważa. Jej przykład i postępowanie wywierają większy wpływ na postępowanie dzieci. Niektóre nierozsądne matki tolerują wady i złe postępki swych dzieci, na których istnienie nie powinny pozwolić nawet przez chwilę. Matka często wykroczenia dziecka ukrywa przed ojcem. Przypuszczając, że ojciec się o tym nie dowie (inaczej może nie pozwoliłby na to), pozwala na niewłaściwe ubieranie się, rozrywki i zabawy. Tutaj właśnie rozpoczyna się lekcja oszukiwania i wybiegów, która na dzieci działa bardzo skutecznie. Potem gdy ojciec odkrywa zło, przytacza się cokolwiek na usprawiedliwienie i mówi tylko pół prawdy. Matka nie jest szczerą, nie zastanawia się nad tym, że ostatecznie ojciec tak samo jak ona interesuje się sprawami dzieci. Powinien wiedzieć o ich postępowaniu, o błędach i wadach, które lepiej zwalczyć w dzieciach, póki są one małe. A matka wszystko to ukrywa. Dzieci wiedzą o braku zgodności rodziców i umieją to wykorzystać. Jako młode istoty uczą się oszukiwać, ukrywać prawdziwy stan rzeczy, przedstawiać go w innym świetle ojcu, a w innym matce itd. Cwaniactwo staje się w końcu nałogiem. Naiwne kłamstwa opowiada się bez zastanowienia. Sumienie przestaje ganić.SS1 40.2

    Te wypaczenia wzięły swój początek z chwilą ukrycia przez matkę tego, o czym powinien wiedzieć ojciec, który przecież z jednakowym jak ona zainteresowaniem śledzić powinien rozwój charakteru dzieci. Trzeba się ojca swobodnie radzić. Należy mu otwarcie przedstawiać wszystkie sprawy. Postępowanie na odwrót, próby ukrywania wad dzieci czy pobłażanie im umacnia je w skłonności do oszukiwania, w unikaniu prawdomówności i szczerości.SS1 41.1

    Jedyną nadzieją dla takich dzieci, bez względu na to, czy są religijne czy nie, powinno być całkowite nawrócenie. Musi nastąpić przeobrażenie całej natury. Bezmyślna matko! Czy zastanawiasz się, że na rozwój religijnego życia twych dzieci najbardziej wpływają nauki przekazane im w dzieciństwie? Im wcześniej wychowasz je w karności, tym chętniej okazywać one będą posłuszeństwo przykazaniom Bożym. Umocnij je w dobrych, szlachetnych, prawych skłonnościach! Niechaj nigdy nie mają okazji wątpić w twoją szczerość i prawość!SS1 41.2

    Widziałam w duchu, że młodzież wyznająca zbawczą moc Boga nie potrafiła się nią cieszyć. Brak jej wiary, brak uświęcenia. Czcze, niepożyteczne słowa padają z jej ust! A przecież zachowa się wierny, straszliwy zapis tych słów — wszyscy śmiertelni będą sądzeni według uczynków, jakie popełnili za życia. Młodzi przyjaciele! Wasze czyny i próżne słowa zapisane zostały w księdze. Rozmowy, jakie prowadzicie, nie dotyczą rzeczy wiecznych; są to pospolite i świeckie rozmowy, których prawdziwi chrześcijanie nie powinni prowadzić. Wszystko to jest zapisane w księdze.SS1 41.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents