Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Ze skarbnicy świadectw I - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Wierzący Abraham

    Moje myśli sięgnęły wstecz ku sprawiedliwemu i wierzącemu Abrahamowi, który, posłuszny Bożemu rozkazowi, jaki otrzymał w nocnym widzeniu w Beer-Szebie, idzie drogą wraz z Izaakiem. Przed sobą widzi górę, o której Bóg mu powiedział, że ma na niej złożyć ofiarę. Wziął drzewo z ramion sługi i włożył je na Izaaka, przeznaczonego na ofiarę. Abraham opancerzył swoją duszę stanowczością; niewzruszona powaga tkwiła na jego obliczu. Jest gotów ofiarować swego syna, jeśli Bóg tego żąda. Z rozpaczą w sercu bierze drżącą ręką ogień, a Izaak pyta: “Ojcze, jest już ogień i drzewo, ale gdzież ofiara?” Abraham nie może dać mu odpowiedzi. Ojciec i syn zbudowali ołtarz. Nadszedł dla Abrahama straszliwy moment, moment objawienia Izaakowi tego, co gnębiło duszę ojca przez tę całą długą drogę: właśnie on, Izaak, jego syn, jest tą ofiarą. Izaak nie jest już chłopcem, jest młodym mężczyzną. Mógłby śmiało przeciwstawić się ojcu, gdyby tylko chciał, lecz nie oskarża ojca o szaleństwo ani nie stara się zmienić jego zamiaru. Poddaje się jego woli. Wierzy w miłość ojca i wie, że on nie uczyniłby tej straszliwej ofiary ze swego jedynego syna, gdyby to nie Bóg mu kazał. Izaaka wiążą drżące, miłujące ręce pełnego współczucia ojca, gdyż Bóg polecił tak uczynić. Syn poddaje się, ponieważ wierzy w szczerość i uczciwość ojca. Gdy wszystko jest gotowe, gdy wiara ojca i posłuszeństwo syna zostały w pełni wypróbowane, anioł Boży powstrzymuje wzniesione ramię Abrahama, chcącego zabić swego syna, i mówi mu: “Nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się Boga, gdyż nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego”. 1 Mojżeszowa 22,12.SS1 246.2

    Ten przejaw wiary Abrahama zapisany jest dla naszego dobra. Uczy nas wielkiej ufności wobec Boga i Jego żądań, nawet gdyby były niezrozumiałe i wydawać się mogły zbyt surowe. Uczy dzieci całkowitego poddania się woli rodziców i woli Boga. Posłuszeństwo Abrahama mówi, że dopiero to, co mamy najcenniejszego, jest właśnie dobre, by je dać Bogu.SS1 247.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents