Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Ze skarbnicy świadectw I - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Syn marnotrawny

    Moją uwagę skierowano na przypowieść o synu marnotrawnym. Zażądał on swego działu w majętnościach ojca. Zapragnął oddzielić swoje interesy do spraw ojca i zarządzać swoim działem według własnego upodobania. Ojciec uczynił zadość jego prośbie i syn opuścił dom, by nie słuchać dłużej rad ojca i jego wyrzutów.SS1 215.1

    Syn wierzył, że będzie szczęśliwy, jeżeli swoją część majątku użyje na własne przyjemności, w których nie będą mu przeszkadzały niczyje rady lub zakazy. Nie chciał, by go niepokojono ustawicznymi obowiązkami. Jeżeli miał udział w dobrach ojca, siłą rzeczy ojciec miał do niego prawo jako do swego syna. Ale syn nie czuł się niczym zobowiązany wobec swego wielkodusznego ojca. Myśl, że część majętności do niego należy, natchnęła go buntowniczym duchem. W końcu zażądał swego działu, chociaż zgodnie z prawem nie mógł żądać niczego i nie powinien był niczego otrzymać.SS1 215.2

    I kiedy samolubny syn otrzymał część majętności, na którą wcale nie zasłużył, opuścił ojca i powędrował daleko, ażeby nawet zapomnieć o tym, że kiedyś miał dom rodzinny. Wyzbył się wszelkich ograniczeń, zdecydowany żyć dla własnej przyjemności. Kiedy przez swój rozrzutny i rozpustny tryb życia stracił wszystko, w co kiedyś wyposażył go ojciec, kraj w którym żył, nawiedził głód, i człowiek ów znalazł się w ciężkich warunkach. W końcu począł żałować swego grzesznego postępowania i przyjemności, brak mu bowiem było środków do życia. Roztrwonił majątek, który właśnie teraz byłby potrzebny. Nie było innego wyjścia: najbardziej wzgardzona czynność karmiciela świń zajęła miejsce grzesznej rozpusty.SS1 215.3

    Kiedy upadł tak nisko, że już niżej upaść nie było można, zaczął rozmyślać o dobroci, łagodności i miłości ojca. I w tym momencie odczuł brak ojca, zaczął go potrzebować. Sam był winien temu, że nie miał przyjaciół i musiał żyć w nędzy. Własne nieposłuszeństwo i grzech doprowadziły w rezultacie do rozłączenia z ojcem. Rozmyślał o przywilejach i łaskach, którymi cieszyli się najemni słudzy w domu ojca, podczas gdy on, obcy już domowi rodzinnemu, cierpiał i ginął z głodu. Zgnębiony przeciwnościami losu w pokorze serca postanowił wrócić do ojca i wyznać mu swój błąd. Był żebrakiem ograbionym z wszelkiego dobra, nawet z przyzwoitej odzieży. Był rozbitkiem. Nędzny wygląd świadczył o wyniszczeniu. Zżerał go głód.SS1 215.4

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents